24 พฤษภาคม 2553 07:24 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
ยามเมฆฝนตั้งเคล้ามาฟ้าทมึน
เมฆดำลอยกลบกลืนหมู่เมฆขาว
ฟ้าแลบแปลบสีแดงเป็นทางยาว
ฝนเม็ดขาวโปรยปรายให้ฉ่ำเย็น
สายลมแรงหอบพัดสบัดพริ้ว
เม็ดฝนปริวฟ้ามัวหมองมองไม่เห็น
เปิดหน้าต่างเม็ดฝนปริวสาดกะเซ็น
ให้ฉ่ำเย็นทั่วหล้าคราฝนพรำ
หมู่แมลงเม่าบินร่อนหลบเม็ดฝน
บ้างตกหล่นพื้นดินริมขะหนำ
เม็ดฝนสาดลมพัดตกกระหน่ำ
มองเม็ดฝนหล่นพรำยามเหมันต์
ยามฝนหยุดเดินย่ำดินถิ่นริมทุ่ง
ช่างหอมฟุ้งกลิ่นท้องนาพาสุขสันต์
กบเขียดร้องก้องนาหน้าเหมันต์
ช่างสุขสันต์ยามเหมันต์ฉ่ำลงดิน
/font>
20 พฤษภาคม 2553 15:41 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
เชิญร่วมใจไถ่ชีวิตโคกระบือ
เพราะเขาคือสัตว์ใหญ่ใครมองเห็น
ทนทำงานไถนาไร่เช้ายันเย็น
เจ้าทุยเป็นเพื่อนยามยากทนตากตำ
อาหารคือต้นหญ้าและฟางข้าว
ทุยเพื่อนเราทนลากไถบ่ายยันค่ำ
แม้งานหนักยามลำบากไถนาดำ
เจ้าทุยย่ำเดินไถไปไม่คิดตังค์
ถูกคนด่าโง่หนักหนาหาเขาสวม
โดนตีรวมทุกตัวโง่โอ้อนิจจัง
เนื้อหนังเหนียวเคี้ยวก็ยากปากจะพัง
กินเนื้อหนังของวัวควายได้แก่เร็ว
ทุกคนจงช่วยร่วมใจไถ่ชีวิต
โปรดหยุดคิดเพื่อวัวควายไม่ตกเหว
ทำดีชั่วโปรดอย่ากลัวสิ่งดีเลว
ไม่แหลกเหลวเมื่อทำทานท่านเจริญ
ให้ชีวิตได้สองแบบแล้วแต่ชอบ
บริจากเงินใส่กระสอบมอบอย่าเขิน
ไถ่ชีวิตซื้อชีวิตวัวควายเดิน
ให้ดำเนินชีวิตต่อก็สุขใจ
ให้ชีวิตอีกหนึ่งแบบไม่กินเนื้อ
วัวควายเพื่อเป็นกุศลพ้นทุกข์ได้
คนไม่ซื้อก็หยุดฆ่ารอดตัวไป
จงร่วมใจไถ่ชีวิตโคกระบือ
/font>
14 พฤษภาคม 2553 19:53 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
เวรหรือกรรมทำสร้างแต่ปางก่อน
ลุกนอนจะเดินนั่งช่างยากเหลือ
ทำอะไรช่างเข็นใจให้น่าเบื่อ
ยากไร้เสื้อจะใส่ไม่พอกิน
ช่างจนมากยากแค้นแสนเข็น
ครั้งลำเค็ญชีวิตยากมากหนี้สิน
จะทำการฉันไดให้พอกิน
ต้องจากถิ่นเคหามาจากจร
เร่ร่อนขึ้นรถไฟไปเมืองหลวง
ยังคิดห่วงถิ่นฐานที่นาดอน
เร่ร่อนรอนแรมจากเชิงขอน
ค่ำลงนอนพักผ่อนชานชาลา
ได้มาอยู่เมืองฟ้าค้าแรงกาย
หาทำง่ายงานก่อสร้างเป็นบ้างหนา
เป็นวิชาติดตัวแต่ก่อนมา
เคยช่วยพ่อปู่ย่าสร้างบ้านเรือน
ตกเย็นย่ำค่ำลงร่ำสุรา
เงินทองหาได้มาไม่มีเหลือ
ก็เลยจนเข็นใจให้น่าเบื่อ
อยู่ทำเพื่อกินใช้ไปวันๆ
29 เมษายน 2553 15:31 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
ยามฝนแรกพร่างพลูสู่ป่าเขา
ชะล้างเอาฝุ่นผงลงรอยหิน
ยามฝนพรำล้างฝุ่นผงลงบนดิน
ทั้งแนวหินบนพื้นดินให้ฉ่ำเย็น
ฝูงผีเสื้อบินโฉบร่อนในราวป่า
บินไปมาโฉบร่อนเราได้เห็น
ชมความงามในพนาให้ฉ่ำเย็น
ยามสายเห็นน้ำใสหยดรดใบเรียว
น้ำหยดใสบนใบไหลร่วงหล่น
หยดลงบนผืนป่าพาสดเขียว
พันธ์ไม้งามในป่าเคยซีดเซียว
ให้สดเขียวยามแสงทองส่องตะวัน
ตะวันฉายพรายแสงทาบผืนป่า
ส่องแสงจ้าในผืนป่าพาสุขสันต์
ฝูงสัตว์ป่าน้อยใหญ่วิ่งไล่กัน
เป็นสวรรค์แดนดงป่าพงไพร
20 เมษายน 2553 12:02 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
เล่าเรื่องหญิงชราหาเก็บฟืน
ครั้งยามตื่นออกหาฟืนสุมกองใว้
ยามเย็นย่ำค่ำลงก่อสุมไฟ
ได้อุ่นไอจากกองไฟได้หุงกิน
แต่ก่อนมีลูกผัวอยู่พร้อมหน้า
แต่ผัวมาลาลับอกแทบสิ้น
ต้องดิ้นรนบนถิ่นฐานทำกิน
ชีวิตยังไม่สิ้นต้องดิ้นไป
เมื่อลูกโตเป็นสาวมาลาจาก
แม่อดอยากลูกมีสุขในเมืองใหญ่
แม่อดมื้อกินมื้อสู้ทนไป
พอได้ค่าแรงกายไว้ซื้อกิน
ทนรับจ้างถางหญ้าหาฟืนขาย
ลำบากกายไม่เคยท้อก่อหนี้สิน
คิดถึงลูกนั่งเศร้าน้ำตาริน
ก่อนแม่สิ้นได้เห็นลูกสุขสบาย
มาทักทายพี่น้องมิตรสหายหลังสงกรานต์ครับ
ก็มาเล่าเรื่องหญิงชราหาเก็บฟืนขายครับ
เป็นเรื่องราวมี่เกิดขึ้นจริงในสังคมไทย
เมื่อลูกๆเติบโตก็ต้องดิ้นรนเดินทางไปทำกิน
ยังต่างแดนถ้าไปตรงกับชีวิตใครก็ต้องขออภัย
ใว้ด้วยนะครับ ให้พี่น้องมิตรสหายทุกท่าน
ที่เข้ามาเยื่อมชมมีความสุขทุกท่านนะครับ
Lovers
0 คน เลิฟป๋อง สหายปุถุชน
Calendar
หน้าส่วนตัว
2104
