1 เมษายน 2552 17:35 น.
ผมชื่อโจ้
๑.จะมีสีอื่นใด เท่าสีแดง
สีแห่งรักร้อนแรงอยู่เร่าๆ
สีที่ป้ายพาดปีนขึ้นไปเอา
ประชาธิปไตยบนเขาพระสุเมรุ
๒.สีที่พร่างความฝันใครบางคน
สีที่ดาลใจดลคนทุกข์เข็ญ
สีย้อมใจคนระกำลำเค็ญ
คนร่อนเร่ อยากหวนเห็นประเทศไทย
๓.จึงคือมรรคสวรรค์แบ่งปันสี
สีที่นั่น ที่นี่ สีแดงใส
ล้วนเป็นสีแห่งรักสีศักดิ์ชัย
สีที่หว่านปลูกใบดอกไม้แดง
๔.เป็นดอกไม้เบ่งบานที่หว่านสี
ด้วยดอกใบอันคลี่เด็ดดอกแบ่ง
เด็ดหนึ่งใบแบ่งไปให้หนึ่งแรง
เพื่อแขย่ง เท้าเขย่าอำนาจคืน
๕.จึงไม่มีสีใดเท่าสีแดง
จะดีดสีร้องแข่งความขมขื่น
ร้องเอามา เอามา มาเอาคืน
กูทั้งหื่น ทั้งห่าม กูย่ามใจ
๖.เพราะกูคือสีแดงเลือดแรงแค้น
หมัดกูกำ หมัดแน่น จะแล่นใส่
ใครก็ได้ ขวางลำอำมาตย์ใด
ศักดินา หรือไพร่ ไพรีกู
๗.จึงไม่มีสีใดเท่าสีแดง
สีที่ส่องสาดแสงสว่างสู่-
ปูลาดพรมสีแดงหน้าประตู
ให้พญาตัวผู้เหยียบสู่เมือง
๘.ก็เท่านี้ แค่นี้ เพียงเท่านั้น
เท่าที่มีความฝันจะฟูเฟื่อง
เท่าที่ โมหะใจเป็นฟันเฟือง
ปลูกสีแดงให้กว่าเหลืองเรืองแผ่นดิน
๙.จึงไม่มีสีใดเท่าสีแดง
จะร้อนแรงขวิดแดดอยู่ด่าวดิ้น
ขวิดลม ขวิดฟ้า ขวิดเมฆินทร์
สะบัดขวิดบ้าบิ่น ลงแดงตาย
เด็กชายนะโม