3 สิงหาคม 2554 22:11 น.
ผ.อ.สมพิศ
ประเทศชาติ ก้าวไกล ไปข้างหน้า
การศึกษา สำคัญ มันส่งผล
รัฐตั้งกฏ กลไกล ให้แยบยล
พัฒนา บุคคล คณะครู
ไทยเข้มแข็ง โครงการ งานเร่งรัด
ท่านจึงจัด งบช่วย อย่างสวยหรู
คณาจารย์ ทั้งผอง ต้องอุ้มชู
เพิ่มความรู้ ให้เข้ม เต็มอัตรา
จัดทดสอบ ความรู้ ดูพื้นฐาน
ประมาณการ เมื่อได้ ไม่รอท่า
จึงอบรม เนื้อความ ตามตำรา
พัฒนา เร่งด่วน งานควรทำ
วิทยากร สอนดี อยู่ที่ไหน
จัดเร็วไว หามา จนคราคร่ำ
ป้อนความรู้ ตามบท ให้จดจำ
ประโยชน์ล้ำ เร่งรัด รีบจัดการ
ทั้งอบรม สัมมนา หาให้งบ
คิดกันครบ พร้อมมูล รีบคูณหาร
จะได้เตรียม บวกลบ งบประมาณ
ผู้เชี่ยวชาญ จัดมา ช้ากระไร
มิเข้มงวด ตรวจตรา ค่าใช้จ่าย
ผลทั้งหลาย กลับมา คุ้มค่าไหม
ที่เห็นอยู่ ดูท่า น่าห่วงใย
เหมือนทำไป เพียงหมาย อยากจ่ายตังค์
ผอ.สมพิศ
29 กรกฎาคม 2554 22:59 น.
ผ.อ.สมพิศ
เดือนสิบเอ็ด ย่างกราย ปลายหน้าฝน
สายลมวน พัดล่อง ลงต้องผิว
มองข้าวกอ ช่อไสว เอนใบปลิว
แลลิบลิ่ว เขียวขจี ที่ปลายนา
หนาวลมเหนือ เมื่อก่อน ตอนปีเก่า
เคยนั่งเศร้า สิ้นสุข ทุกข์นักหนา
ทั้งหนาวนอก เหน็บใน ใจวิญญา
วันนี้มา บรรจบ พบอีกคราว
คนมีคู่ เคียงกัน มิหวั่นไหว
แต่ฉันไร้ เราจึง ถึงทนหนาว
อยู่คนเดียว อ้างว้าง อย่างยืนยาว
เจ็บปวดร้าว กมล จนชาชิน
พอหนาวกาย คลายด้วย ผ้าผวยห่ม
เมื่อหนาวลม ฝากั้น มันก็สิ้น
แต่หนาวใจ รักเลาะ มาเกาะกิน
จะหันหิน หน้าไป พึ่งใครเอย
จะแก้หนาว ให้อุ่น ต้องหนุนแขน
มีสาวแทน ต่างหมอน นอนเขนย
แอบอกอุ่น เนื้ออ่อน นอนเสบย
ก็มิเคย คิดไว้ เมื่อไรกัน
นั่งเขียนกลอน ตอนดึก รู้สึกเหงา
คิดถึงเขา อยากรู้จัก เพื่อนนักฝัน
หนาวจะเยือน เดือนนี้ ไม่กี่วัน
สาวคนนั้น ฉันห่วงใย รู้ไหมเธอ
ผอ. สมพิศ
พระนครศรีอยุธยา
26 กรกฎาคม 2554 22:21 น.
