23 เมษายน 2546 09:44 น.
ผายรมณ์
รู้สึกมันเวิ้งหว้างมันว่างเปล่า
มีสีเทากับเหงารอบตัวผม
สิ่งที่คิดที่หวังเป็นเพียงลม
สุดแสนตรมเมื่อเธอบอก
..เราเลิกกัน..
สั้นๆ แค่เนี่ย คนเคยมีรักครั้งแรกกว่าๆและอกหัก คงรู้...
27 มีนาคม 2546 17:53 น.
ผายรมณ์
นั่งเล่นเน็ตอยู่ดีดี มันก็เหม็น
กลิ่นนั้นแสน ยากเย็น บรรยายถึง
ประมาณว่ามันเหม็นจนผมอึ้ง
เอาแล้วเมิงไรกันฟะ ใครตดกัน
มองข้างหลัง มองซ้ายและมองขวา
ไรกันหนา ไม่มีใคร มีแต่เราอยู่นี้หว่า
แล้วใครกันนา กลิ่นตดช่างบรรลัย
นึกในใจ เราตดเอง..ทำไม..สะใจดี
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
27 มีนาคม 2546 10:23 น.
ผายรมณ์
เล่นเกมส์ไม่ได้ เพราะคอมช้า
อากาศร้อนจะแก้ผ้า..ก็อายเขา
สเก็ตบอร์ด..เล่นไม่เป็นเลยไม่เอา
ก็เลยเก็บมาเล่า...ให้คุณฟัง
27 มีนาคม 2546 10:09 น.
ผายรมณ์
ฮัลโหลสวัสดีต่อผมนี้จะบอก
ว่าพี่ชายผมแสนอ้วนฉุ
เขานั้นฟันไม่ผุและมีอายุไม่ค่อยเท่าไร
แต่พุง เขาใหญ่ เหลือเกินนนนนนน โอ้เย้
คิๆ หวาดดีพี่ชายย หุหุ
24 มีนาคม 2546 09:44 น.
ผายรมณ์
แม้จันทรา จะสูงค่า เกินคว้าถึง
ขอได้ไหม เพียงหยาดหนึ่ง น้ำตาฉัน
หยดลงใน กะโหลก ทุกทุกวัน
แล้วตัวฉัน จะชะโงก ดูเงาจันทร์...ทุกทุกคืน