11 มีนาคม 2549 17:29 น.
ผลิใบ
อันใจจักช้ำชอก เพียงใด
ดวงตาคงวาวใส แกร่งกล้า
ปิ้มขาดลมรอนใกล้ อกแตก ตายนา
มุมปากยังเยาะยิ้ม ยั่วเย้ย ตนเอง
อกชายแม้แกร่งกล้า น่าขายหน้าถูกข่มเหง
สาวเอยใหนเคยเกรง ถูกบรรเลงเพลงระทม
นานนมสุดขมขื่น ยังยิ้มรื่นถึงขื่นขม
ขาดคนเคยเชยชม ต้องตรอมตรมตราบตัวตาย
8 มีนาคม 2549 20:57 น.
ผลิใบ
คืนร้อนร้อน นอนร้าว ทรวงหนาวเหน็บ
ปวดแปลบเจ็บ เก็บใจ อยากใขข้อง
วุ่นวายวิ่ง ชิงดี มีต่อรอง
ทิ้งครรลอง ของควร จวนสิ้นใจ
ยื่นเงื่อนไข ใช้อบาย หมายพิฆาต
โอ้อนาถ บาดลึก ตรึกตรองใหม
ดั่งน้ำลด ถดถอย ล่องลอยใกล
เศรษฐกิจ ริดรอนไป ไทยด้วยกัน
รอบบ้านเรา เขารอ หัวเราะร่า
มือเงื้อง่า ด่าซ้ำ ช้ำดั่งฝัน
ชาติสลาย มลายล่ม จมช่างมัน
สิ่งเดียวนั้น ฉันถูก ผูกใจจินต์
คิดถึงคน หนทาง ถากถางยาก
แสนลำบาก ตรากตรำตน ดั่งขนหิน
ธุรกิจ เริ่มจะดี ที่พังพิน
น้ำตาริน เพราะมัน ทะเลาะกัน