29 กรกฎาคม 2551 20:33 น.
ผมชื่อโจ้
๐จึงลิงโลดกระโดดเต้นอยู่เช่นนี้
ทั้งๆที่ ฟ้าหมองมิผ่องใส
ฟ้าบ้านพี่มืดคล้ำมิอำไพ
อมพะงำอำรักไว้ เหมือนในนิทาน
๐แค่ความเพ้อโพ้นท้ายที่ปลายฟ้า
ชะโงกเง้อมองหา ตาประสาน
กระเหย่งเท้าแลไป มิมีประมาณ
ก็เห็นฟ้าดำด้าน โดยดุษณี
๐คงเป็นเพราะความไกลร้อยกิโลฯ
ไกลอักโขเกินไกล ก็ริบหรี่
ก็ลิบลับ ดับมืด เหมือนมิมี
ความหวัง ฝั่งนที ณ ที่ใด
-2-
๐นั่นแล! ที่มาของค่ำนี้
มีดาวหรือไม่มี ก็หาไม่
เหมือนคืนเดิมๆ ไม่ใส่ใจ
เหมือนค่ำทั่วๆไป แล้วเข้านอน
๐แค่อาบน้ำ สระผม
เป่าพัดลม เช็ดหน้าสะอาดก่อน
ทาครีมไวท์เทนนิ่งของพอนด์
ไหว้พระหัวถึงหมอนแล้วหลับตา
-3-
๐นั่นแล้วถึงได้ฝัน
ผุดภาพรำพันจำนรรจ์ว่า
สาวงามสไบเฉียงพัสตรา
กิริยาอาภรณ์ภิรมย์นัก
๐มานั่งเหม่อ มองดาวประกายพรึก
ค่อนดึก ล่วงเช้าเหมือนเฝ้าดัก
สักคน บางใครในความรัก
พริ้มพักตร์ลักยิ้มละมุมละไม
๐แว่วแว่ว เพลงแผ่วมารำพึง
คลับคล้าย เสียงซึงเสียงใสใส
กล่อมโสตสดับดังอยู่ข้างใน
เพ้อลุกเดินไปแล้วได้เจอ
๐พร้อมเห็น ระดะดาวระดา
ดารดาษกลาดฟ้าดูเกลื่อนเกร่อ
เธอเห็น เธอยิ้ม ยิ้มของเธอ
ผมก็เผลอ ยิ้มไป ยิ้มให้กัน
๐ยิ้มนั้น ยิ้มเธอ ยิ้มให้ผม
พลันอารมณ์สะดุ้งพรากออกจากฝัน
ถึงค่อนรุ่ง ฟ้าก็แปลงแสงตะวัน
ขับไล่ อันตรธานความหวานไป
๐ก็มีแต่ การลิงโลดกระโดดเต้น
อยากมาเป็น รักกับเจ้าสาวเจียงใหม่
สักครั้ง ในความรักของหัวใจ
แม้นในฝันก็ยิ่งใหญ่เกินไปแล้ว ฯ
25 กรกฎาคม 2551 13:08 น.
