24 เมษายน 2551 18:20 น.
ป้าแช่ม
. พอลืมตามาเห็นเป็นตะลึง
ช่างหล่อซึ้งเสียวใจไงไม่รู้
หุ่นสำอางอย่างฝันของโฉมตรู
หรือเนื้อคู่เข้าแล้วไม่แคล้วเลย
ตาต่อตามาประสานให้หวานวาบ
ยิ่งซึ้งซาบปลาบปลื้มเสียลืมเอ่ย
ไม่รู้คำร่ำว่าแล้วนี่เอย
หลบตาเลยเลี่ยงเขินสะเทิ้นอาย
รีบลุกนั่งเหนี่ยวผ้ามาปกปิด
ให้มิดชิดกายาตาชม้าย
พอเห็นเข้าเขาก็ยิ้มอยู่พริ้มพราย
ก็ยิ่งอายเสียจริงจริงเลยนิ่งไป
เถิดผินผันหันหน้ามาทางนี้
ขวัญฤดีอย่าประหลาดให้หวาดไหว
พี่อุตส่าห์มาหายอดยาใจ
หวังจะได้แจ้งความเนื้องามนวล
ให้เห็นรักหนักในใจอาวรณ์
ขอวิงวอนวรนุชสุดสงวน
ได้เผื่อแผ่รักสักนิดพินิจครวญ
อย่าแกล้งด่วนหลบพักตร์ไม่ทักทาย
พี่เห็นนะนวลปรางกระจ่างแสง
ออกเรื่อแดงเด่นโฉมด้วยโคมฉาย
หรือเนื้อเย็นเป็นไข้ไม่สบาย
ให้พี่ชายนวดฟั้นได้บรรเทา
พอสุดถ้อยพลอยพรั่นแทบขวัญหาย
ระทวยกายอายเขินสะเทิ้นเร้า
น้อยหรือนี่ถ้อยคำไม่ทำเนา
ซังตายเราล่วงรู้เหมือนดูใจ
ดูทีท่าจะโจมประโลมแล้ว
ฤทัยแป้วปานจะแตกให้แหลกไหล
หรือจะปล่อยคล้อยตามลุลามไป
จะทำไฉนหนอจิตคิดสักที
ถ้าหากเขาเข้ามากว่านี้หรือ
ก็จะถือว่านิดหน่อยไม่ถอยหนี
หากเขาจูบลูบคลำทำไงดี
เราหยิกตีต้องเจ็บลงเล็บเลย
หากเกิดดื้อดึงดันถึงขั้นปล้ำ
อลักอะเหลื่อเนื้อจะช้ำแล้วกรรมเอ๋ย
เป็นอาการปานไหนก็ไม่เคย
จะกอดเกยเกี่ยวรัดอึดอัดทรวง
แล้วแก้มเราเขาจูบมาลูบต้อง
จะหม่นหมองหมดค่าอุตส่าห์หวง
แล้วอกเราเขาจะกุมเสียพุ่มพวง
เป็นจ้ำจวงเจ็บเนื้อเหลือระบม
แสนลำบากยากใจหากได้ผัว
ให้น่ากลัวเกินดีมีแต่ขม
ถึงจะรักก็จะพักหักอารมณ์
เขาหล่อสมเสียเหลือเกินสะเทิ้นใจ
แม้นมากอดเราจะทอดลงกับตัก
แล้วพลิกผลักแพลงผันคอยกันไว้
หากคลึงเคล้าเราจะร้องให้ตกใจ
กรีดเสียงให้หนีเลยเดี๋ยวเคยตัว
คงไม่ไหวแล้วละมั๊งหากอย่างนี้
ฉวยไม่หนีคราวนี้ท้องต้องอายทั่ว
อายเขาตายขายหน้าว่ามืดมัว
กลัวก็กลัวรักก็รักหนักอุรา
คิดคะนึงในใจไปชั่วเดี๋ยว
ไม่ทันเหลียวหันมามองต้องผวา
เขาลูบหลังโลมไล้อยู่ไปมา
เหมือนฟ้าผ่าฟาดเปรี้ยงเพียงจะวาย
สะดุ้งเสียวเสียจนถึงขนลุก
ฉุกกระหุกปัดใหญ่ใจจะหาย
ขยับถอยเขาคอยจับยิ่งกลับอาย
ตาชม้ายชายค้อนสะท้อนใจ
ดวงใจพี่นี้เอ๋ยทรามเชยจ๋า
พักตร์โสภาเปล่งปลั่งดังแขไข
โฉมแชล่มแช่มช้อยน้อยเมื่อไร
จะมองไหนสารพัดไม่ขัดตา
พี่มุ่งหวังฝังฝากไมตรีจิต
เป็นมิ่งมิตรด้วยคิดเสน่หา
ช่างกระไรน้องไม่มีเมตตา
ตอบวาจาพี่สักหน่อยสักน้อยเลย
ช่างผินผันหันหนีไม่มีมอง
นวลละอองหมองใจสิ่งไรเอ่ย
เชิญหันหน้ามาทางนี้นะนวลเอย
จะเชือนเฉยเลยเลี่ยงเบี่ยงไปไย
ด้วยความรักหนักหนากว่าชีวี
เห็นใจพี่เถิดนะอย่าผลักไส
อุยช่างหยิกจริงนะน้องยาใจ
เล็บหักไปไม่เสียดายหรือกานดา....
9 เมษายน 2551 07:01 น.
