18 พฤศจิกายน 2546 10:05 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
เบญจเพส รางร้าย หมายอุบัติ
กรรมนำซัด ทุกข์โศก โรครุมเร้า
ถึงเลือดตก ยางออก บอกให้เจ้า
จงคอยเฝ้า ระวังตัว อย่ามัวเพลิน
ไม่ว่าหญิง หรือชาย หมายชีวิต
เพื่ออุทิศ ผลกรรม ที่ทำเกิน
ความวิบัติ ร่วงโรย โดยบังเอิญ
อย่ามัวเดิน ร่องลอย คอยระวัง
ถึงเวลา น้ำตาตก พกความช้ำ
สุดระกำ จำใจ ไร้มุ่งหวัง
ลืมทุกสิ่ง ทิ้งทุกอย่าง สร้างไว้พัง
ที่ปลูกฝัง ลืมเลือน เหมือนไร้ค่า
ญาติพี่น้อง พ้องเพื่อน เลือนร้างไกล
ตัวเราไป ไม่กลับ หลับแล้วลา
วันที่เหมาะ เจาะจง ลงยี่สิบห้า
เลือดน้ำตา พาใจ ให้เศร้าหมอง
ว่ากันว่าหากมีอายุครบยี่สิบห้าปีบริบูรณ์ กำลังจะผ่านจากวัยเด็กเป็นผู้ใหญ่ ให้ระวังตัวให้ดี เคราะห์หามยามโศก จะมีเรื่องอุบัติเหตุเข้ามาเรื่อยๆหากใครดวงแข็งก็จะผ่านพ้นมันไปได้ หากใครโชคร้ายก็อาจเสียชิตได้ผู้เขียนเองก็กำลังอยู่วัยนี้พอดีแต่ก็ปลงแล้วล่ะครับ..เกิดมาก็ต้องตายอยู่แล้ว
ผลิใบสู่วัยกล้า 17 พฤศจิกายน 2546
10 พฤศจิกายน 2546 10:00 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
มองตัวเองผ่านพ้นคนสนใจ
จะเป็นตายยังไงไม่รู้เลย
อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงาเศร้าคุ้นเคย
ผ่านล่วงเลยเวลาไม่มาสน
เหมือนตัวเราเวรกรรมทำกั้นขวาง
ถูกทิ้งกว้างเหยียบใจไม่ใช่คน
เหมือนเป็นไข้ปวดร้าวหนาวสุดทน
ยืนอยู่บนกวากหนามยามเดินไป
ขอสักคนที่สนใจอยู่ร่วมกัน
ผ่านคืนวันสร้างสรรค์ให้สดใส
ทุกข์ทรมานกับความฝันที่แสนไกล
จะมีไหมใครแบ่งใจมาให้ฉัน
มีท้องฟ้าพาพระจันทร์มาเป็นเพื่อน
ไม่ลืมเลือนดาวคู่น้อยลอยตรงนั้น
อยู่เป็นเพื่อนไม่ลืมเลือนกันและกัน
ยังผูกพันทักทายให้คลายเหงา
เจ้านกน้อยค่อยบินมาเอ่ยนาม
ชวนสายน้ำบรรเลงบทเพลงเศร้า
ช่างเยือกเย็นเป็นกำลังรั้งใจเรา
ไม่ให้เหงาไม่ให้เศร้าเฝ้าเดียวดาย
มันยิ่งทำซ้ำปวดร้าวถึงคราวไกล
แต่ในใจเหนื่อยนักมักวุ่นวาย
ช่างมืดมนหนใดไร้จุดหมาย
ยิ่งเหมือนตายวายปานพาลสิ้นลม
ตราบวันนี้ยังหายใจไม่ทั่วท้อง
ยังเหม่อมองข้องจิตคิดระทม
ชีวิตฉันวันนี้ยังขื่นขม
ใจตรอมตรมหมองไหม้ใครจะดับ
ผลิใบสู่วัยกล้า 3 พฤศจิกายน 2546
7 พฤศจิกายน 2546 15:42 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
พระศรีอาริย์ เพื่อนบำเพ็ญ เช่นพุทธเจ้า
คอยถึงคราว ตรัสรู้ อยู่สืบต่อ
จากตำนาน พระมาไลย เขียนไว้รอ
ช่วงพอศอ พุทธกาล ตำนานเกิด
พระมาไลย เป็นพระ อรหันต์
ถือดอกบัว เที่ยวสวรรค์ ชั้นประเสริฐ
หมายรอพบ พระศรีอาริย์ ผู้ญาณเลิศ
หวังเทิดทูล เข้าเฝ้า เจ้าเมตไตร
ในที่สุด พระศรีอาริย์ ญาณกุศล
เสด็จบน ดาวดึงส์ ถึงมาไลย
ทรงซักถาม นามว่า มาจากไหน
ธุระใด แจงมา พาเกิดผล
พระมาไลย เล่าความ ตามที่หมาย
โลกมลาย กิเลส อาเภทจน
ดีกลับชั่ว มั่วตัณหา พาขัดสน
จิตกังวน ทนทุกข์ ยุคลำเค็ญ
เชิญพระองค์ ลงโปรด โชติมณี
ขอพระศรี อวตาร ผ่านยุคเข็ญ
ตรัสรู้ กู้ธรรม ย้ำให้เห็น
ประชาชน อยู่เย็น เป็นสุขใส
ก่อนจะจาก พระศรี มีกำชับ
จงสดับ รับความ ตามนี้ไว้
สิ้นพระพุทธ เราจะขอ สืบต่อไป
ชำระไซร้ ความมัวหมอง ของสัมมา
พระศรีอาริย์ อวตาร พาลบังเกิด
เหตุเป็นเลิศ ทายทัก ประจักษ์ตา
เกิดอาเภท เหตุวิสัย ในบันดา
เช่นเสื้อผ้า ไม่ตัดต่อ ทอด้วยมือ
การแต่งกาย แยกไม่ออก ว่าหญิงชาย
คนต้องตาย เพราะสงคราม ยามเลื่องลือ
โกลาหล แผ่นดินไหว ให้เอื้องอื้อ
ดาวตก หรือดาวหาง สว่างล้า
หลังจากนั้น จะมีคน บนหัวขาว
ขนหนวดยาว เหาะผ่าน ทะยานฟ้า
นิมิตหมาย อนึ่ง ถึงเวลา
มากับม้า คู่ใจ ในวันเพ็ญ
องค์พระศรี อริย เมตไตร
เสด็จใน โลกมนุษย์ หยุดยุคเข็ญ
ถือกำเนิด ตรัสรู้ อยู่ร่มเย็น
ปวงชนเห็น ความชั่วดี มีทั่วโลก
สาเหตุที่พระศรีอริยเมตไตรเสด็จอุบัติในโลก เพราะได้สร้างบุญบารมีมากับสมเด็จพระสัมาสัมพุทธเจ้าทุกยุคทุกกาล จึงตั้งปณิธานมาสืบต่อยกย่องศาสนา ให้ชาวโลกได้ปรากฏแก่ตา ชำระความมัวหมองของศาสนาพุทธ ให้สัจธรรมมั่นคงสืบต่อไป
ผลิใบสู่วัยกล้า 7 พฤศจิกายน 2546
หน้าส่วนตัว
Lovers
0 คน เลิฟ)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
3984
