18 พฤศจิกายน 2552 15:05 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
ลมหนาวมาพาหนาวสั่นสะท้านจิต
หมู่มิ่งมิตรยามนี้อยู่แห่งไหน
ฉันกอดปืนยืนยามตามแนวไพร
หนาวสั่นกายใจคุ่นคิดในภวังค์
โอ้นวลน้องของพี่เจ้าหนีหาย
ไปกับคนรักใหม่ไม่เหลียวหลัง
ปล่อยให้พี่ระทมเศร้าเพียงลำพัง
เฝ้ากอดปืนยืนชมจันทร์อยู่แดนไกล
เดือนเจ้าสวยส่องกระจ่างกลางฟ้ากว้าง
แสงจันทร์กระจ่างลมพัดมาพาหญ้าไหว
หยดน้ำค้างพร้างพลูลู่ลมไพร
เหงาสุดใจเมื่อไร้รักจากกานดา
17 พฤศจิกายน 2552 18:43 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
ยามตะวันไกลดับลับขอบฟ้า
แสงแดงจ้าล้าอ่อนลงคงไกล้ค่ำ
ฉันเฝ้ามองเฝ้าดูอยูริมน้ำ
มีคนถามเป็นอย่างนี้ที่เวียนวน
สายลมโชยโปรยมาฟ้ามืดคล้ำ
เหงากะหน่ำพอพบค่ำคิดสับสน
ตัวฉันนี้ยามมั่งมีเพื่อนทุกคน
เฝ้าเวียนวนด้นมาหาพาสุขใจ
เมื่อหมดตัวยามนี้มีเพียงฉัน
ดูตะวันลับขอบฟ้าท่าน้ำไหล
ยามหมดตัวเพื่อนเคยรักก็จากไกล
สายน้ำไหลยืนเดียวดายไร้ผู้คน
16 พฤศจิกายน 2552 11:00 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
มองดวงเดือนดาวเกลื่อนฟ้าเวลาค่ำ
สายฝนพรำลงมาน่าใจหาย
เดือนเจ้าหลบก้อนเมฆหลบซ่อนกาย
ดาวหลบหายในท้องฟ้าไม่น่ามอง
โอ้ดวงเดือนดวงดาวสกาวฟ้า
แสงที่เคยเจิดจ้าฟ้าหม่นหมอง
พี่ยืนเฝ้าชะเง้อแหงนคอมอง
รอคอยน้องคนดีหนีจากรัง
สายฝนหยุดฉุดคิดจิตสับสน
รอคอยคนผู้จากไปไม่เหลียวหลัง
ตัวพี่สู้ยืนอยู่เพียงลำพัง
กับความหลังครั้งสองเราเคยสร้างมา
หวลถึงวันเวลาฟ้าสว่าง
ใสกระจ่างมีสาวน้อยคอยเรียกหา
มองดวงจันทร์พลันคิดถึงเธอทุกครา
สุขเถิดหนาโอ้ที่รักผู้จากไป....
11 พฤศจิกายน 2552 20:59 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
แสงดาวแห่งศรัทธาที่ปลายฟ้างาม
ดูอร่ามยามแสงส่องคนมองเห็น
เหงาช่างหนาวลมพัดมาระเยือกเย็น
ดูโดดเด่นลอยข้างเดือนเคลื่อนลับเงา
ดูแสงดั่งโคมทองเรืองส่องฉาย
เป็นประกายเมื่อลมพริ้วทิวโคนเขา
สุขหนักหนากับร่มไม้ที่ทอดเงา
กลางหุบเขากลางดอนดงกลางพงไพร
โอ้ชีวิตคนป่าคราวไกล้ค่ำ
มองดูน้ำมองดูฟ้าพาแจ่มใส
ทอดกายลงใต้ทิวสนโคนไม้ใหญ่
เป็นสุขใจยามได้มองส่องแสงดาว
ดูดวงดาวระยิบระยับนอนนับแสง
ส่องแสงแดงเห็นแสงผ่องส่องวัววาว
ใต้ทิวสนนอนดูไปใยนึกหนาว
แสงพร่างพราวดาวเคียงเดือนเพื่อนพงไพร.
7 พฤศจิกายน 2552 12:00 น.
ป๋อง สหายปุถุชน
โอ้รุ้งงามยามสายฝนร่วงหล่นฟ้า
แสงแดดจ้าตัดทอรุ้งพุ่งเป็นสาย
เขียวเหลืองแดงม่วงฟ้าครามยามส่องประกาย
เป็นบุญหลายมองแสงงามยามแดดฝน
นกบินร่อนตัดผ่านลานขอบฟ้า
บินไปมาร่อนถหลาท้าลมบน
มองมองไปไกลสุดไกลไร้ผู้คน
ไม้ยืนต้นแตกกิ่งใบได้ร่มเงา
เห็นควายเฒ่ายืนเรียงเอี้ยงโคงหลัง
ยืนอยู่ยังกลางท้องทุ่งแดดแผดเผา
ข้าวปลาดีมีน้ำมากหลากข้าวเบา
ท้องนาเรามากข้าวปลาหาจุนเจือ
แสงแดดอ่อนผ่อนประกายสายรุ้งดับ
นกบินกลับรวงรังช่างสุขเหลือ
มองมองไปก็สุขใจไม่รู้เบื่อ
เป็นสุขเหลือที่ได้ชมสมความงาม.......
Lovers
0 คน เลิฟป๋อง สหายปุถุชน
Calendar
หน้าส่วนตัว
1785
