20 ตุลาคม 2551 22:33 น.
ผมชื่อโจ้
๑.โดยทั้งเหน็บทั้งหนาวเข้ากระดูก
ลมก็แต่พรมถูก หนาวสะท้าน
เสมือนแส้โบยตีบริบาล
ให้หนาวนี้หนาวนานสะเทือนใจ
๒.ยิ่งสะท้านสะเทื้อนตัวสั่นเทิ้ม
ลมก็เจิมพัดเจื่อนใจสั่นไหว
ลมเขย่าสั่นคลอนซอกซอนไช
ตอกตรึงซ่าน อยู่ในความเงียบตรม
๓.อยู่ในความเงียบงำอันรำพัน
อันอ้อยสร้อยกับฝัน ผสานผสม
ฝันถึงรักสล้าง ฝันพร่างพรม
กลายเป็นฝันลมลม แล้งแล้งลาญ
๔.ยุ่ยละเอียด ปลิวย่อยลอยกับลม
เทศกาลรักขม มาส่งสาส์น
ลมยิ่งหนาวยิ่งเหงายิ่งทะยาน
ใจก็ยิ่งสั่นซ่านทะลวงทรวง
๕.ทอดแต่ สายตาตรมข่มตบะ
หลับตา เหมือนยิ่งปะ ติดแต่บ่วง
บ่วงแห่งใจในฤดูฤดีดวง
อันกลวง ไปทุกห้วงฤดีกาล
๖.ได้แต่ยิ้มกระเซ้าเย้าสายลม
คอยแต่สูดดอมดมเจ้าลมหวาน
เผื่อสักห้วงแห่งลม จะพรมประทาน
พัดใจใครลอยผ่านหลงฤดู
-------**//**------
4 ตุลาคม 2551 11:21 น.
ผมชื่อโจ้
[1]อุทกภัยในน้ำตา
ไหลบ่า ยิ่งกว่าน้ำสายไหน
ไหลท้น รวมเป็นน้ำตาไทย
ไหลสู่ ความขาดไร้อัตคัด
[2]ขัดเคือง ข้นขุ่น ขอดหมอง
แผ่นดินทั้งผองวิบัติ
วิปโยคโศกเศร้าสารพัด
สารพันสันทัดแต่ความทุกข์
ทั้งมวล มหาโทมนัส
แก้ขัด ก็แต่น้ำตาปลุก
ตามเร้า เร่งกระแทกทุรยุค
หลับตา จะหาสุขนั้นไม่พบ
[3]คอยแต่ จะมองตาม
สายน้ำ ก็เห็น หมาเป็นศพ
เห็นซาก ขอนไม้ที่ไหลซบ
กระแทกน้ำ ทำนบเพียงลำพัง
มหกรรมแม่น้ำระบำบัด
เริงร่ายมันกลัด น้ำตาหลั่ง
น้ำตาของแม่น้ำ มรณัง
พังพาบไปสุดหยั่งแม่ธรณี
[4]เสมือนเทศกาลของน้ำตา
ผู้คนมากหน้า ก็มากหนี้
มากรวมอยู่ในมหานที
อุทกภัยสายนี้มีความทุกข์
[5]ยอมือ บ้างไหว้ประนมกร
กราบไท้ ขอพรชำเราสุข
ชำระ ปัดเศร้าอันเร้ารุก
เร่งเร้าอยู่ในทุกลมหายใจ
[6]คืออุทกภัยในน้ำตา
ไหลบ่า ยิ่งกว่าน้ำสายไหน
ไหลท้น รวมเป็นน้ำตาไทย
ไหลสู่ ความขาดไร้อัตคัด
30 กันยายน 2551 15:47 น.
ผมชื่อโจ้
[1]
๐เคลิ้มความฝัน ลมเช้า กระเซ้ากระซี้
คอยแต่โบยลมตีจะหยอกเย้า
จะพยุง พยายาม จะยกเอา
จะยกร่างอันขี้เซาให้ตื่นนอน
๐ให้ตื่นเช้า แลฟ้าแจ่มกระจ่าง
ซึ่งสาด แสงสว่าง ส่องแดดอ่อน
โดยมีสายลมเช้าส่งข่าววอน
ตามออดตามอ้อน อ้อยสร้อยตาม
[2]
๐คือเจ้าสายลมเหงา ระริกระรี้
ซึ่งหอบเอาไมตรี มาไถ่ถาม
จากฟากโพ้น ฝั่งฝัน ฟ้าสีคราม
จากนาง ผู้งามอรชร
๐จากนางผู้ซึ่ง คอยเร้นหน้า
นางผู้มีมนตราคอยเป่าต้อน
นางผู้เสกคาถา โก่งแขนฟ้อน
ต่อนยอน ตะต่อนยอน นางอ้อนใคร
๐คงฟ้อนอ้อน ให้แด่เจ้าสายลม
ส่งมาพรม มาพรำ ฉ่ำลมใส
ซึ่งพัดโปรย สู่อีกฟ้า ฟากฝั่งไกล
ฝั่งที่เช้า ยังไม่ ตื่นจากเตียง
[3]
๐จึงแค่เคลิ้ม คลับคล้ายคลับคลา
นางผู้ซึ่งเร้นหน้า มาพร้อมเสียง
กระซิบไซ้ใบหู จูบไล้เรียง
สะดุ้ง! เพียง เปียกผ้าปูที่นอน
21 กันยายน 2551 12:22 น.
