7 พฤศจิกายน 2546 16:17 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
หากสิ่งที่เธอรับฟังจากฉัน
อาจมิใช่คำหวานหรือคำปลอบ
หรือคำบางคำที่เธอชอบ
แต่ทุกคำล้วนเอ่ยมาจากใจ
หากฉันรู้สักน้อยนิด
ว่าเธอมิเคยทำใจให้ลืมได้
กับเรื่องราวเก่าเก่ามากมาย
ฉันคงไม่เอ่ยคำบางคำ
ทำร้ายเธอ
7 พฤศจิกายน 2546 14:52 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
อย่าร้องไห้เลยคนดี
ฉันคนนี้ไม่จากไปไหน
อนาคตนั้นยังอีกยาวไกล
อะไรอะไรก็ไม่แน่ไม่นอน
-*-*-*-*-*-*-*
อย่าร้องไห้เลยคนดี
ฉันคนนี้ยังห่วงหา
เธอคงอยู่ในแววตา
แม้วันเวลาจะล่วงเลย
7 พฤศจิกายน 2546 10:18 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
เธอมานั่งพร่ำเพ้อถึงเค้า
ทั้งที่เราคบกันในตอนนี้
รู้ไหมเจ็บนะเจ็บไป
ทั้งใจที่มี
เห็นนิ่งนิ่ง ยังยิ้มได้อย่างนี้
เพราะรักเธอ...
เก็บกดไว้นะใจกับความรู้สึก
อย่าให้เธอรับรู้และรู้เห็น
แม้น้ำตาฉันจะไหลริน
ร่วงหล่นท่วมท้น
ล้นหัวใจ
30 ตุลาคม 2546 15:45 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
ใจคนคอย ณ ปลายทาง
ความซื่อสัตย์ของคนหนึ่งคน
ที่ปะปนกับหนึ่งปลายทาง
ไม่สับสนแม้เวลาพ้นผ่าน
ใจที่มีแค่หนึ่งปลายทาง
ยังมั่นคง
+
ความซื่อสัตย์ของคนหนึ่งคน
มักน้อยลง ค่อย ค่อย จางหาย
ถ้าคนหนึ่งคน
มิอาจมีเพียงหนึ่งใจ
ย่อมแปรเปลี่ยนจากปลายทางเดิม
+
ความอดทนของคนที่รอคอย
คงหมดค่าหมดความหมาย
เพราะที่เคยหวัง เคยรอ
ไม่มีอีกต่อไป
ณ ปลายทาง จึงไร้ใจคนคอย
10 ตุลาคม 2546 16:29 น.
ป๋อมแป๋ม(ลาวยโส)
ความทรงจำสีจาง จาง (แฟนฉัน)
กับถนนบางสายที่เคยเดินผ่าน
กับร้านบางร้านที่เคยเข้า
กับช่วงเวลาหนึ่งที่เลือนลางห่างเรา
กับวันเก่า เก่าที่ผูกพันใครบางคน
*
กับชีวิตใหม่ ณ วันนี้
มีผู้คนผ่าน-มาให้นึกฝัน
จนทำให้ลืมเลือนคนผูกพัน
ในวันวานที่มิอาจย้อนคืน
*
คงเหลือเพียงเศษเสี้ยวสะกิดไว้
ทำให้ใจทบทวนห่วงหา
ถึงแม้มิอาจหวน -วนกลับมา
แค่ได้เก็บภาพลาง ลาง บน
ความทรงจำสี จาง จาง
ก็พอ
หน้าส่วนตัว
631
