8 กรกฎาคม 2547 17:20 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ท่ามสายฝนกระหน่ำดังร่ำไห้
หลั่งรินไหลเหมือนวิหกตกเวหา
เสียงโครมครามกึกก้องทั่วท้องฟ้า
มืดครึ้มมาน่ากลัวต้องมัวหมอง
ลมกระโชกโบกสะบัดกระจัดกระจาย
พายุร้ายพัดพามาฉลอง
ธรรมชาติโหดร้ายไร้ประคอง
จนข้าวของพังพินาศอนาถหนา
พายุฟ้าคำรามยามเผลอไผล
ไม่ทันใดจิตสั้นขวัญผวา
ชั่วชีวิตอาลัยพรากการจากลา
โชคชะตาหลุดลอยดั่งคอยลา
8 กรกฎาคม 2547
6 กรกฎาคม 2547 06:55 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ขุนเขาร้อยล้อมเขตคีรีขันธ์
สร้างเผาพันธ์พงษ์ไพรในพฤษา
เป็นศูนย์รวมเรียงรายสายนาวา
สัตว์นานาร้อยเรียงเคียงพงศ์ไพร
แหล่งแร่ธาตุชาติอุดมน่าชมชื่น
งามระรื่นเรืองรองส่องไสว
กั้นเขตแดนแคว้นพม่าป่าลำไพร
คำรำไรหรีดหริ่งกริ่งกังวาน
ยางยืนยงทรงเพรียวเรียวรับลม
แสนสุขสมชมเห็นเด่นตระหง่าน
นกกระฮังดังร้องก้องประสาน
เหมือนวิมารเมืองแมนแดนสวรรค์
แหล่งน้ำซับขับรินเป็นดินโป่ง
เล็ดเลาะโล่งลอยไหลไม่เปลี่ยนผัน
หลั่งไหลรินหินแก้วแววรำพัน
ก่อเกี่ยวกันลำนาวาพฤษาชาติ
เป็นศูนย์รวมเบณจพรรณร้อยพันชื่อ
เร่งระบือก่อกล้าให้เกิดกราด
ประโลมศิลป์ถิ่นพญาอนาดาษ
สุดสะอาดวาดใสดังไฟแก้ว
22 มิถุนายน 2547
5 กรกฎาคม 2547 07:33 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
หยาดสายฝนโปรยปรายเป็นลายเส้น
อยู่ห่างห่างต่างกระเด็นกระดอนไหล
กอหญ้าแฝกแตกช่อทอฤทัย
อิงอุ่นไอหลังฝนได้พ้นผ่าน
หญ้าแตกหน่อช่อชุ่มชอุ่มชื่น
ดังหยิบยื่นมัดทอก่อประสาน
หยาดสายฝนโปรยปรายพอวายวาน
ลมพัดผ่านพรายพลิ้วปลิวไวไว
แมลงปออ้อรอล้อเล่นลม
เกาะริมคมใบคาพาไสว
ตะวันรอนอ่อนแรงแสงรำไร
ส่องอำไพเรืองรองละอองรุ้ง
กลิ่นไอดินล่องลอยทยอยฟุ้ง
หอมจรูงกลิ่นใหม่ดังใจฝัน
ธรรมชาติรายล้อมอ้อมกอดกัน
เกี่ยวสัมพันธ์มั่นคงให้หลงใหล
ดูนางแอ่นล่อนสายน่าพรายพริ้ม
นั่งอยู่ริมชายคาพาสดใส
ทอดสายตาดวงน้อยด้วยคล้อยใจ
อุ่นอิงไอไขสวรรค์ที่พลันพบ
5 กรกฎาคม 2547
4 กรกฎาคม 2547 06:54 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ก่อนจะจากฝากรักให้ถักทอ
น้ำตาคลอถึงเจ้าเฝ้ารินไหล
ถึงตอนนี้ทั้งตัวและหัวใจ
ต่างอยู่ไกลทางเดินเกินกว่าฝัน
อย่าได้ลืมดอกไม้มาลัยรัก
ที่ฟูมฝักทักทอพอสุขสันต์
อย่าคืนคำพร่ำเอ่ยเมื่อเลยวัน
จะมีกันและกันตลอดไป
ก่อนจะจากฝากใจไว้ให้เธอ
อย่าพลั้งเผลอลืมเลือนเหมือนหวั่นไหว
อยู่ทางนี้พี่เจ้าไม่เอาใคร
รอดวงใจผูกพันนั้นกลับคืน
26 พฤษภาคม 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า
2 กรกฎาคม 2547 08:09 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ความสุขสันต์พลันฉายประกายแสง
เกิดจากแรงปฏิบัติด้วยหัดหาญ
ก่อกำเนิดเกิดกายหมายวิญญาณ
สร้างสะพานพุทธาเวสาวาส
กำหนดจิตคิดนึกระลึกธรรม
อยู่ประจำนำแสงแรงส่องสาด
เพ่งพินิจจิตใจใสสะอาด
อย่าเป็นทาสกิเลสเพศสัมพันธ์
ลมละเอียดเบียดสานก่อนญาณทิพย์
ราวระยิบแนบนิ่งสู่สิ่งฝัน
ตีความหมายให้เข้ารู้เท่าทัน
คือสวรรค์พลันแสงที่แพงค่า
พระสัมมาสัมพุทธพิสุทธ์ล้ำ
ทนตรากตรำนำชัยให้ประชา
พบความสุขแท้จริงยิ่งมีค่า
เพ่งนำพาปฏิบัติลัดนิพพาน
24 พฤษภาคม 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า