13 มิถุนายน 2547 11:55 น.
ผมชื่อโจ้
เราก็ต่างไม่มองหน้าไม่กล้าสบ
บ้างก็ก้มมุดรูกบเหมือนกลัวกัด
หรือบ้างก็หลับตาทำสารพัด
ตามอารมณ์จะถนัดที่จะทำ
ใช่!ต่างเราคนแปลกหน้าในสังคม
นั่งกลมกลืมไปกับรถตอนหัวค่ำ
บ้างอยากถามให้บอกทางบ้างสักคำ
แต่เหมือนหน้าท่านอิ่มหนำในความทุกข์
รังแต่หิ้วอุ้มถุงพลาสติก
กระดุกกระดิกบ้าง บางครั้ง รถกระตุก
ใกล้จุดหมาย กดอ๊อด แล้วรีบลุก
เหมือนบนรถเป็นคุกขังชีวิต
หรือเพราะเราจะเก็บงำไว้ห้ำหั่น
ไว้ซุบซิบหลังจากนั้น ฉันใช้สิทธิ์
แสดงบท ใช้อารมณ์ คมความคิด
ตินินทาคนโน้นนิดคนนี้น่ะ
หัวเราะ
10 พฤษภาคม 2547 18:22 น.
ผมชื่อโจ้
มีอยู่ในพลังเข้มขลังนัก
เหมือนขมวดเก็บมาหมักไว้เต็มหมด
อิทธิฤทธิ์ความกระสันแค่รันทด
ขาดโอกาสจึงต้องอดชิมรสรัก
หมายถึงสนามจะลงซ้อม
ฝึกฝีมือให้พร้อม จะถอดสลัก
ฝึกปรือ ปฏิบัติ ไม่ขัดชะงัก
ยึกยัก เยื้องย้าย ไม่อายใคร
ปลุกเอาความเข้มข้นให้ขนลุก
ขลุกอยู่กับความสุขที่เสพไล้
ขนเอาความองอาจประกาศไชย
ฉลองสวรรค์อันอำไพในพลัง
ในหมวดความกระสันอันขาดเสพ
เป็นสังเขปความสุขที่เฝ้าสั่ง
ได้ระบายฝายกระชากออกจากคลัง
แล้วขมวดเค้นพลังมาหมักคืน
(ก็นั่นแหละความสุข
ปลุกให้ความอดได้สดชื่น)
9 พฤษภาคม 2547 12:27 น.
ผมชื่อโจ้
คืออารมณ์ผ่อนคลายที่อยากพัก
นั่งเอามือวักน้ำขึ้นลูบหน้า
แล้วแผ่พุงนอนบนเตียงที่เถียงนา
มองฝูงนกร่อนถลาระเริงลม
ไม่สนใจไยดีในชีวิต
เหมือนไม่มีความคิดจะต้องบ่ม
หมายถึงไม่มีอะไรให้ชื่นชม
รมณีย์สมานผสมให้กลมกลืน
ได้แค่นี้แต่ละวันผ่อนบรรเทา
เฝ้าทุ่งนาเช้ายันค่ำหลับกลับตื่น
ช่วงสั้น ๆของชีวิตวันและคืน
ตีบตันไม่สดชื่นในคืนวัน
เพราะอารมณ์ผ่อนคลายไม่หายเศร้า
อดคิดถึงตัวเจ้าเหงาหวั่น ๆ
ไม่มีเจ้าให้ขี่หลังจากครั้งนั้น
เพราะขาดเงินจะแบ่งสรรสหกรณ์
(แล้วหน้าฝนจะเอาใครมาไถนา
คงเป็นควายคูโบต้าไปพลางก่อน)
6 พฤษภาคม 2547 19:48 น.
ผมชื่อโจ้
ฉันไม่ได้รักเธอน้อยลง
แต่รู้ว่าเราคงไปด้วยกันไม่ได้
มีช่องว่างระหว่างเรามากมาย
และแผ่ขยายมากขึ้นทุกวัน
................................
คนสองคนย่อมมีความแตกต่าง
ในหลายอย่างทั้งความจริงและความฝัน
ฉันยอมรับและก็เข้าใจมัน
แต่เธอต้องการให้เราเหมือนกันทุกสิ่งไป
เธอไม่ยอมที่ฉันจะมีโลกส่วนตัว
เธอหวาดกลัวว่าฉันจะหนีหาย
คิดหรือว่าเราจะผูกติดกันไปจนตาย
มันไม่ง่ายเพราะใจฉันย่อมดิ้นรน
ฉันรู้ว่าเธอทำไปเพราะรักฉัน
ลืมว่ามันน่าอึดอัดขัดข้องและหมองหม่น
แล้วความสัมพันธ์ที่ฝ่ายหนึ่งต้องอดทน
ก็มาถึงวันอับจนแล้ววันนี้
ขออย่าได้คิดว่าเป็นการทำร้ายหัวใจกัน
และไม่ใช่ฉันต้องการจะหลีกหนี
เพียงฉันต้องเลือกเสรี...ที่ฉันพึงมี
ให้กับชีวิตเป็นใหญ่
...................................
ฉันไม่ได้รักเธอน้อยลง
และรู้ว่าเราคงไปด้วยกันไม่ได้
มีช่องว่างระหว่างเรามากมาย
และแผ่ขยายจนเราไม่อาจข้ามมาหากัน
10 มกราคม 2547 13:27 น.
ผมชื่อโจ้
เจ่าเด็กน้อยยิ้มยั่วมีหัวใจ
ชีวิตเจ้าผ่านวัยสมัยเช้า
วิถีตีนพันธกิจยังพิษเบา
กว่าจะย่ำหลุมเขลาเกินเข้าใจ
เจ้าเด็กน้อยหน้าบูดเหมือนคูถเน่า
ชัวิตเยาว์เจ้าจึงจ้อง แต่ร้องไห้
แต่ร้องหวนครวญคร่ำเด็กตามวัย
จะคว้าจันทร์ดาวไสวใส่หัวนอน
จะร้องฉี่ขี้ราดอุจาดตา
ก็น่ารักหนักหนาเจ้าหน้าอ่อน
จะเปลื้องผ้าวิ่งเล่นตะละตะลอน
เปลือยไอ้จุ้นล่อนจ่อนก็น่ารัก
เจ้าเด็กเอ๋ยประสาโลกโขกหัวเล่น
ล้อหยอกเอินหลงประเด็นให้จมปลัก
แหย่หัวใจให้เห็นความเป็นยักษ์
ให้เป็นทาสอาณาจักรสำนักเมือง
เจ้าโตขึ้นวิถีตีนจงเต็มตีน
เจ้าจงปีนป่ายวาดให้ปราดเปรื่อง
ให้หลุดฉากโลกฉลคนขุ่นเคือง
ที่ตัดกับโลกเขื่องเรื่องตัวกู ฯ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟผมชื่อโจ้
หน้าส่วนตัว
1209
