2 มีนาคม 2549 18:28 น.
ผกากรอง
ลมฤดูร้อนพัดมาแต่ไกล ต้นยางใหญ่บอกบรรดาลูกๆให้เตรียมตัว
เดินทาง
"พอลมฤดูร้อนมาถึง เจ้าจงกางปีกให้เต็มที่ สายลมจะพาลูกข้ามป่า ข้ามนา ข้ามผู้คน ผ่านตรงไหนที่ชอบ ลูกก็ร่อนลงตรงนั้น"
ปีกสีแดงของลูกยางเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลมาหลายวันแล้ว ลมพัดอู้ใกล้เข้ามา ลูกยางทั้งหลายพร้อมเดินทางแล้ว แม้จะใจหายเหมือนกัน
สายลมฤดูร้อนมาถึงต้นยาง พลางร้องว่า
"ลุงจะพาไปเดินทางท่องโลก ตามมาเลย"
ว่าแล้วก็พัดพาลูกยางไปทันที ปีกลูกยางกางเต็มที่ ลมปะทะแล้วลูกยางก็เหินขึ้นสู่ห้วงฟ้ากว้าง
ลูกยางบางลูกรีบตกใกล้ๆแม่
บางลูกร่อนลงริมบึงน้ำใหญ่
บางลูกร่อนลงที่ดงไม้
แต่ละลูกเลือกที่ตนชอบ
ลูกยางลูกสุดท้ายยังหมุนติ้วอยู่กับสายลมฤดูร้อน มันมองไปที่ผืนดินโล่งริมถนนลูกรัง กำลังจะตัดสินใจ ลุงสายลมฤดูร้อนเตือนว่า
"แน่ใจนะ ตรงนี้ดูเหมือนดินจะแข็งโป๊กเลย"
ลูกยางตอบว่า "ตรงนี้ไม่มีต้นไม้ ถ้ามีต้นยางสักต้นคงดี"
"ตามใจ" ลุงสายลมพัดต่อไป
เจ้าลูกยางน้อยร่อนลงตรงรอยแตกเล็กๆระหว่างถนนกับท้องนาแล้ง
ฤดูร้อนผ่านไป เข้าสู่ฤดูฝน ปีกลูกยางหลุดร่วงไปตามธรรมชาติ มันแอบนึกอยู่ว่าคิดถูกหรือผิด ระหว่างนั้นต้นอ่อนข้างในค่อยๆงอกออกมาเป็นต้นยางเล็กๆ มันใช้รากชอนไชหาอาหารและน้ำ ดินแข็งกระด้าง บางวันมันนึกท้อแท้ แต่ก็แว่วๆ ได้ยินเสียงแม่ที่เคยสอนไว้
"...ลูกอาจพบว่า ที่ลูกอยู่แสนลำบาก บางทีร้อนจัดแข็งเป็นหิน เปียกจนหนาว แต่เมื่อตั้งใจว่าจะอยู่ตรงไหนก็ต้องทำให้ดีที่สุด"
ต้นยางอ่อนนึกถึงพี่น้องต้นอื่นๆ แต่ละต้นคงมีชีวิตต่างกัน แต่เมื่อตั้งใจว่าจะอยู่ที่นี่ มันจะไม่ยอมแพ้ พรุ่งนี้น่าจะดีกว่า มันไม่สามารถขอให้ดินอ่อนนุ่มกว่านี้ได้ แต่มันพยายามทำให้รากของตน ค่อยๆงอกและแทรกไปในผืนดินทีละน้อย
โชคดีที่ต้นยางอดทน ฝันถึงวันที่เติบโต หลังจากนั้นไม่กี่วัน ฤดูฝนก็พาความชุ่มฉ่ำ แผ่นดินอ่อนนุ่ม รากต้นยางไชดินเพียงนิดเดียวก็พบความอุดมสมบูรณ์ที่อยู่ข้างล่าง
ต้นยางดูดอาหารและน้ำ เติบโตผิดหูผิดตา ความพากเพียรทำให้มันพร้อมจะเติบโตทันฤดูฝนพอดี
ผ่านไปหลายเดือน ต้นยางมีกิ่งก้านมากขึ้น มันพอใจสิ่งที่เกิดขึ้น ภูมิใจตนเอง ขอบคุณดิน น้ำ ฟ้า ฝน ที่ทำให้มันเติบโต
ฤดูฝนกำลังผ่านไป อีกไม่นานฤดูหนาวที่มันไม่เคยรู้จักก็จะมาถึง คงอีกนานกว่าฤดูฝนจะเวียนมาอีก
ฤดูกาลลที่แปรเปลี่ยน เจ้ายางน้อยต้องพบกับอะไรบ้างไม่มีใครรู้ แต่มั่นใจได้ว่า หัวใจนักสู้ของต้นยางน้อย จะไม่ยอมแพ้สิ่งใดๆ.....