ผ.อ.สมพิศ
ก็เกเร เฉไฉ ตามวัยเด็ก
ตั้งแต่เล็ก เติบใหญ่ ไร้พ่อแม่
อยู่ในแหล่ง ชุมชน คนจอแจ
กับย่าแก่ สองคน ทนอยู่ไป
เก็บขยะ เยอะก็ พอได้อิ่ม
แต่รอยยิ้ม ยังอยู่ ดูซื่อใส
มาโรงเรียน มิขาด ประหลาดใจ
ข้าวกลางวัน มีให้ มันได้กิน
ไร้หลักฐาน การเรียน ทะเบียนราษฎร์
เหมือนต่างชาติ จรจัด คนพลัดถิ่น
เคยสอนว่า อย่าท้อ ต่อชีวิน
หลังได้ยิน มั่วสุม กลุ่มค้ายา
รับจ้างส่ง ก็ได้ เงินใช้สอย
ตำรวจคอย ไต่ถาม เที่ยวตามล่า
เห็นหายไป หลายวัน มันไม่มา
สืบถามหา ข่าวคราว ของเจ้าดำ
เปิดภาคเรียน ปีใหม่ ไม่เห็นแล้ว
ไร้วี่แวว มองหา เด็กคลาคล่ำ
หลายวันจ้อง มองดู อยู่ประจำ
เจ้าเพื่อนนำ ข่าวเล่า ให้เราฟัง
เจ้าดำอยู่ สถาน บ้านพินิจ
เพื่อนสนิท ให้ดำ ทำตามสั่ง
แค่ส่งยา ไม่ยาก อยากมีตังค์
แต่ครั้งหลัง ตำรวจล่อ ขอซื้อยา
25 กรกฎาคม 2554 21:48 น.
ผ.อ.สมพิศ
ณ.วันนี้ ยังอยู่ ครูยังสอน
คืนนี้นอน แม้หลับ กลับผวา
พรุ่งนี้ตื่น ฝืนอยู่ สู้ชะตา
มิรู้ว่า จะเป็น ไปเช่นไร
ก็คนแล้ว คนเล่า เขาดับดิ้น
รอจนสิ้น เผ่าพันธุ์ นั้นดีไหม
บ้านของเรา แต่ว่า หาปลอดภัย
จะพึ่งใคร ไหนเล่า เขาคุ้มครอง
ทำพวงหรีด เอาไว้ ให้เยอะเยอะ
เตรียมกันเถอะ จะได้ ใช้คล่องคล่อง
คงจะมี คนตาย อีกก่ายกอง
หรือจะต้อง แบ่งถิ่น ดินแดนเรา
สมานฉันท์ วันนี้ ไม่มีค่า
ประณามว่า ด่าทอ ก็ดูเขลา
มันพวกโจร ใจชั่ว คนมัวเมา
พรพระเจ้า เมื่อไร จะได้มา
จะรุนแรง หรือเบา เอาสักอย่าง
เราเคว้งคว้าง เดียวดาย เหมือนไร้ค่า
พ่อแม่พิมพ์ ของชาติ ขาดราคา
จะนำพา ชาติไทย ทางไหนดี
ทั้งอำนาจ หน้าที่ มีกันทั่ว
จะเกรงกลัว ใครเขา เล่าคุณพี่
เห็นชาวบ้าน ล้มตาย วายชีวี
อย่าแค่มี วาจา ว่าเสียใจ
23 กรกฎาคม 2554 22:48 น.
ผ.อ.สมพิศ
บ้านกิ่งแก้ว อยู่ไหน ใครรู้จัก
เขานั้นพัก อยู่กับใคร อยากไปหา
ขาดโรงเรียน หลายวัน ที่ผ่านมา
คนรู้พา ครูไป ให้พบตัว
ผู้เป็นป้า ดูแล ตั้งแต่เล็ก
แม่ของเด็ก หนีไป ไม่เห็นหัว
เพราะพ่อดุ ตีด่า จนน่ากลัว
ทั้งติดเหล้า เมามัว ไม่ใยดี
เช้าป้าไป หาผักปลา หวังมาขาย
ตลาดวาย หมดถึง จึงมานี่
สองสามวัน ผ่านมา ปลาไม่มี
รับจ้างที่ ตลาด กวาดถูไป
ไม่มีคน คอยปลุก ลุกตอนเช้า
เด็กข้างบ้าน แม่เขา เอาใจใส่
ครูมาตาม รีบตื่น ลุกขึ้นไว
เคี่ยวเข็ญให้ มาเรียน เพียรเฝ้ายล
หยุดเมื่อไร ไปตาม ถามปัญหา
ดูทีท่า ทำไป นั้นได้ผล
เข้ากับเพื่อน เขาได้ ไม่ซุกซน
ได้เลื่อนชั้น ผ่านพ้น ทุกคนเลย
เปิดภาคเรียน ปีใหม่ ไปป.สี่
ตอนต้นปี เห็นอยู่ ดูเฉยเฉย
สองสามเดือน กลับเป็น เหมือนเช่นเคย
กิ่งแก้วเอ๋ย ปีนี้ ...มีใครตาม
หน้าส่วนตัว
5056
