6 มกราคม 2554 19:11 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
เพราะลูกมากยากไร้ไม่พอกิน
กับหนี้สินพอกพูนเข้าทับถม
ทนหาเช้ายันค่ำลูกหิวนม
ทุกข์ระทมตกงานอยู่นานวัน
ใช้ชีวิตอยู่กินกลางเมืองใหญ่
จากถิ่นไกลหางานเพื่อสร้างฝัน
สร้างครอบครัวลำบากมาด้วยกัน
มีสุขสันต์พร้อมหน้าลูกและเมีย
กับซาเล้งคันเก่าเก็บของขาย
เช้ายันบ่ายค้นหาเก็บของเสีย
ทั้งขวดน้ำขวดเหล้าและขวดเบียร์
ของหล่นเรี่ยพอได้ค่าข้าวยา
ปล่อยให้ลูกเล่นอยู่เพียงลำพัง
ไม่ระวังลูกหิวเดินค้นหา
เห็นขวดน้ำดื่มกินดิ้นกลับมา
ข้างขวดหลายาขัดเงาเจ้าดิ่มกิน
โบราณว่าลูกมากจะยากหลาย
มีบางรายไม่พอใช้หนี้สิน
ทนลำบากตรากตรำน้ำตาริน
คนเดินดินรอความหวังโชคชะตา
22 พฤศจิกายน 2553 07:36 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
เจ้าลิงน้อยเศร้าสร้อยในกรงขัง
ส่งเสียงดังดิ้นตื่นคนกดหัว
จับมัดมือมัดเท้าให้ตื่นกลัว
มือเท้ารัวตัวสั่นพาเจาไป
ในกรงน้อยอัดแน่นด้วยลิงหนุ่ม
ยืนเป็นกลุ่มมองมาน่าเศร้าใจ
เขาทุบตีเพื่อนเราเลือดตกไหล
ตัดหัวใส่ไขสมองเปิดออกมา
ที่ด้านนอกผู้คนทั้งหญิงชาย
ดูมากมายช้อนชามต่างสันหา
เปิบพิศดารชีวิตอันมีค่า
สมองลิงพาเยี่ยมยุทธสุดบรรยาย
ลิงตัวแล้วตัวเล่าเขาฆ่ากิน
ร่างแดดิ้นทุบตีให้ล้มหาย
ส่งเสียงร้องขอชีวิตก่อนตัวตาย
คนส่งขายลูกค้าเอามากิน
ต้องจากป่าพี่น้องต่างตื่นหนี
คนมากมีไล่จับยิงตกดิ้น
ใส่กรงขังเศร้าสร้อยน้ำตาริน
ต้องจากถิ่นบ้านป่าพนาไพร
.............................................
ป๋อง สหายปุถุชน
ร้านอาหารป่าเปิบพิศดารกินสมองลิง
เปิดกระโหลกลิงเป็นๆแล้วเอาช้อนตักกิน
ตายังไม่หลับช่างทำได้ลงด้วยความเชื่อที่ผิดๆ
เห็นภาพแล้วน่าเศร้าใจครับ
...................................................
28 ตุลาคม 2553 14:26 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
เดือนตุลาปีห้าสามน้ำท่วมหลาก
ผู้คนยากเมื่อน้ำนองต้องขนหนี
ไร้ของกินไร้ที่อยู่ประชาชี
ต้องป่นปี้ของจมหายไม่เห็นดิน
น้ำท่วมนาพืชผักต้องเสียหาย
ข้าวจมตายเกือบจะได้ใช้หนี้สิน
ข้าวรอเคียวหน้าเก็บเกี่ยวจะได้กิน
ต้องหมดสิ้นน้ำจมหายไหลลงคลอง
บ้างหนีขึ้นหลังคาน้ำท่วมล้น
ฝนตกหล่นเปียกทนหนาวนอนเฝ้าของ
นอนหลับไหลโจรผู้ร้ายเฝ้าแอบมอง
คอยหมายปองจ้องลักทรัพย์หลับเอาไป
ต้องระวังสัตว์มีพิษแอบซ่อนตัว
ยุงกัดทั่วตามร่างกายน้ำตาไหล
ให้พี่น้องจงช่วยกันกำลังใจ
บริจาคได้ของกินใช้ที่จำเป็น
บ้างต้องทนน้ำกัดเท้าลุยเข้าออก
อยู่บ้านนอกรอของแจกยังไม่เห็น
วอนพี่น้องทรัพน้ำตาผู้ลำเค็ญ
คืนเดือนเพ็ญฟ้าสว่างลาล้างไป
27 ตุลาคม 2553 07:02 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
หนทางไกลมองไปสุดสายตา
เห็นท้องฟ้าทางยาวเราเปลี่ยวเหงา
เดินคนเดียวทางเปลี่ยวเศร้าจริงเรา
ขึ้นลงเขาเดินย่ำไปตามทาง
รองเท้าเก่าส้นขาดวาดความหวัง
มีพลังมีจุดหมายภัยกีดขวาง
ก้าวเดินไปล้มลุกบนความต่าง
ดูเรือนรางทางไกลไปทุกที
ความเหนื่อยล้าอ่อนแรงแฝงความคิด
คอยตามติดยั่วใจให้หลีกหนี
แรงอ่อนล้าฟ้าแดงแสงริบหรี่
ทางสายนี้ค่ำลงคงเหงาใจ
มองข้างทางคนถางที่ทำกิน
ไม้หมดสิ้นพื้นดินมองทางไหน
ช่างแห้งแล้งดินแข็งไม่เห็นใคร
ทางยาวไกลไร้ต้นไม้ให้ร่มเงา
27 ตุลาคม 2553 06:53 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
เพลิงเปลวไฟโหมไหม้ไม่ในป่า
เวทนาสัตว์ป่าต่างหนีตาย
ไฟร้อนแรงลุกโชนไหม้วอดวาย
ป่าศูนย์หายแห้งตายไฟโหมแรง
เปลวไฟร้อนเผาไหม้ไม้เขียวสด
ไม้ยอดคตลุกไหม้ยืนตายแห้ง
ควันไฟลอยมืดดำเพลิงสาดแสง
ไฟคุแดงมอดไหม้ทำลายสิ้น
สัตว์น้อยใหญ่วิ่งไปคนละทิศ
ห่วงมิ่งมิตรพี่น้องเคยร่วมกิน
พืชพันธ์ไม้ในป่าให้ถวิล
บ้างมุดดินหนีหายตายทั้งเป็น
นกจากรังลูกน้อยต้องตายจาก
บ้างพลัดพลากกลับมาหาไม่เห็น
เหลือแต่ซากเถ้าถ่านให้ลำเค็ญ
บ้างหลบเร้นหนีหายจากกันไป
บ้างหนีลงสายน้ำไหลฉ่ำเย็น
ยืนใจเต้นสั่นรัวสายน้ำไหล
คืนฝันร้ายไฟแรงตื่นตกใจ
มองทางไหนไฟโหมเข้าโรมรัน