ผมชื่อโจ้
-1-
๐เป็นหนองประจักษ์ตา
มีน้ำตาก็กลัดหนอง
นองเลือดที่ไหลนอง
ก็เลือดผองประชาชน
๐ดูภาพก็ทราบภาพ
สะเทือนอาบทั้งสับสน
ระวิงอลวน
อลหม่านอยู่อึงคะนึง
๐เจ็บปวดประเทศไทย
อะไรกัน?อีกครั้งหนึ่ง
ตอกใจให้เจ็บตรึง
ตอกขึงพืดประเทศไทย
๐นี่แหละประเทศเรา
ประเทศเนาแต่เป็นใบ้
ต่างเราก็ต่างใคร
ต่างหัวใจจะเอาจะเอา
๐โอ้เอ๋ยความสันติ
จะแตกผลิคงแต่เฝ้า
สักการะปัดเป่า
ต่อพระเจ้ากี่ตนกัน
-2-
๐ก็ดูสิ!เต็มตีน
ฝ่ายเจ้าถิ่นก็เข้าหั่น
โหมเร้ารบประจัญ
ทั้งขวานจามทั้งจ้วงแทง
๐ก็ดูสิ!เลือดอาบ
สังเวยบาปอันวิ่นแหว่ง
ใจวูบก็จำแลง
แปลงเป็นไฟบรรลัยกัลป์
๐ก็ดูสิ!พี่น้อง
หนองประจักษ์มาติดจั่น
จิตใจที่ตีบตัน
เพราะต่างเราคิดต่างใจ
๐ก็ดูสิ!ตรองดู
เราหดหู่ก็ร้องไห้
ประชาชนชาวไทย
ประชาธิปไตยของเรา
-3-
๐คือหนองประจักษ์ตา
อวิชชาคือความเขลา
จึงขยี้จะบี้เอา
ชัยชนะความสะใจ
๐เป็นแค่ชัยชนะ
ที่ตกกระความสาไถย
เมื่อยักษ์สิงออกไป
ใจที่ใหญ่ก็เรี่ยดิน
๐แล้วความเป็นเสนียด
ความเป็นเกียรติของเจ้าถิ่น
พังพาบจมปัถพิน
จมในถิ่นอุดรธานี ฯ
23 กรกฎาคม 2551 22:31 น.
ผมชื่อโจ้
๐ฝากคำกลอนหอมแก้มมาแต้มให้
ฝากหัวใจนำพาหอมมาส่ง
ฝากถึงเจ้าหอมเคล้าบุษบง
หอมแก้มนวลอนงค์หอมส่งใจ
๐หอมดอกแก้วหอมคำนึงถึงบ้านพี่
ดอกราตรีหอมหวนหอมชวนให้
อิ่มความรักหอบขนหอมคนไกล
โปรดเอียงแก้มรับไว้หอมใจกัน
๐เจ้าคือกลิ่นความหอมมิห่อนหาย
หอมกลิ่นอายหอมไสวถึงสวรรค์
หอมยามเช้า เหย้ายามสาย บ่ายตะวัน
หอมแบ่งปัน หอมกระหวัดถึงรัตติกาล
๐มิใช่หอมเพ้อเจ้อละเมอหอม
ใช่!ผีเสื้อจะบินดอมหอมน้ำหวาน
แต่หอมนี้หอมรักจักหอมนาน
หอมประทานหอมให้หัวใจเรา
๐ขอเพียงเจ้าส่งใจหอมไมตรี
ความหอมนี้ จะเป็นรักที่หอมเร้า
เป็นหอมให้ กำลังใจจะแบ่งเบา
หอมปัดเป่าความท้อ หอมพอประทัง
-2-
๐หลับตาสิ! สายลมพรมมาแล้ว
เจ้าดอกแก้ว โปรดได้รับกับความหวัง
ความคิดถึงมาทั้งฟ้า ประดาประดัง
มาพรั่งพรู เป็นพลังหอมบังควร
-3-
๐กลิ่นดอกแก้วหอมแล้ว ขจรขจาย
กลิ่นหอมฟุ้ง หอมมิหาย หอมหวน
หอมนำเพ้อ ไปถึงแก้มเนื้อนวล
หอมรัญจวนถึงใจในแววตา
๐หอมดอกแก้วหอมต้องตระกองกอด
เพ้อผวาหอมฟอดหอมใบหน้า
เจ้าหอมฟุ้ง จรุงจรวย หอมกายา
นี่ขนาดคนละฟ้า ยังหอมละมุน
๐หอมเอยเจ้าดอกแก้ว
ยิ่งเสียงเจ้าฟังแล้วยิ่งหอมกรุ่น
หอมเคลิ้มเคล้า เจ้าน่าหอม หอมการุญ
เป็นบุญของพี่นัก หอมรักเอย
20 กรกฎาคม 2551 01:08 น.
