24 ตุลาคม 2546 21:29 น.
ผักบุ้งช่างฝัน
วันนี้เทอทิ้งชั้นไว้กับความเหงา
กับความเศร้าเดียวดายในห้องกว้าง
ที่ที่เคยมีเทอนั่งเคียงข้าง
อยู่ไม่ห่างทุกวันตลอดมา
เทอกะชั้นเราเปนแค่คนรู้จัก
นานนานทักไม่ได้คุยกันทุกวัน
อยู่ดีดีเทอมานั่งข้างๆชั้น
นานนานวันชั้นเริ่มหวั่นเพราะอะไร
เปนความรู้สึกลึกลึกภายในใจ
แอบเผลอไผลเกบเทอมาแอบฝัน
แอบเพ้อแอบละเมอแอบคิดถึง
แอบคิดซึ้งลึกเกินแค่คนรู้จัก
พยายามหักห้ามใจอย่างหนัก
ห้ามหลงและห้ามรักคนข้างโต๊ะ....
22 ตุลาคม 2546 18:35 น.
ผักบุ้งช่างฝัน
ขอโทษถ้าชั้นทำเทอเสียใจ เทอรู้มั้ยในใจชั้นไม่แตกต่าง
จำใจต้องขอเดินแยกทาง ต้องอ้างว้างเดียวคายขาดความรัก
หัวใจชั้นเปนเพียงแก้วบางๆ ที่ถูกสร้างให้น้ำใสได้พิงพัก
เมื่อต้องเจอกับน้ำที่ขุ่นครัก เหมือนดั่งรักที่สับสนแสนวุ่นวาย
แก้วบางบางก้อเริ่มมีรอยร้าว ต้องหากาวมาประสานให้คงมั่น
เหมือนความว้าวุ่นภายในใจชั้น ก้อเหมือนกันมันต้องการแค่เวลา
ที่จะคอยรักษาทุกบาดแผล ที่มันถูกรังแกจากรักเทอ
22 ตุลาคม 2546 17:50 น.
ผักบุ้งช่างฝัน
คิดเหรอว่าไม่รู้ไม่เข้าใจ
เทอเปลี่ยนไปเปลี่ยนแปลงไม่เหมือนเคย
ในใจฉันไม่เคยจะคิดเลย
เทอเฉยเมยกับชั้นถึงเพียงนี้
ชั้นยังจำทุกคำที่เทอบอก
จะไม่หลอกจะรักทุกนาที
แล้ววันนี้เปนอะไรละคนดี
รักที่มีหมดแล้ว..รึยังไง
ร้องไห้ทนทุก์ทรมาน
อยู่กับการโดนทิ้งไร้เยื่อใย
ไม่มีคำอธิบายใดใด
ชั้นเข้าใจ..ชั้นมันเลว..ชั้นผิดเอง
21 ตุลาคม 2546 09:55 น.
ผักบุ้งช่างฝัน
คิดถึง...นายตอนนี้อยู่ที่ไหน
คิดถึง...ใครคนอื่นหรือคือชั้น
คิดถึง...รอยยิ้มที่สดใสอย่างครานั้น
คิดถึง...วันที่เราเคยสบตา
แอบ...หวังแอบคิดว่าสักวัน
แอบ...มีฝันว่านายจะกลับมา
แอบ...ยิ้มแอบดีใจทั้งน้ำตา
เมื่อ...นายมาแค่ทักทาย...แค่นั้นเอง !!!
21 ตุลาคม 2546 09:46 น.
ผักบุ้งช่างฝัน
รัก....นายมากนายเคยรู้บ้างมั้ย
รัก....ทั้งใจรักทั้งหมดเท่าที่มี
รัก....ตลอดเวลาทุกนาที
รัก....คนดีคนนี้เพียงคนเดียว
เคย...เป็นแค่คนของวันวาน
เคย...ซมซานร้องไห้เพราะโดดเดี่ยว
เคย...เจ็บปวดทุกข์ทนปนเปล่าเปลี่ยว
เคย...รักข้างนายเดียวด้วยน้ำตา
หน้าส่วนตัว
845
