24 สิงหาคม 2547 14:51 น.
ปุถุซน
When the stars say goodbye
to the sky,
I see birds flap their wings
and fly.
Some stand by
on a telegraph pole.
My daybreak is early
when the sky seems unclear, full of fog...
I start the day with a cup of black coffee,
Two slices of bread with strawberry jam,
And an orange, acid free,
Then recite Latin American poetry.
Monday August 16, 04
ดวงเดือนลา ดาราดับ ลับฟ้าสาง
สกุณา ถลาร่าง เรียงร้อยร่าย
บ้างเกาะกิ่ง ตะคุ่มหมู่ ดูเรียงราย
บนเสาโครง ระโยงสาย ละลานตา
อรุณเยือน ยามย่ำรุ่ง ทุ่งนานอก
ยะเยือกออก ไอหมอกเย็น เห็นฟางฝ้า
กรุ่นกลิ่นฟุ้ง ขจรไกล ปลายทุ่งนา
กาแฟหอม พร้อมถ้วยกา ที่หน้าเตา
ชิ้นนิ่มนุ่ม ชุ่มลิ้น กลิ่นหอมหอม
หนมปังปิ้ง ฉาบพร้อม สตรอเบอรี่เคล้า
แยมผิวส้ม ผสมใส่ กรุ่นไม่เบา
รับยามเช้า ฟ้าเปิดใส ใจเบิกบาน
กาแฟกรุ่น อุ่นลิ้น กลิ่นแยมผสม
น่าชื่นชม เช้านี้ มีขับขาน
หยิบกวีนิพนธ์ ชนละติน อเมริกัน
กาแฟขม ขนมปังหวาน ฟังคำกวี
คำอังกฤษโดย ปุถุชน
คำไทยสำนวนแปล อาทิตยา
6 สิงหาคม 2547 16:34 น.
ปุถุซน
๑
บนหนทางที่ยาวไกล
กับก้าวเล็กเล็กคู่หนึ่ง
ย่ำเท้าย่างก้าวอย่างอาจหาญ
โดดเดี่ยว ทว่ามั่นใจและเด็ดเดี่ยว
กับความใฝ่ฝันอันยิ่งใหญ่
แม้ต้องเผชิญโลกใหญ่โดยลำพัง
๒
มนุษย์เราเป็นเพียงเสี้ยวเศษ
ละอองธุลีในเอกภพอันอจินไตย
ถึงกระนั้น เราก็ยังเฝ้าฝันทั้งที่เราตื่น
ว่าโลกจะงดงามและสงบ
ไร้ซึ่งการรบราฆ่าฟันกัน
สันติภาพตลอดกาล
๓
ดูเหมือนเป็นเพียงความเพ้อฝัน
แต่อย่างน้อยสันติก็เกิดขึ้นแล้วในใจเรา
ต่อจากนั้นหยิบยื่นสิ่งเดียวกันนี้
สู่คนรอบข้าง จากหนึ่งเป็นสอง
จากหนึ่งเป็นร้อย จากหนึ่งเป็นพัน
เป็นแสนล้านดวงใจสานถักทอฝัน!
๔
เรายังคอยเฝ้าฝัน
แม้ดวงตาของเราจะบอด
แม้แขนและขาของเราขาดวิ่น
แม้กระสุนจะทะลุผ่านและดินระเบิดฝังในกายเรา
เราจะยังคงเฝ้าฝันแม้เราไม่มีโอกาสได้ตื่น
จากความสงบชั่วนิจนิรันดร์กาล
5 สิงหาคม 2547 18:47 น.
ปุถุซน
เขาว่าชาติต้องมาก่อนมนุษยธรรม
ชาติคืออะไรใครรู้บอกฉันทีได้ไหม
ธงชาติที่ไร้เลือดเนื้อปลิวว่อนสะบัด
หรือแผ่นดินตรงที่เสาธงปักหลัก
หรือป้ายปักเขตแดนแบ่งประเทศ
เขาว่าทำเพื่อชาติ ศาสน์
ตายเป็นเบื่อเลือดละเลง
เพื่อศาสนา
ศาสดาใดเล่าพร่ำสอน
ฉันไม่เชื่อหรอกว่า
รัฐจะฆ่าประชาชน
มันเป็นไปได้อย่างไร
ที่คนไทยฆ่าคนไทยด้วยกันเอง
หน้าส่วนตัว
930
