30 กันยายน 2548 18:11 น.
ผกากรอง
หมู่นกวิหคน้อย
ต่างทยอยถอยจากถิ่น
ปักษาพากันบิน
เริ่มจากถิ่นบินไปไกล
ไปไหนกันล่ะนี่
ดูอีกทีมิเห็นใคร
พวกเจ้าคงไปไกล
เกินกว่าใจข้าไปตาม
นกร้องอะไรกัน
เสียงร้องลั่นสะเทือน
ปักษาต่างคอยเตือน
เยือนเข้ามาสู่เหมันต์
24 กันยายน 2548 17:23 น.
ผกากรอง
เธอมาเติมสีสันให้โลกสวย
เธอมาช่วยเติมใจให้หายเหงา
มาล้อเล่นกับสายลมแผ่วเบา
มาบรรเทาความร้อนที่ในเมือง
เคยอยู่ป่าอยู่ทุ่งหรือพุ่มไม้
ใยต้องถูกมาขังในแจกันเหลือง
ดอกไม้เอยขอเธออย่าขุ่นเคือง
ที่มาเปลืองหัวใจให้ชาวกรุง
23 กันยายน 2548 21:07 น.
ผกากรอง
นางนวลเอยเจ้าบินไกลในฟากฟ้า
ฝ่ามหานทีกว้างใหญ่ไพศาล
เจ้ามุ่งสร้างความฝันอันตระการ
สู่นิพพานด้วยสองปีกและศรัทธา
แต่แผ่นดินคือหนทางที่ตระหนัก
ยิ่งบินไปร่างยิ่งหนักและอ่อนล้า
เจ้าพกเพียรจวบจนสิ้นชีวา
สายธาราจะนำเจ้าสู่รังนอน
19 กันยายน 2548 21:16 น.
ผกากรอง
สำเภาจีนล่องมาจากแผ่นดินใหญ่
นำสรรพสิ่งมากหลายมาสนอง
จากปากน้ำผ่านแม่น้ำสู่ลำคลอง
อารยธรรมใหม่สู่ครรลองของแนวไทย
หลายๆสิ่งมาประสานแนบสนิท
ทั้งแนวคิดแนวชีวิตอุปนิสัย
นี่คือสิ่งที่เป็นมาและเป็นไป
ของสายใยไทยและจีนเก่าก่อนมา
17 กันยายน 2548 12:20 น.
ผกากรอง
โผผกกิ่งโน้นมากิ่งนี้
นกน้อยบินผินวิถีเป็นทีท่า
เริงร่าจนบ่ายคล้อยก็อำลา
พากันบินสู่ฟ้านภากว้าง
คือครรลองทางเดินของวิหก
ต้องโหหกเคลื่อนเวียนเปลี่ยนถิ่นฐาน
เปลี่ยนวิถีครองเรือนตามวันวาร
ตามฤดูกาลแปรผันไม่จีรัง
หน้าส่วนตัว
3005
