16 กรกฎาคม 2547 06:42 น.

รุ่งทิวาภาษารัก

ในหนึ่งวันนั้นนะหรือคือใจหมาย
มิเดียวดายอาดูรสูญสิ้นหวัง
ทั้งทิวา-ราตรีใจนี้ยัง
ห่วงคนหลังจะรอคอยและน้อยใจ

ยามทิวาลืมตาตื่นชื่นในรัก
ใจแน่นหนักคิดถึงซึ้งกว่าไหน
ทั้งทิวามีคิดถึงตรึงทรวงใน
มอบให้ใครหนึ่งคนค้นหามัน

ไม่คิดเปลี่ยนแปรผันมั่นคงนัก
อยู่ด้วยรักด้วยใจที่ใฝ่ฝัน
สักวันหนึ่งคงพบหน้าคนสำคัญ
ของใจฉันเฝ้ารอต่อเวลา พี่ดอกแก้ว 15 กรกฎาคม 2547

จะกี่เดือนกี่วันพันพอศอ
รอแล้วรอรอเร่าเจ้ามาหา
คงยังคอยคอยรักจะกลับมา
ดั่งวาจาว่าจากพรากเพื่อพบ

รุ่งอรุณอุ่นไอในดวงจิต
เฝ้านิมิตคิดหาเคยคราซบ
จะมั่นคงตราบสิ้นดินไม่กลบ
จะไม่หลบหลีกเร้นเช่นความหลัง

ตราบวันนี้วันไหนวันข้างหน้า
อันตัวข้าขอปลื้มไม่ลืมหลัง
อีกจะขอรอรักมาประทัง
จะปลูกฝังรากลึกผนึกสาน ผลิใบสู่วัยกล้า 15 กรกฎาคม 2547

วันนี้ขอขอบคุณ อาจารย์บุษกร เมธางกูร ที่มาร่วมเขียนกลอน ผมได้แบ่งเอาไว้ลงรวมแล้วครับ เพราะอาจารย์แต่งให้ผมเยอะจึงแบ่งมาลงไว้นี่บ้างก่อน ดีใจครับแล้วก็รู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ร่วมผลงานกับฝีมือระดับอาจารย์ ขอบคุณสำหรับหนังสือที่มีคุณค่ายิ่ง ขอให้มีความสุขนะครับ

804

love

comment

15 กรกฎาคม 2547 07:11 น.

มัดรวมกัน

)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 2 แล้วนะครับที่ผมจะพยายามจะรวบรวมให้ทุกท่านได้ร่วมกันเขียนกลอน ครั้งนี้ผมจะใช้ชื่อกลอนว่า ขอมอบใจให้กับไทยโพเอ็ม....? เพราะอยากให้เราทุกคนได้พูดอะไรกับไทยโพเอ็มผ่านบทกลอนบ้าง และหวังว่าท่านคงให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีนะครับ

หลังจากที่ผมเหน็ดเหนื่อยกับงานมานาน ไม่คอยมีเวลา บางวันก็อาจไม่ได้เข้าบ้านของเราเลย แต่ก็ไม่ลืมกันอยู่แล้ว ยังไงวันนี้ ผมขอทำอะไรเพื่อไทยโพเอ็มและเพื่อพี่น้องบ้าง ผมอยากให้งานชุดนี้ออกมาสมบูรณ์กว่าชุดที่แล้ว คงต้องใช้เวลารอซักหน่อยนะครับ....

ถักสายใยร้อยรัดมัดรวมกัน
ขอยืนยันตั้งมั่นไม่หวั่นไหว
ศูนย์รวมริ้วเรื่องราวสกาวใจ
รวมฤทัยหลายหลากมากหลายที่

จะกอบเก็บมัดรวมแล้วสวมไว้
ด้วยเยื่อใยบางบางสว่างสี
จะปกป้องคุ้มภัยในราคี
เก็บดีดีดวงใจให้รวมกัน

719

love

comment

14 กรกฎาคม 2547 11:22 น.