20 พฤศจิกายน 2546 14:58 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
มิอาจยอมรับในความเป็นฉัน
อยากให้เป็นอย่างนั้น
เป็นอย่างนี้
ปั้นแต่งความรู้สึกนึกคิด ของตัวเองที่มี
ให้ฉันเป็นอย่างนี้ อย่างนั้นดังใจ
มิอาจยอมรับในความเป็นฉัน
เราสองคนคงไปด้วยกันไม่ได้
เมื่อหนึ่งคนชอบเปลี่ยนแปลง
เอาแต่ใจ
แต่อีกคนหนึ่งใจไม่เปลี่ยนแปลง
....
7 พฤศจิกายน 2546 16:17 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
หากสิ่งที่เธอรับฟังจากฉัน
อาจมิใช่คำหวานหรือคำปลอบ
หรือคำบางคำที่เธอชอบ
แต่ทุกคำล้วนเอ่ยมาจากใจ
หากฉันรู้สักน้อยนิด
ว่าเธอมิเคยทำใจให้ลืมได้
กับเรื่องราวเก่าเก่ามากมาย
ฉันคงไม่เอ่ยคำบางคำ
ทำร้ายเธอ
7 พฤศจิกายน 2546 14:52 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
อย่าร้องไห้เลยคนดี
ฉันคนนี้ไม่จากไปไหน
อนาคตนั้นยังอีกยาวไกล
อะไรอะไรก็ไม่แน่ไม่นอน
-*-*-*-*-*-*-*
อย่าร้องไห้เลยคนดี
ฉันคนนี้ยังห่วงหา
เธอคงอยู่ในแววตา
แม้วันเวลาจะล่วงเลย
7 พฤศจิกายน 2546 10:18 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
เธอมานั่งพร่ำเพ้อถึงเค้า
ทั้งที่เราคบกันในตอนนี้
รู้ไหมเจ็บนะเจ็บไป
ทั้งใจที่มี
เห็นนิ่งนิ่ง ยังยิ้มได้อย่างนี้
เพราะรักเธอ...
เก็บกดไว้นะใจกับความรู้สึก
อย่าให้เธอรับรู้และรู้เห็น
แม้น้ำตาฉันจะไหลริน
ร่วงหล่นท่วมท้น
ล้นหัวใจ
หน้าส่วนตัว
707
