24 พฤษภาคม 2554 20:57 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
ผมได้มีโอกาศเดินทางไปทางภาคอีสาน จ.สุรินทร์เพื่อไปช่วยงานแต่งงาน
ก็ต้องไปพบเจอเรื่องราวการพรากชีวิต ( ฆ่าหมู) เพื่อนำเนื้อหมูมาประกอบอาหารเลี้ยงในงาน
คนที่นั่นเขาบอกว่าเป็นเรื่องปกติเขาเห็นกันมาตั้งแต่เด็กจนชินแล้วงานไหนเขาก็ทำกันแบบนี้
เขาต้องเอาเนื้อหมูมาประกอบอาหารเลี้ยงแขกที่มาช่วยงานแล้วเนื้อหมูส่วนหนึ่งก็ชำแหละแจก
สดๆบ้างให้คนที่มาช่วยงานนำกลับไปปรุงอาหารที่บ้านมากน้อยตามกำลังทรัพย์ที่ใส่ซองมาช่วยงาน
ภาพที่ผมได้ไปเห็นเข้าอาจทำให้ผมเลิกกินเนื้อหมูไปตลอดเพราะความสงสาร หลายคนคงบอกว่า
ไม่บาปหรอกเพราะเขาเกิดมาเป็นอาหารเรา แต่ผมเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้จริงๆเลยนำมาเล่าสู่กันฟัง
ช่วงเวลาเย็นๆผมเห็นมีรถปิกอับนำหมูมาส่งเขาใสกรงมาเมื่อมาถึงบ้านงานก็ช่วยกันยกลง
แล้วเอาเชือกผูกขาหมูเอาใว้แล้วปล่อยให้มันเล่นดินเล่นน้ำตามสบายผมเห็นหมูมันร่าเริง
เล่นดินเล่นน้ำอย่างสบายใจด้วยความไม่รู้เรื่องของมันว่าอีกไม่กี่อึดใจจะต้องมาจบชีวิต
ผมมองไปแถวนั้นเห็นมีกระทะใบใหญ่ต้มน้ำเดือดรออยู่มีคนนำฟืนใสใว้ตลอดเห็นไฟลุกแดง
มีไอน้ำลอยออกจากกระทะใบใหญ่นั้นน้ำคงเดือดรออยู่แล้วสายตาของผมมองไปที่หมูตัวนั้น
มันยังนอนเล่นดินเล่นน้ำนอนแช่อย่างสบายใจหมูตัวนั้นมันคงดีใจนะครับที่ได้ออกจากคอก
ที่แสนอึดอัดและสกปกมานอนอยู่ที่โล่งแจ้งในชีวิตนี้มังคงไม่มีโอกาศแบบนี้มาก่อน กินๆนอนๆอยู่แต่ในคอก
สายตาผมมองไปอีกฝั่งหนึ่งของคันนาก็เห็นหมูอีกตัวอ้วนสวยนอนแช่เล่นดินเล่นน้ำอย่างสบายใจเช่นกัน
มันกลิ้งเกลือกกันดินโคลนอย่างสบายใจ อีกสักพักผมเห็นมีคนเดินถือสำรับข้าวอาหารเหล้าขาวธูป
กรวยดอกไม้เหมือนไปขอสมาชีวิตหรือว่ายเจ้าที่ประมาณนั้นครับเมื่อเขาเสร็จพิธี ก็เห็นชายสามสี่คน
ถือฆ้อนปอนสองคนอีกคนถือมีดปายแหลมอีกคนกำลังแก้มัดเชือกหมูที่เขาผูกติดใว้กำหลักที่เขาตอกใว้
แล้วดึงหมูตัวนั้นมาหมูมันก็เดินตามมาอย่างง่ายดายเมื่อเดินมาถึงแดนประหารชายคนที่ถืดฆ้อนเตรียม
ยกฆ้อนขึ้นจะทุบที่หัวมันยังไม่รู้เลยถ้าหมูมันรู้ว่าคนกำลังจะฆ่าเอาชีวิตมันมันคงวิ่งหนีไป
คงไม่ยอมให้คนทุบตีเอาง่ายๆเสียฆ้อนทุบไปที่หัวของหมูตัวนั้นเสียงดังตุ๊บผมเห็นหมูตัวนั้น
ขาหน้ามันซุดลงกับพื้นดินมันยังไม่มีเสียงร้องเหมือนมันคงมึนงงสักพักมันส่ายหัวเล็กน้อยแล้วก็พยาม
ยันขาหน้าขึ้นเพื่อยืนอีกครั้งผมก็ได้ยินเสียงตุ๊บอีกครั้งบริเวณหน้าผากของหมูตัวนั้นมันซุดขาลง
มีเลือดออกปากมันส่งเสียงร้องจนสุดเสียงเหมือนมันร้องขอชีวิตละลุกเดินจะหนีหรือคงร้องเรียกหา
เจ้าของของมันที่เคยให้ข้าวให้น้ำมันกินจนมันตัวอ้วนใหญ่ ให้ช่วยด้วยเสียงกรีดร้องดังไปทั่ว
หรือมันคงร้องขอชีวิตอย่าตีฉันเลยฉันกลัวแล้วเดินไปก็ได้ยินเสียงฆ้อนทุบอีกครั้งจนหมูตัวนั้น
ลงไปดิ้นอยู่กับพื้นแล้วชายสามสี่คนก็จับขาของหมูตัวนั้นเอาไว้และเอามีดปายแหลมจ้วงแทง
เข้าบริเวณคอหรือน่าอกของหมูอย่างชำนานเลือดสดๆพุ่งทะลักออกมาเสียงกรีดร้องของหมูตัวนั้น
ค่อยๆเงียบหายไปพร้อมกับหมดแรงดินต่อสู้ ร่างของหมูตัวนั้นถูกชำแหละอย่างชำนาน
ส่วนหมูอีกตัวก็คงต้องจบชีวิตคล้ายๆกันในไม่ช้าผมมองดูมันยังคงนอนแช่อยู่อย่างสบายใจ
นี่แหละครับเนื้อหมูอันแสนอร่อยที่เรากินกันอยู่ทุกวันผมว่าในโรงฆ่าสัตว์ก็คงไม่ต่างอะไร
กับที่ผมเห็นมานักหรอกครับ ถ้าเราไม่กินเขาขายไม่ได้เขาคงไม่ฆ่ามันหรอกครับหรืออาจฆ่า
ให้น้อยลง