28 ตุลาคม 2547 06:43 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ไม่ใช่คนร่ำรวยสวยศักดิ์ศรี
ไม่เคยมีเงินทองดังกองฝัน
มีแต่ใจมอบไว้ให้คืนวัน
กับรำพันพร่ำเพ้อเสนอมา
ไม่เคยมีเวทมนต์มาดลใจ
แค่อาลัยเลิศหรูกว่าภูผา
แบกความทุกข์รอยช้ำกับน้ำตา
เก็บเอามามอบฝากจากฤทัย
ใจปราณีสีแดงดั่งดวงนี้
เก็บใจพี่สักดวงด้วยได้ไหม
ยังไม่เคยลักลอบมอบให้ใคร
เอาเยื่อใยห่อหุ้มจงคุ้มครอง
๑๙/๑๐/๒๕๔๗ ๑๑:๕๑:๓๗ น.
ผลิใบสู่วัยกลัา
27 ตุลาคม 2547 11:49 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ดูแลเก็บใจไว้ให้เธอ
แม้ลมหนาวพัดใจให้ซึมเศร้า
จะมีเราเคียงข้างเพื่อสร้างฝัน
จะรอคอยหยิบยื่นทุกคืนวัน
คอยแบ่งปันอุ่นไอไว้เยียวยา
แม้ร้อนกายทุกข์ใจดังไฟสุม
มาเร้ารุมลุกลามยามห่วงหา
จะมาดับดวงไฟในอุรา
ให้ศรัทธาเชื่อมั่นอย่าหวั่นใจ
สองมือนี้ประคองคอยโอบล้อม
มาสู่อ้อมร่วมฝันไม่หวั่นไหว
คอยเคียงคู่อยู่ข้างไม่ห่างไกล
ไม่ให้ใครมารั้งมารังแก
๓๐/๐๙/๒๕๔๗ ๑๑:๐๗:๕๖ น.
ผลิใบสู่วัยกล้า
24 ตุลาคม 2547 16:31 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
เห็นเขาเศร้าเราหัวร่อขอเย้ยหยัน
แค่พลิกผันรักกลายสลายผล
ก็คร่ำครวญหวนไห้คล้ายเหลือทน
นี่หรือคนเก่งกล้ามาล้าใจ
จะอาวรณ์อาลัยเพื่อใดหรือ
อย่าเพียงยื้อเวลามาแก้ไข
รู้ทั้งรู้ทุกอย่างหนทางไกล
คงจบสิ้นกันไปไม่หวนคืน
อย่าโกหกพกเพ้อละเมอพร่ำ
หรือดื่มด่ำกับวันเก่าคราวรักชื่น
เรื่องผ่านมาเห็นชัดไม่หยัดยืน
ยังทนฝืนหลอกใจทำไมกัน
มากมายนักทอถักเอารักใหม่
ขอเพียงใจหยุดนิดเพื่อคิดฝัน
เรื่องราวเก่าเศร้าไปทำไมกัน
คืนและวันลืมหลังไม่รั้งรอ
เก็บอดีตส่วนลึกไว้ฝึกฝน
เกินเป็นคนมีค่าอย่าไปท้อ
เจ็บแสนเจ็บจงเจ็บจำคำว่าพอ
รอถักทอฟูมฝักที่รักเรา
๒๒/๐๙/๒๕๔๗ ๑๖:๔๐:๒๗ น.
ผลิใบ + อัลมิตรา
21 ตุลาคม 2547 06:36 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
ขนพู่กัน
ขนพู่กันบรรจบบรรเจิดจ้า
จินตนามโนศาสตร์เป็นเส้นสี
เป็นลายลักษณ์อักขระหรือวลี
ตามวิถีช่องทางที่วางใจ
ดังจดจำจารึกบันทึกศิลป์
ต่างรดรินลากเลื่อนให้เคลื่อนไหว
รวมร้อยสันต์พันสีให้มีชัย
ขจรไกลกล้าแกร่งแหล่งพร่างพรู
มีอารมณ์สมสร้างกระจ่างจ้า
จินตนาภาพฝันอันก้องกู่
กระฉุดลากจากใจไม่คุดคู้
กระจายคู่เส้นแสงแรงตะวัน
นาแพรวพรรณพิทยาดังผาณิต
งามวิจิตรพิสมัยพิไลสันต์
ประพิณพร่างภัสสรส่องจากจันทร์
คุณอนันต์เนืองทั่วทิวากร
๑๙/๑๐/๒๕๔๗ ๑๑:๐๗:๔๗ น.
ผลิใบสู่วัยกล้า
13 ตุลาคม 2547 11:55 น.
)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
คนขายแรงทำงานเพื่อสานฝัน
วันทั้งวันตากแดดถูกแผดเผา
ทำเรี่ยวแรงระบมไร้ร่มเงา
ใครบรรเทาเด็ดดามความระกำ
มาก่อสร้างเชิดชูให้ผู้อื่น
แต่ต้องฝืนยืนบ้าดูน่าขำ
กัดฟันรออดทนจนหน้าดำ
ต้องตรากตรำอีกกี่รอยกี่ร้อยพัน
ไร้คนมองต้องแลชะแง้หา
สักคนมาเข้าใจไว้ทอฝัน
ยามเหน็ดเหนื่อยเมื่อยท้อยังรอกัน
ดุจตะวันนำชัยดังใจเธอ
Lovers
0 คน เลิฟ)))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((
หน้าส่วนตัว
954
