12 ธันวาคม 2548 18:44 น.
ผกากรอง
หากเปรียบชีวิตเป็นฤดู
วัยเยาว์หนูนั้นคู่ฤดูฝน
เพราะวัยนี้นั้นหรือคือซุกซน
เปรียบกับฝนเหมะเจาะเสนาะดี
วัยหนุ่มสาวเปรียบได้ฤดูร้อน
เพราะใจอ่อนนั้นหรือคือไม่มี
มีแต่ใจร้อนรนสู่ทนดี
เหมาะสมที่ได้เป็นเช่นร้อนรน
วัยชราหนาคู่ฤดูหนาว
เพราะใจเย็นเช่นราวเจ้าน้ำแข็ง
เพราะเรียกชื่อลือนามคนใจเย็น
หากได้เป็นฤดูหนาวต้องอดทน
เป็นต้นกล้าเปรียบได้กับวัยเยาว์
โตขึ้นเล่าเปรียบได้กับหนุ่มสาว
จนชราต้นไม้แผ่กิ่งยาว
ให้น้องสาวรุ่นต่อไปได้เติบโต
12 ธันวาคม 2548 17:58 น.
ผกากรอง
ฤดูที่แปรเปลี่ยน
หมุนเวียนมาอีกครั้ง
ความหนาวเก็บความหลัง
ที่ฝังในหัวใจนาน
นึกถึงถิ่นแดนเก่า
ความร้อนหนาวมิแปรผัน
ไม่มีคืนและวัน
ไร้ตะวันสิ้นดวงดาว
ความจำไม่ย้อนกลับ
ความหนาวกับย้อนกลับได้
ความจำไม่ละลาย
ความหนาวหายได้พลิบตา
น้ำแข็งเริ่มละลาย
สื่อความหมายให้ฟากฟ้า
จดหมายผ่านดวงตา
ให้ท้องฟ้ารู้ว่าไป
หิมะที่เคยเกาะ
กลับลัดเลาะแล้วเหาะหาย
น้ำแข็งไม่ละลาย
กลับเป็นสายกลายธารา
ความหนาวไปแล้วหนอ
ความจำก็ค่อยๆหาย
ทุกสิ่งล้วนมลาย
ไม่กลบกลายเป็นอย่างเดิม
12 ธันวาคม 2548 17:37 น.
ผกากรอง
แรกพบเธอเหมือนแรกเกิด
ช่างบรรเจิดดังเด็กน้อย
โลกนี้ที่เรารอคอย
อยากจะถ้อยถามมากมาย
คุ้นเคยทั้งที่ได้พบ
ความจำเลือนลบสูญหาย
ความรักอาทรมลาย
กลับกลายเป็นความหมายดังเดิม
ความหมายที่เราคุ้นเคย
อยากเชยชมให้สมหมาย
อารมณ์ที่เคยมลาย
สลายแล้วกลับคืนมา
หน้าส่วนตัว
1339
