15 กรกฎาคม 2554 22:50 น.
ผ.อ.สมพิศ
เปิดภาคเรียน ครั้งใด ก็ใจกลุ้ม
ความเครียดเริ่ม เข้ารุม สุมสมอง
ก็ไอ้เรื่อง จับจ่าย ใช้เงินทอง
ที่จะต้อง เตรียมการ วันเปิดเรียน
ลูกสองคน หวังไว้ ให้ศึกษา
เพราะเห็นว่า สำคัญ เรื่องอ่านเขียน
เขาก็ดี ขยัน หมั่นพากเพียร
เพื่อจะเปลี่ยน วิถี ชีวีเรา
เงินของรัฐ จัดสรร แบ่งปันเสริม
แต่ต้องเพิ่ม เรื่องจ่าย อีกหลายเท่า
รีบวางแผน จัดการ พลิกผันเอา
อย่างเสื้อผ้า ใช้ของเก่า พอเบาไป
เงินสะสม เอาไว้ พอไหมหนอ
มิมัวรอ เตรียมการ รีบแก้ไข
ทองสลึง จำนำ ด้วยจำใจ
แม้เพิ่งไถ่ เมื่อเดือนก่อน ตอนพอมี
ถ้าไม่พอ ก็ต้อง ลองไปกู้
หาคุณครู ถามเขา เท่าไรนี่
ขอให้ช่วย ผ่อนผัน กันอีกที
สิ้นเดือนนี้ ยืมนาย ให้หมดเลย
ทำงานหนัก หวังลูก ได้สุขสม
แม้ทุกข์ตรม ลำบาก ยากเหลือเอ่ย
จงตั้งใจ ศึกษา นะเจ้าเอย
ไร้ความรู้ นะลูกเอ๋ย พ่อเคยมา
15 กรกฎาคม 2554 22:27 น.
ผ.อ.สมพิศ
อยากจะลอง เริ่มเรียน เขียนอักษร
หวังแต่งกลอน ให้เป็น เช่นเพื่อนพี่
แม้เคยเรียน เขียนอ่าน ก็นานปี
ถ้อยวลี เราไซร้ ไร้คารมย์
เพื่อนเขาสั่ง สอนให้ จึงได้เขียน
จึงพากเพียร หวังใจ ว่าได้สม
เราเขียนดี หรือไม่ ใครติชม
จะข้อก้ม น้อมรับ กับคำเตือน
แม้ว่าพบ คนดี ชี้ทางให้
มอบแรงใจ ไมตรี เป็นพี่เพื่อน
บุญคุณจะ จำไว้ ไม่ลางเลือน
นับถือเหมือน เป็นครู ผู้ชี้ทาง
ฝากพวกพ้อง น้องพี่ ช่วยชี้แนะ
คล้ายเตาะแตะ ตั้งไข่ ใจหมองหมาง
อนาคต ดูเหมือน จะเลือนลาง
ถ้าหากร้าง คนที่ ช่วยชี้นำ
ฝากลมล่อง ลอยมา หามวลมิตร
ลายลิขิต ผิดไป อย่าได้ขำ
ผิดจงแจ้ง แจงกฏ ควรจดจำ
ทุกถ้อยคำ คงเสริม เพิ่มปัญญา
เขียนกลอนแปร่ง แข็งไป ไม่ไพเราะ
มิเสนาะ สบโสต โปรดอย่าว่า
ฉันทรลักษณ์ หลักกฏ กำหนดมา
กับภาษา ถูกหรือไม่ สังสัยจัง
หน้าส่วนตัว
1450