ป้าแช่ม
. พอได้ยินยามนั้นให้หวั่นไหว
นี่เสียงใครคอยเพรียกเฝ้าเรียกหา
ฟังนุ่มนวลชวนชื่นรื่นวาจา
พจนาเพราะพริ้งจริงจริงเชียว
มากล่าวชวนชมดาวพราวเวหา
ให้ลืมตามาหน่อยพลอยนึกเสียว
ด้วยลำพังเพียงตนอยู่คนเดียว
นึกเฉลียวสงกาไม่กล้าลืม
เป็นภูตพรายหมายหลอกก็ไม่รู้
หรือเนื้อคู่คอยหาจะมาปลื้ม
หรือคนยากบากหน้ามาหยิบยืม
มิกล้าลืมหลับอยู่ดูท่าที
โอ้เนื้อทองผ่องโฉมประโลมลักษณ์
พิศเพ็ญพักตร์เพียงแต่ให้หทัยพี่
ถวิลหวนเสน่หาทุกนาที
มวลมาลีหรือจะเทียบมาเปรียบปาน
งามละม่อมมิ่งฟ้ามายาจิต
ยิ่งเพ่งพิศเพลินตะลึงให้ซึ้งซ่าน
โนมเนื้อนวลยวนใจอาลัยลาน
สวยสะกรานเปล่งปลั่งสะพรั่งพราว
พิสมัยนัยนาแก้วตาเอ๋ย
ไม่ลืมเลยมัวพะวงหรือหลงหนาว
เถิดลืมตามาบ้างสักครั้งคราว
ฟังเรื่องราวรักแรกอย่าแปลกเลย
พี่ดังนกผกผินเที่ยวบินเดี่ยว
เห็นรุ้งเรียวเรืองรองส่องแสงเผย
ได้รับรู้ความนัยของใครเอย
ที่รำเพยแพรวพราววับวาวงาม
อำไพผ่องส่องสว่างเข้ากลางจิต
กำเริบฤทธิ์แรงรักเกินหักห้าม
กระเหิมรักหนักหน่วงลุล่วงลาม
สุดจะปรามห้ามแล้วนะแก้วตา
รอคอยมานับนานกว่าพานพบ
ถึงบรรจบแจ่มจันทร์ที่ฝันหา
ชะรอยบุญหนุนนำร่วมทำมา
จึงนำพาพบเนื้อนวลละออง
ให้แสนรักแสนหวงกว่าดวงจิต
แม้ชีวิตนี้ก็ให้ได้นะน้อง
โปรดปรานีพี่บ้างนะปรางทอง
จะเคียงครองคู่ขวัญจนวันตาย
พี่นี้ซื่อถือสัตย์ปะติญาณ
รักนงคราญคนดีไม่หนีหาย
แม้หญิงอื่นหมื่นแสนไม่เสียดาย
รักแต่สายสวาทหวังน้องนางเดียว
จะเที่ยงแท้แต่นุชสุดที่รัก
หญิงใดจักจะเสนอมิเผลอเกี้ยว
ถึงหยาดฟ้ามาให้ชมมิกลมเกลียว
ขอรักเดียวดวงชีวันเจ้าขวัญตา
รักพี่นะนวลลออขอไมตรี
เอื้ออารีพี่สักหน่อยนะกลอยฟ้า
พี่นี้เล่ารักเจ้าเท่าชีวา
โปรดเมตตาพี่สักนิดเป็นมิตรใจ
ดูซินี่พี่เคียงอยู่เพียงนี้
ขวัญชีวีมีแต่หลับเฝ้าหลับใหล
ปล่อยพี่พูดเพียงลำพังให้ยังไง
นี่กระไรไม่ลืมตามาบ้างเลย
พี่หมายมาดปรารถนามาด้วยรัก
นวลนงลักษณ์หรือมิรู้จึงอยู่เฉย
หลับเสียแล้วแคล้วชมภิรมย์เชย
หรือทรามเชยเคืองขัดตัดไมตรี
ให้นึกน่าน้อยใจจะไปแล้ว
คงคลาดแคล้วพลัดพรากจากแต่นี้
ไปละนะน้องนะจะไปที
มิอารีพี่สักนิดจึงคิดจร
นิ่งฟังคำพร่ำพลอดน่ากอดนัก
ให้นึกรักเข้าแล้วไม่แคล้วอ่อน
ฟังคำหวานลานจิตเลิกคิดนอน
จักผันผ่อนพูดบ้างค่อยชั่งใจ
แต่หวาดเสียวเดี๋ยวนี้ซีบนเตียง
อยู่ก็เพียงเคียงชิดสนิทใกล้
แค่ชุดนอนอ่อนบางคลุมร่างใน
ให้อับอายขายเขินสะเทิ้นทรวง
ก็หวั่นหวั่นพรั่นพรึงคำนึงหนัก
แต่ก็รักนิดนิดพลอยคิดหน่วง
ที่สำคัญหนักหนากว่าทั้งปวง
กลัวจะล่วงลุกล้ำทำก้ำเกิน
แต่ดูใจไม่น่ามาหาญหัก
ป่านนี้จักโจมจู่ไม่รู้เอิ้น
นี่พูดจาปราศรัยคงให้เชิญ
นึกน่าเพลินพูดดูรู้จักกัน
ขืนชักช้าพาไปไหนจะเจอ
ดูซิเธอทำน้อยใจให้ไหวหวั่น
นึกสงสารหวานคำที่จำนรรจ์
ก็เลยพลันลืมเนตรสังเกตดู........
หน้าส่วนตัว
1181