ผมชื่อโจ้
[๑]
๐แหงนมอง กระต่ายกระโดดเต้น
กระจะแจ่มวันเพ็ญกระจ่างศรี
ใบตองสี่เหลี่ยมเป็นบัตรพลี
จึงเครื่องเซ่นรูจีมณีจันทร์
๐เซ่นสอย สาวเจ้าพระจันทร์เพ็ญ
ผู้ซึ่งเป็น กระต่ายนางสวรรค์
ผู้ซึ่งพร้อยด้วยมวลดาราพรรณ
งามในห้วงมหรรณพ์หอมราตรี
๐หอมไปสู่จักรวาลตระการแก้ว
ภพพิมานงามแล้วโฉมฉวี
ผ่องโสภิตพิมลดลฤดี
เบื้องวิถีบูรพาทัศไนย
๐ตะวันออกซึ่งอวลสว่างจันทร์
วาวแสงนวลยวลสรรค์ส่องไสว
ยิ่งเงยแหงนยิ่งเห็นกระต่ายไคล
กระโดดเต้นยั่วใจให้เต้นตาม
[๒]
๐โอ!อา ข้าแต่อวตาร
พระนารายณ์พิมานแห่งภพสาม
แม้นมาตรมนต์ใดไสยคาม
มนต์นั้นให้อยู่ท่ามพระจันทร
๐ในท่ามกลางกระต่ายกระโดดเต้น
ดลให้เห็นทอดตามาถ่ายถอน
อัญเชิญกระต่ายอรชร
กระโดดฟ้อนต้อนรับกับไมตรี
[๓]
๐สักครู่สักครั้งสักคราเถิด
ขอให้ใจแจ่มเจิดจรัสศรี
สักวาร วาระสักราตรี
เพี้ยงผ่อง เพลานี้นงสะคราญ
๐เจ้านาง กระต่ายผู้เนื้อนวล
ผู้ยวล ยองใย สะอาดสะอ้าน
ขอได้มา พรมพรำมารำบาญ
แห่งศึกรักสะท้าน ทรวงฤดี
[๔]
๐สักครู่สักครั้งสักคราเถิด
บังเกิด ใจแจ่มจรัสศรี
ก่อนรุ่ง ฟ้าสางสะอางราตรี
ก่อนเครื่องเซ่นบัตรพลีจะคลายมนต์
16 กันยายน 2551 15:32 น.
ผมชื่อโจ้
---
[๑]หลับตาเสียข้างหนึ่ง
แล้วเบิกตานึกถึงข้างที่เหลือ
ข้างที่ใจเอื้อหนุนจะจุนเจือ
เอื้อเฟื้อแขกเหรื่อของเรือรบ
[๒]มีบัญชาโดยละไม
ค้อมค่อม หัวให้โดยสงบ
โดยรักในสงครามพื้นพิภพ
เปิดทำนบอิสระแสดงฤทธิ์
[๓]หรี่ตาเสียสักข้าง
เสียบ้าง อย่าเสียสิทธิ์
เสียความเป็นชายในชีวิต
เปิดบาน ทวารทิศทางของเธอ
[๔]ทางที่ตาอีกข้าง
เบิกโพลงรับพร่างทางเสนอ
ทางรัก สวนดอกไม้ที่ใคร่เจอ
วิ่งวนบ่นเพ้อ รำพึงรำพัน
[๕]เป็นอาการออกจริต
ที่เปิด มิปิดกั้น
จึงเมื่อคืน ทวารหวานเข็ดฟัน
งานไม้ป่าเดียวกันในอุทยาน
[๖]ดอกไม้ของเธอจึงซีด
สีต่างเหมือนถูกกรีดรีดสีหวาน
เหลือแต่รอยหมองช้ำช่องสำราญ
ร้าวกับรูสังขารทวาร....หนัก
ฯลฯ
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟผมชื่อโจ้
หน้าส่วนตัว
1384
