รักพ่อมากนะ

ป่าป๊า!!!~

เด็กชายคนหนึ่ง อาศัยอยู่กับพ่อ สองคน 
ส่วนแม่และพี่นั้นไปธุรที่ต่างจังหวัดด้วยกัน

เด็กชายคนหนึ่งนอนอยู่บนที่นอน	 เขาได้ยินสียงนกร้องเต็มไปหมดเขาจึงรู้ว่า ณ เวลานั้นเป็นเวลาของเช้าวันใหม่

ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงลมที่พัดมาแรงมากม๊ากก หลังจากนั้นสักพักฝนตกหนัก
เขาจึงสะดุ้งตื่น แต่ในความเป็นจริงฝนไม่ได้ตกเลย เขาจึงไม่คิดอะไรมากมายจึงรีบตื่นมาแต่งตัวเพื่อรีบไป โรงเรียน
( แต่ที่จริงแล้วความฝันนี้เป็นสัญญาณจะบอกอะไรที่ไม่ดีสักอย่าง )
เขาไปอาบน้ำแต่งตัว เพื่อจะออกไปกินข้าวกับพ่อของเขา 

พ่อเขาก็พาไปกินที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง จากนั้น หลังข้าวหมดจานแล้ว
พ่อก็เอ่ยว่า" วันนี้พ่อจะกลับบ้านเร็วนะลูก!!~ "
เด็กหนุ่มก็ตอบว่า " ครับพ่อ..แต่วันนี้พ่อไม่ไปทำงานหรอ "
พ่อก็ตอบว่า " วันนี้พ่อคงไม่ไปทำงาน 1 วันนะ "
แล้วพ่อเด็กหนุ่มก็ไปส่งถึง โรงเรียน
เด็กหนุ่มคนนี้ก็สวัสดีพ่อ ก่อนที่พ่อจะขับรถกลับไปบ้าน

เด็กหนุ่มใช้ชีวิตที่โรงเรียนไปตามปกติเหมือนเดิมทุกวัน
ตกเย็นเด็กชายคนนี้ก็กลับบ้าน แต่พ่อกลับบ้านไม่มีใครอยู่เลย
" อืมม!!~ แต่ทำไมพ่อบ้านถึงเปิดบ้านทิ้งไว้นะ สงสัยไปรับแม่กับพี่ แต่รถอยู่แต่ตัวไปไหนนะ"

เด็กหนุ่มก็นอนอยู่ในห้องดูทีวี ไปตามปกติ เพื่อรอพ่อกลับมาบ้าน
รอนานมากแล้วพ่อยังไม่กลับบ้านเลย ตอนนี้ก็ใกล้จะ 6 โมงเย็นแล้ว ท้องฟ้ามืดสนิท เพราะฝนกำลังจะตกลงมา
ท้องฟ้าในตอนนั้นปกคลุมไปด้วยเฆกสีดำมากมาย
แต่เด็กหนุ่มยังนั่งรอ พ่อ เพื่อพาไปกินข้าว และสอนการบ้าน
รอนานมากแล้วจนใกล้จะ 1 ทุ่ม เด็กหนุ่มก็ได้ยินเสียงของพายุ และฝนก็ตกลงมา
เด็กหนุ่มจึงนอนรอพ่อ ตอนนั้นหนาวมาก 
รู้สึกหนาวถึงหยดน้ำค้างที่เกาะตามกระจกบ้าน
เด็กหนุ่มได้ยินเพียงเสียงฝนตกลงมาอย่างเดียว 
ไร้เสียงเพลงเสียงพ่อ หรือเสียงผู้คนที่ขับรถผ่านไปมา

สักพักหนึ่งก็ได้ยินเสียงพ่อเรียก 
เด็กหนุ่มคนนี้จึงสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพื่อไปเปิดประตูให้พ่อ
แต่เสียงที่เรียกเป็นเสียงของแม่ 
ขณะที่แม่เข้าบ้านแล้ว
แม่ถามว่า " อยู่คนเดียวหรอ วันนี้พ่อกลับบ้านดึกหรอ "
เด็กหนุ่มตอบว่า " พ่อบอกว่าจะกลับบ้านเร็วครับ แต่ว่าตอนนียังไม่กับเลย สงสัยจะไปธุระครั "
แม่ก็เอาผ้ามาเช็ดตัวเพราะว่าตากฝน ขณะกลับมาบ้าน
แม่เห็นเหมือนมีคนนอนอยู่ใต้โต๊ะจึงรีบไปดู ปรากฎว่าเป็นพ่อนอนอยู่
แต่แม่เรียกพ่อเท่าไหร่พ่อก็ไม่ยอมตื่นสักที
แม่จึงพาพ่อไปโรงพยาบาล ใกล้บ้าน
หมอบอกว่า "คนไข้ไม่รู้สึกตัวเลยครับ ผมจึงจะขอแสกนสมองดูนะครับ "
หมอบอกว่า "ขอให้ทางญาติผู้ป่วยรอข้างนอกนะครับ "
เมื่อหมอออกมาจากห้องเอ็กเรย์
หมอก็บอกว่า "ตอนนี้คนไข้เส้นเลอดในสมองแตกนะครับ ทางโรงพยาบาลเราจึงขอส่งตัวคนไข้ไปพิษณุโลก"
จากนั้นแม่จึงรีบร้องกลับไปบ้าน เพื่อไอเอาเสื้อผ้าของตัวเอง ของเด็กหนุ่ม และของพี่ชายเด็กหนุ่มมาเพื่อไปนอนค้างคืน
คืนนั้นแม่นอนหลับไม่ได้เลย เพราะกลัวว่าพ่อจะเป็นอะไรไป 
ส่วนตัวเด็กหนุ่มก็ไม่พูดไม่คุยกับใคร เหมือนกับกดดันและเครียดเรื่องพ่อมาก
จนเวลาสักระยะนึงเด็กหนุ่มก็นอนหลับไป 
นอนหลับได้ไม่นานก็เป็นเวลา ตี4 ของวันใหม่
หมอได้บอกแม่ว่า "ตัวคนไข้ต้องผ่าตัดเอาเลือกที่คลั้งออกมา แต่โอกาศรอดก็ 50% แต่ถ้ารอดเขาก็จะช่วยตัวเองไม่ได้"
เด็กหนุ่มได้ยินดังนั้นจึง ขอตัวแม่ไปเข้าห้องน้ำ 
แต่ที่จริงแล้วเขาไปร้องให้ในห้องน้ำอยู่คนเดียว
ไม่นานนักพ่อของเด็กหนุ่มก็หมดลมหายใจ เด็กหนุ่มใช้ชีวิตอยู่กับพ่อที่ โรงพยาบาล และที่วัด
ได้กลับบ้านอีกทีนึงคือหลังวันที่เผาศพพ่อเขาแล้ว
เมื่อเด็กหนุ่มกลับบ้านไป มันก็รู้สึกเหมือนมันเว้งว้างมากๆ ไม่อยากทำอะไรเลย 
เด็กหนุ่มจึงคิดย้อนไปในช่วงเวลาที่ดีๆที่ได้ทำอะไรให้พ่อ ย้อนไปดูรอยยิ้มของพ่อ
แต่เขาก็รู้ว่า คิดไปมันก็เท่านั้น กลับไปเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้เลย 
เด็กหนุ่มเลือกที่จะหาสิ่งดีๆทำเพื่อตอบแทนพ่อถึงแม้ว่าพ่อจะจากไปแล้วก็ตาม

เด็กหนุ่มไม่อยากเห็นคนที่รัก จากไปอีก