19 มกราคม 2547 19:37 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
ถ้าฉันหมุนเวลาย้อนกลับได้
คงแก้ไขอะไรได้มากมายกว่านี้
จะไม่ทำลายความรู้สึก ดี ดี
ที่เคยมี ระหว่าง เรา
ขอโทษ นะ ขอโทษ
ได้โปรดเข้าใจ ในตัวฉัน
ไม่ขอเรียกร้องความผูกพัน
แค่โอกาสอีกสักครั้งเท่านั้นพอ
เธอคงคิดสิ.. นะ
ว่าฉันไม่มีสิทธิเรียกร้อง
มีสิทธิเพียงแค่เฝ้ามอง
รอคอยคำตอบเงียบ เงียบ
เพียงลำพัง.
14 มกราคม 2547 18:26 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
ความรักของ
ฉันกับเธอก็เหมือนเส้นขนาน
ซึ่งไม่มีทางมาบรรจบ-พบกันได้
แม้จะมีความรู้สึกที่ดีต่อกัน มากมาย
ก็ไม่มีความหมายอะไรเลย
ซึ่งตัวเธอตัวฉัน นั้นเป็น ผู้หญิง
ใช่ ความจริง ก็เป็น ความจริง
อยู่อย่างนั้น
จะให้อีกฝ่าย เป็นสมบัติ ของอีกฝ่าย
มันคงไม่มีทาง
เพราะเราต่าง ถูกให้ฟ้าลิขิตมา
+
จะฝืน ตัวตน ของ ตนไปถึงไหน
สักวันต่างคน
ก็ต้องมีทางให้ใฝ่หา
แต่ตอนนี้เส้นทางนั้น
อาจยังไม่ทอดสาย..มา
ให้เธอได้..ใฝ่หา..เท่านั้นเอง
+
สำหรับ ฉัน
ในเวลานี้ เริ่มเข้าใจชีวิต
ที่ถูก-ลิขิต- ไว้
ต้องรู้จบ รู้จำ รู้ทำใจ
เพื่อจะได้
พบทาง--ใฝ่หา --เช่นกัน
6 มกราคม 2547 19:00 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
สำหรับคำว่าเพื่อน
ที่คอยย้ำเตือนไว้ในใจ ฉัน
ทำให้ต้องปิดกันความรู้สึกรัก
ที่มีในใจมากมาย
+
ยามใด
ที่มีเธอเดินเคียงข้าง
เมื่อนั้นต้องมีคำถามตามทวงถึง
อยากตอบอย่างเต็มปาก เต็มใจสักครั้งหนึ่ง
ว่าเธอคือ คนดีที่หนึ่งของหัวใจ
+
แต่ความจริง ระหว่างเรา
แค่ เพื่อน เท่านั้นจดจำไว้
จะแปรเปลี่ยนเป็นอื่นได้ไง
ในเมื่อ ความรู้สึกที่เธอมีให้
แตกต่างจาก...ฉันมีให้เธอ...
หน้าส่วนตัว
535