ผมชื่อโจ้
-1-
๐ดึกดื่นเวลากาฬปักษ์
ความเหงาเข้ามาดักเป็นลูกแหง่
ถีบยันกระทืบเท้างอแง
ชะแง้คอยหาแต่ความรัก
๐คอยหายิ่งเลือนหาย
เปลี่ยวทางเปล่าดายไร้ทอถัก
กระวนกระวายมิเว้นวรรค
เหงากระตุกกระตักพะเน้าพะนอ
๐พะวักพะวงใจ
เมื่อไหร่ความรักจะมาขอ
ขมวดเข้า เราชรามิชะลอ
ชะล่าใจก่อนได้ช่อดอกไม้จันทน์
๐มิน่า! เจ้าความเหงา
เจ้าจึงเย้า จึงหยอกเจ้าจึงหยัน
ถีบกระทุ้งหัวใจมิเว้นวัน
มิว่างคืนจำนรรจรรจ์ เจ้าโพนทะนา
-2-
๐ว่าเจ้าข้า เจ้าข้าเอ๋ย
หัวใจนี้คือจำเลย จะปรารถนา
มิขอข้าว ขอแกง ขอน้ำยา
แต่ขอรักสักครา ว่าอย่างไร
๐ขอในนามความเหงาเฝ้างอแง
ขอให้แพรความรักจักห่มให้
ขอให้อุ่นอิ่มหวังกำลังใจ
ขอให้ไฟรักโชติได้โจษจัน
๐ป้องปาก ปรารถาเจ้าข้าเอ๋ย
มาละเหวยรักไสวมไหสวรรย์
มหกรรมความสุขจะแบ่งปัน
ทั้งซ้ายหันขวาหันยิ้มยินดี
-3-
๐ค่อนดึกยิ่งคิดยิ่งเคลิ้มคล้อย
ชะรอยจะแอบลักความเหงาหนี
กล่อมให้นอนมือก่ายทับทันที
คงหลับได้ในวันนี้อีกหนึ่งคืน
ได้แต่ถอนหายใจ
พรุ่งนี้เช้าวันใหม่ถึงค่อยตื่น
นั้นแหละทั้งวันนี้ พรุ่งนี้ มะรืน
ความเหงายังกลมกลืนกับลมหายใจ
ต่อไป อยู่ต่อไป ฯ
15 กรกฎาคม 2551 23:48 น.
ผมชื่อโจ้
เจ้าได้บวชวัยเกณฑ์เข้าเบญจเพส
วันที่ได้พ่อ ได้โกนเกศ จับศีรษะ
อวลด้วยบุญยิ่งยวดลูกบวชพระ
ในพรรษาเป็นสมณะของพระพุทธ
เจ้าถูกจับลองจีบห่มจีวร
สีเหลืองอ่อนผ่องลออ เจ้าบริสุทธิ์
มีศีลความเป็นพระ กว่ามนุษย์
พุทธบุตรปฏิปทา เป็นสมณะ
เป็นบุญดีของเจ้าได้เข้าวัด
ปากได้สวดปฏิบัติสารัตถะ
หูได้ฟังบุญกรรมเป็นธรรมะ
มือได้ไหว้พระรัตนะ เป็นสาวก
จึงเป็นบุญของพ่อได้พบพระ
งามชีวิตสมถะ บุญกนก
ขอกุศลอย่าได้ปะ พบนรก
ขอให้เป็นทายกเป็นทุกวัตร
ได้แค่นี้พ่อก็สุขในชีวิต
สฤษฏ์ธรรมเป็นอารมณ์เป็นสมบัติ
เป็นบุญตาได้เห็นลูกอีกโลกทัศน์
เป็นประวัติแห่งความสุขไปทุกภพ ฯ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟผมชื่อโจ้
หน้าส่วนตัว
2007
