11 มกราคม 2550 16:35 น.
ปุยเมฆสีชมพู
เธอยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ ใกล้มุมปาก
เหมือนจะฝาก ให้ฉันคิด จิตสับสน
เฝ้าครุ่นคิด ไปมา อยู่เวียนวน
ใจร้อนรน ปนอยากรู้ ดูวุ่นวาย
จะให้หาย คลายจาก อาการบ้า
เธอแหล่ะหนา ช่วยตอบมา พาตรงเผง
อย่าเล่นแง่ เล่นงอน ให้หวั่นเกรง
ใจฉันเอง เริ่มโคลงเคลง เล้งตูมตาม
แล้วย้อนความ ตามที่เห็น เป็นไฉน
เอ๊ะ..เป็นไง ใจแปลกแปลก ดูวาบหวาม
ยามได้เห็น รอยยิ้มเธอ ทุกโมงยาม
เหมือนครั่นคร้าม จะเป็นไข้ เมื่อใกล้เธอ
หรือว่าเผลอ แอบรักเธอ เข้าเต็มที่
ทำไงดี หากหัวใจ แอบหลงเพ้อ
เธอจะแกล้ง หรือตอบรับ ให้ละเมอ
ฉันกลัวเก้อ หากต้องเจอ เธอเมินไป
*****************************************
9 มกราคม 2550 16:48 น.
ปุยเมฆสีชมพู
เป็นดินแดน พระอาทิตย์ เจริญรุ่ง
เขาเฟื้องฟุ้ง มุ่งก้าวหน้า พาศักดิ์ศรี
ทั้งการเงิน อาหาร หลากหลายดี
คนต่างที่ นี้นิยม ชมแวะเวียน
บ้างก็เปลี่ยน เพราะเลี่ยน อาหารเก่า
ลองลิ้มเอา ของเขา หายเฉาสิ้น
ทั้งสีสัน บรรจงไว้ ได้น่ากิน
อร่อยลิ้น กลิ่นหอมหวล ชวนทดลอง
*********************************************
5 มกราคม 2550 12:47 น.
ปุยเมฆสีชมพู
โอ้กรุงเทพฯ เมืองฟ้า ราตรีนี้
สวยโสภี เล่นสี สาดส่องแสง
ดูดวงไฟ งดงาม เป็นระแนง
เหมือนว่าแกล้ง แสร้งหลอกตา พารื่นรมย์
เสียงเพลงขรม สังค์สรรค์ วันปีใหม่
ทั้งคนไทย คนเทศ ร่วมเสพสม
ยิ้มระรื่น หารู้ไม่ ภัยมายล
เห็นทุกคน ยังยิ้มได้ สบายใจ
กลัวอะไร แผ่นดินไทย ใช่ของเขา
เป็นของเรา คนทั้งชาติ แม้นมาดว่า
เค้าทำลาย หมายย่ำยี พสุธา
เราถ้วนหน้า อย่าดูดาย อายแผ่นดิน
แล้วร่วมกิน บุพเฟ่พ์ ที่ใบหยก
กั้นกระจก รอบตึกใหญ่ ใจวาบหวาม
ใยจึงสูง เสียดฟ้า น่าตระการ
สูงตระหง่าน มองรอบด้าน พาลวิงเวียน
จึงมองเทียน ที่จุดไว้ ใกล้ตรงหน้า
เห็นสองตา จ้องจับ ขับให้เขิน
ยิ้มสดใส จากตรงข้าม มองจนเพลิน
หล่อเหลือเกิน พ่อยอดชู้ คู่ใจกาย
คนมากมาย เริ่มเทถ่าย ไปรอบด้าน
บ้างกลับบ้าน บ้างกินต่อ ก่อหรรษา
บ้างรับลม ชมวิว ที่ดาดฟ้า
สวยหนักหนา กรุงเทพฯ จ๋า ยามค่ำคืน...
แล้วทนฝืน รับลมหนาว ตาวาวใส
แต่อุ่นใจ เขาอยู่ใกล้ ไม่หน่ายหนี
...เอ้าแม่คุณ ตื่นได้แล้ว ตื่นเสียที
หลับทั้งปี ขี้เกียจจริง กลิ้งทุกวัน... 5555+
ช่างน่าขัน ฝันไปได้ ไงล่ะนี่
แหมฝันดี ใช่ย่อย บ่อยเลยฉัน
ก็นะ..เธอ นี่นา สัญญากัน
จะพาฉัน นั้นไป ใบหยกเอย
******************************
เป็นเอามาก อยากไปจัด เก็บไปฝันเป็นตุเป็นตะ 5555+
3 มกราคม 2550 15:46 น.
ปุยเมฆสีชมพู
เส้นขาวนุ่ม ม้วนบาง เป็นหลอดหลอด
เต้าหู้ทอด หยอดน้ำซุป คลุกน้ำใส
บวกหมูชิ้น สามชั้น มันสะใจ
แล้วเติมไข่ ใส่ไป ให้น่ากิน
เฉือนเป็นชิ้น สี่เหลี่ยม เตรียมเลือดหมู
ที่ลวกชู จนสุกอิ่ม ชิมรสได้
เทรวมกัน ลงในชาม น้ำตามไป
ปรุงรสไซร้ ในความชอบ แต่ละคน
แล้วโปะบน ด้วยถั่วงอก ตามถนัด
หรือจะตัด ด้วยผักบุ้ง ดูเหมาะเหม็ง
แล้วคลุกเคล้า กลิ่นหอมหวล ตามกะเก็ง
จะไม่เซ็ง หากลิ้มก่อน ความร้อนคลาย
***************************
***อาหย่อยยย***
3 มกราคม 2550 11:36 น.
ปุยเมฆสีชมพู
ปีใหม่มา บรรจบ ครบอีกหน
เราทุกคน ยังคงรัก กันแสนหวาน
แม้เภทภัย ใดใด มาแพ้วพาน
เราร่วมต้าน ผู้รุกราน ผลาญแผ่นดิน
ดังได้ยิน คำกล่าว เขาเล่าสู่
ถึงท่านผู้ กล้าหาญ นานหนหลัง
ที่ปกป้อง ผืนแผ่นดิน ให้อยู่ยัง
ให้ลูกหลาน ชนรุ่นหลัง ยังถือครอง
ว่าต้องแลก ด้วยเนื้อ เลือดทุกหยด
มารินรด นองทา น่าสยอง
แล้วเหตุใด ลูกหลาน จึงลำพอง
ไม่คิดมอง ความเดือดร้อน ของแผ่นดิน
หรือจะสิ้น คนดี มีแต่ชื่อ
นี่นะหรือ คือคนไทย ใจสยาม
บ้าลาภยศ บ้าเงินทอง จนคุกคาม
สิ้นความงาม นามกระเดื่อง ยิ้มเมืองไทย
อายบ้างไหม เราคนไทย กันหรือปล่าว
หรือคิดเอา แต่ตน สิ้นสงสัย
นี่หรือสิ่ง ตอบแทนคุณ บรรพไทย
น่าใจหาย คล้ายกับว่า ทรพี...
******************************
หน้าส่วนตัว
1296
