ความคิดถึงที่ตกค้างถึงเธอ

ผมชื่อโจ้

--------


 

[๑]อยู่ในความมืดดำของค่ำคืน
ที่เรียกว่าดึกดื่น ในคืนเหงา
มิใช่ว่า จะโยงดึกและโยงเงา
มาร่วมเร้าให้หงอยน้อยใจยา

 
[๒]มิใช่ว่าจะเหงาเพราะดึกดื่น
มิใช่เพราะค่ำคืนจะเป็นฝ้า
มิใช่เพราะนอนดึกแล้วพรรณนา
แต่ก็เพราะ..ปิ้มว่าจะขาดใจ

 
[๓]เออที่ใช่! ปริ่มว่า มันทรมาน
เธอจะรู้อาการ แบบนี้ไหม
นี่แล้ว นี่ไง ก็นี่ไง
คำว่า"เธอ"เผลอเขียนใส่ในบทกลอน

 
[๔]จึงหมายถึง ที่เห็นและเป็นอยู่
มิใช่ดาวหดหู่ หรือเดือนกะล่อน
แต่เป็น"เธอ" ที่ทำทางมาตัดรอน
มาขย้อน ความรัก มิไยไพ

 
[๕]ฉันก็เพียงตัดพ้อพอพื้นๆ
แต่น้ำตาก็รื้น ร้องไห้ใส่
ดีที่ดึก มืดดำ เห็นรำไร
ปาดน้ำตาที่ไหลเต็มสองตา

 
[๖]หากจะมีสักสัมภเวสี
หรือภูติพรายกาลีที่รู้สา
คงจะพลอยสงสารมิสร่างซา
ดึกทีไรก็บ้าแต่ร้องระงม...