30 มิถุนายน 2547 06:50 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
เรียงร้อยรักถักทอยอคำคม
เรียงสายลมห่มรักจักมอบให้
กี่คำหวานพานเอยเฉลยใจ
บอกออกไปให้รู้ถึงหูเธอ
เก็บเรียงร้อยดวงตะวันให้มั่นไว้
เก็บดวงใจเก็บไว้อย่าได้เผลอ
อาจไม่ดีไม่รวยไม่เลิศเลอ
เพียงให้เธอโปรดพิจารณา
ตราบจบสิ้นดินฟ้าคณานับ
เดือนมืดดับลับไปไกลสุดหล้า
รักกว้างใหญ่ยิ่งพื้นพสุธา
โอบผืนฟ้าผืนดินจนสิ้นใจ
23 มิถุนายน 2547
29 มิถุนายน 2547 07:31 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
สุนทรภู่ครูกวีนักศรีศิลป์
ศิลปินกาบกลอนกะฉ่อนหล้า
เป็นนักคิดนักเขียนเพียรตำรา
สู่ภาษาเคล้าโคลงจรรโลงใจ
รวมเรียงร้อยถ้อยคำนำสร้างสรรค์
บทประพันธ์ท่วงทีกวีไซร้
คำคล้องจองเสนาะไพเราะใจ
ซึ่งคงไว้คำคมประสมประสาน
ประสิทธิ์ประศาตร์วิชามีค่ายิ่ง
ถ่ายทอดทิ้งไว้แทนเป็นแผนงาน
อันตัวครูสู่แดนฉิมหิมพาน
สืบทอดผ่านสู่ชนคนรุ่นหลัง
กวีเอกของโลกน่าโศกเศร้า
เหลือเพียงเงาเล่าขานตำนานหลัง
มอบบทกลอนแหว๋วหวานให้อ่านฟัง
ร่วมปลูกฝังจิตสำนึกระลึกผ่าน
ทั้งชีวิตสี่แผ่นดินทั่วถิ่นไทย
ระบือไกลรุ่งโรจน์ทั่วโจทย์ขาน
ถ้อยคำคมดังมีดที่กรีดกาล
เป็นตำนานพรานกวีที่ทักทอ
ตราบวันนี้จะทักทอขอจดจำ
เรียงร่ายรำคำคมไว้ชมต่อ
จะสืบทอดเจตนาภาษาพ่อ
เพื่อทักทอสืบสานวัฒนธรรม
ขออุทิศแผ่บุญดุนกุศล
ว่ายเวียนวนแวะหามากระหน่ำ
ส่องสว่างพร่างพรายหมายน้อมนำ
พาพ้นกรรมนำสร้างสรรค์สุขสวัสเทอญ
เราจักพยายามช่วยกันสืบทอดเจตนารมณ์อันบริสุทธ์ เปรียบประดุจหยาดฟ้ามาโลมดิน
อดีต ความจดจำทั้งหลายเราจักไม่ลืมสิ้น เพียงก้อนดินก้อนเดียวก็ยังมีค่า
เรียงร่วมร้อยคำคม ประสม ชมช้อย
สิบนิ้วน้อยประนม มือไหว้
เทพท้าวไท้พร่างพรหม รดริน
ระลึกคะนึงให้ สืบสิ้น ดินสยาม
5 เมษายน 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า
23 มิถุนายน 2547 07:04 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ล่องรินเอื่อยเฉื่อยไหลผ่านไทรคู่
จากยอดภูขุนเขาดังเล่าขาน
สายเมฆหมอกหยอกลั่นกลั่นลำธาร
สู่ประสานธารไพรไหลหลั่งริน
ผ่านลัดเชี่ยวเลี้ยวเลาะเสาะเส้นทาง
สองฝั่งข้างสร้างพืชพันธ์ขั้นโขดหิน
ก่อสมดุลสุนทรีย์เลี้ยงชีวิน
หลั่งไหลรินรินไหลให้เรีองรอง
อารยธรรมสองฝั่งชั่งงามตา
ยามเย็นยาเย็นเยือกทั้งเผือกผอง
งามโรงสีวัดวาไร่นาสีทอง
สู่ห้วยหนองคลองบึงพึงมีค่า
สืบทอดผ่านลานหมื่นทุกคืนค่ำ
ดังลุ่มน้ำลำรักจักรักษา
เกาะเกี่ยวพันมั่นคงตลอดมา
ก่อเวลาพาประสานลำธารชีวิต
6 พฤษภาคม 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า
22 มิถุนายน 2547 06:54 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
อุ่นไอรักยังตอมหอมกรุ่นกรุ่น
นอนแนบหนุนเนื้อนางว่าร้างหาย
ภาพทรงจำนำไว้ใยเดียวดาย
กลัวลางร้ายลืมเลือนจากเรียวรวง
ครารักแย้มแต้มต่อก็พอหวัง
พอประทังทดแทนดังแหนหวง
เมื่อแรกรักปักใจเหมือนได้ห่วง
เกาะเกี่ยวควงดวงจิตดังคิดถึง
24 พฤษภาคม 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า
21 มิถุนายน 2547 07:03 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
จะเก็บดาวร้อยดวงพวงมาลัย
เด็ดดอกไม้แรกแย้มแซมผมเธอ
เต็มใจรับซับน้ำตาที่คาเอ่อ
ภาพของเธอทาด้วยรวยรอยยิ้ม
ไม่ต้องบอกหลอกฉันว่ามีใคร
เธอยังไร้บุปผาชาติปรารถนา
โอ้ขวัญเอ๋ยคนดีที่กลับมา
ยังเห็นค่าแม้โรยราพากลีบช้ำ
โอบอ้อมแขนวงนี้ไม่มีใคร
กอดเธอไว้ด้วยรักจักเยียวยา
เพียงกระซิบเบาเบาเท่าเวลา
ว่ารักเธอยิ่งกว่าจดฟ้าดิน
ให้หัวใจเหนื่อยล้าพาพักผ่อน
กายโหยอ่อนของเธอหลับฝันดี
ปล่อยความทุกข์ระทมลมราตรี
หลับตาลงตรงนี้ที่มีฉัน
ลมหายใจคอยเคียงมีเพียงเธอ
คอยละเมอไถ่ถามเพื่อความฝัน
ยืนอ้อรอล้อลมชมตะวัน
หมื่นร้อยพันพาเรียงเพียงเพื่อเธอ
14 พฤษภาคม 2547
ผลิใบสู่วัยกล้า