31 มกราคม 2554 06:51 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
ดวงตะวันทอแสงแดงเจิดจ้า
สู่ท้องนาต้นกล้ายามหน้าหนาว
บทละครชีวิตบอกเรื่องราว
ผ่านทุ่งข้าวเล่าเรื่องความเป็นมา
มองออกไปท้องนากล้าสดเขียว
แตกใบเรียวชูช่อรอฝนฟ้า
แดดยามสายร้อนแล้งแห้งโรยลา
เหล่าปูปลาต่างหาที่หลบภัย
นาผืนนี้คนทำมาหลายรุ่น
ช่วยค้ำจุนข้าวปลาคราสมัย
ครั้งปูย่าลูกหลานร้อยมาลัย
จุดเทียนขัยตะเกียงเพียงนำทาง
เปลียนควายไถเดินย่ำมาหลายตัว
เมื่อแก่มืดตามัวปล่อยละวาง
ไถไม่ไหวปล่อยนาดูรกล้าง
ยามฟ้าสางเอี้ยงโคลงยังเฝ้ารอ
เคียวคันเก่าคันฉายเหน็บติดเสา
บอกเรื่องราวเก่าก่อนเคยเกิดก่อ
ให้พากเพียนมุ่งมั่นคงมีพอ
ปู่ย่าพ่อสร้างทำหลายชั่วคน
มองดูรอยไถแปรทิศทางเปลี่ยน
คนต่างเวียนเข้ากรุงดูสับสน
ลืมท้องนาบ้านเราหลงลืมตน
โลกวกวนผันแปรไปตามกาล
6 มกราคม 2554 19:11 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
เพราะลูกมากยากไร้ไม่พอกิน
กับหนี้สินพอกพูนเข้าทับถม
ทนหาเช้ายันค่ำลูกหิวนม
ทุกข์ระทมตกงานอยู่นานวัน
ใช้ชีวิตอยู่กินกลางเมืองใหญ่
จากถิ่นไกลหางานเพื่อสร้างฝัน
สร้างครอบครัวลำบากมาด้วยกัน
มีสุขสันต์พร้อมหน้าลูกและเมีย
กับซาเล้งคันเก่าเก็บของขาย
เช้ายันบ่ายค้นหาเก็บของเสีย
ทั้งขวดน้ำขวดเหล้าและขวดเบียร์
ของหล่นเรี่ยพอได้ค่าข้าวยา
ปล่อยให้ลูกเล่นอยู่เพียงลำพัง
ไม่ระวังลูกหิวเดินค้นหา
เห็นขวดน้ำดื่มกินดิ้นกลับมา
ข้างขวดหลายาขัดเงาเจ้าดิ่มกิน
โบราณว่าลูกมากจะยากหลาย
มีบางรายไม่พอใช้หนี้สิน
ทนลำบากตรากตรำน้ำตาริน
คนเดินดินรอความหวังโชคชะตา