15 ตุลาคม 2547 13:50 น.
ผมชื่อโจ้
1.
สุ่มส่งไปสวรรค์
สวามิภักดิ์สรวงสถาน
โศกเคราะห์ในสันดาน
เสนียดวิมานมนุษย์
หนอสาปความศักดิ์สิทธิ์
ลาญริดรอนอุตลุด
พุทธฤามิใช่พุทธ
สะดุด อวิชชาใด
ห่าเคราะห์จึงลงเข็ญ
เข้าลำเค็ญอย่างสาไถย
สูเอยอะไรใคร
พระอินทร์จะไร้ธรรม
สูเอยอะไรอะไร
จะต่ำไต่ลงใฝ่ต่ำ
ตกไปใจสีดำ
ริระยำต่ำเรี่ยดิน
2
อย่าทำอะไรหนู
หนูไม่รู้อะไรทั้งสิ้น
พระอินทร์ใครพระอินทร์
รู้แค่หนูจะสิ้นลมหายใจ
อย่าทำอะไรหนู
หนูกลัว ไม่รู้จะอยู่ไหน
อย่าส่งหนู ไปอยู่กับใคร
ทำไมต้องฆ่าหนู
30 สิงหาคม 2547 21:34 น.
ผมชื่อโจ้
พิศภาพสะท้อนภาพ
สะเทือนทราบอยู่ในใจ
สังคมคือต่างใคร
ล้วนคิดไต่ไปต่างกัน
ดวงตาล้วนต่างมอง
ไปตามท่องทะยานฝัน
ต่างใจไม่แบ่งปัน
ต่างแข่งขันสู้กันไป
แปลกหน้าอยู่ทุกที่
แปลกเสรีที่มีให้
จึงแปลกแตกออกไกล
แม้ใกล้ ๆก็ไกลกัน
ดวงใจแต่ละใจ
ล้วนยากไร้อารมณ์ขัน
ซึมหมองไปทั้งนั้น
ต่างตีบตันหัวใจตน
ขอน้อยสักเพียงนิด
กระจิดริดก็เหลือล้น
ต่างยิ้มจะน่ายล
จะเป็นคนมีหัวใจ
10 สิงหาคม 2547 17:43 น.
ผมชื่อโจ้
ความทรงจำอำลาน้ำตาไหล
ในหัวใจเศร้าหมองจึงร้องไห้
ใจเป็นอื่น เป็นฟืนเป็นไฟ
ใจของใครหล่นหายไม่ได้ยิน
แค่ใจข้าแว่วสำเนียงเสียงเคลื่อนคลาด
บาทของเธอเหยียบเต็มบาทอย่างบ้าบิ่น
บิ่นหัวใจของข้าจมธานินทร์
ทรพีหัวใจวิ่นเจ็บวิญญาณ
มันเต็มจุกในอกตระหนกไหว
สั่นสะเทือนแกว่งไกวไหวสะท้าน
สะทกช้ำสำมะหาเอาอาการ
ไม่เหลือซากความหวาน อันตรธานไป
อันความรักหักฤดีในชีวิต
ล้างเหี้ยนเตียนด้วยฤทธิ์ของความใคร่
ใคร่เพราะเธอไม่เต็มกามจึงข้ามใจ
แสวงร่านคว้าใหม่จนได้กาม
ร่างสะพรั่งถะถั่งโถมโหมพธู
น้ำแห่งชู้คงโลมหลั่ง ครั้งที่สาม
(เจ็บใจฉิบหายเล้ย)
8 กรกฎาคม 2547 18:41 น.
ผมชื่อโจ้
คือนางระเบียบจัด
ระเบียบรัดดิ้นไม่หลุด
ขลุกขลักความคิดคุด
ขุดขยะถมสมอง
สสารในความคิด
ลอยฟุ้งทิศอยู่ฟูฟ่อง
ขี้เลื่อยเป็นกอง กอง
รองรับตีนเหยียบหมิ่นไป
หรือเธอทรงอำนาจ
วาสนาว่ายิ่งใหญ่
จะชี้เอาอะไร
ย่อมต้องได้เอาอย่างนั้น
ไม่ได้ย่อมต้องดิ้น
ชักกลิ้งดินกินกระสัน
จะเอา จะเอามัน
งอแง อัดอั้น ตันใจ
โถ!เธอผู้ทนง
กุมกอด อำนาจ บาตรใหญ่
หยุดร้องและดิ้นไว้
ว่าโลกเป็นเช่นไร เหรอ!
จงยิ้มและยอมรับ
ก้มคำนับอย่ากลัวเก้อ
ลบทรง คาแรกเตอร์เธอ
ว่าเออ! โลกเป็นเช่นนี้
เข้าใจไหม
หรือจะรอให้แก่ตายไปเป็นผี
ว่าโลกเป็นเช่นนี้
โลกมีจารีตประเพณี นี่คือพุทธ
คือนางระเบียบจัด
ระเบียบรัดดิ้นไม่หลุด
ขลุกขลักความคิดคุด
ขุดขยะถมสมอง
สสารในความคิด
ลอยฟุ้งทิศอยู่ฟูฟ่อง
ขี้เลื่อยเป็นกอง กอง
รองรับตีนเหยียบหมิ่นไป
24 มิถุนายน 2547 14:28 น.
ผมชื่อโจ้
สาวสวยอิรัก
ร่างกายเธอทรุดปรักหักพังหยั่งขาทรงตัวแทบจะไม่ได้
เธอโทรม สีสันของเธอแห้งผาก ซังกะตาย
ดวงตาแห่งความหวังของเธอช่างเศร้าสร้อย
เธอขาดคนรัก หรือเธอรักใครไม่เป็น
หรือปูมหลังทำให้เธอซาดิสม์
หรือคนรักเก่าสอนให้เธอเป็นพวกมาโซดิสต์
ไอ้หนุ่มมะกันมันมีคุณสมบัตินี้ใช่ไหม เธอถึงชอบ
หรือว่าที่ยอมศิโรราบเพราะมารยาที่เธอแอบซ่อนมีดไว้ข้างหลัง
เธอจะเอายังไงแม่สาวสวยอิรักจ๋า
เธอเห็นหนุ่มสยามในสายตาบ้างไหม
เขาอ่อนโยน อ่อนไหวง่ายสำหรับสาวสวยอย่างเธอ
จิตใจเขาเต็มไปด้วยความสงสาร เอ็นดู และจริงใจยิ่งหนัก
เธอเห็นบ้างไหม เธอเห็นไหม
มาสิ ประเทศไทย
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟผมชื่อโจ้
หน้าส่วนตัว
1218
