29 เมษายน 2547 11:09 น.

ในนามของกวีผู้ไม่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง

ปุถุซน

ประวัติศาสตร์จารึกไว้ 
ความน่ากลัวเกิดขึ้นได้เสมอ 
การฆ่าห้ำหั่นกันด้วยนามของเหตุผล 
ฉุดกระชากพรากวิญญาณจากชีวิต 
สงครามเล็กและใหญ่จึงเกิดขึ้นได้เสมอ 
เพียงแค่สะดุดต้นหญ้าแห่งเขตแดน 
ธงรบก็ถูกชักขึ้น 

ในนามของกวีผู้ไม่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง 
ฉันอยากเขียนบทกวีไว้สักบท 
แต่มันล้วนเป็นความรู้สึก 
อาจเป็นเพียงบันทึกทางประวัติศาสตร์ 
ยุคที่มนุษยชาติมีอารยธรรมรุ่งเรือง 
และพากันออกจากถ้ำมาสู่เมือง 
แล้วอวดอ้างว่ามีวัฒนธรรม 
มนุษย์เราอาจฆ่ากัน 
ด้วยเหตุผลหลายหลายอย่าง 
ซึ่งก็น่ากลัวมากพอแล้ว 
แต่สิ่งที่น่ากลัวกว่า 
คือการถูกทำให้เชื่อ 
ว่าการฆ่านั้น 
เป็นเรื่องที่ถูกต้องและชอบธรรม 
และก็ปล่อยให้ใครสักคนตัดสินใจ 
ว่าใครที่ควรจะฆ่าและถูกฆ่า 

๒๘ เมษายน ๒๕๔๗
ป.ล.แด่โศกนาฏกรรมของสรรพชีวิตที่ถูกพรากวิญญาณด้วยอยุติธรรม				
27 เมษายน 2547 14:15 น.

กุหลาบควรจะอยู่ ณ ที่ใด

ปุถุซน

ช่อดอกไม้ที่ยังไม่ได้จัดแต่ง 
แจกันใบโตบนโต๊ะไม้ยาวตัวเขื่อง 
ดอกไม้หลากสีสรรพ์กำจายกลิ่น 
ฟุ้งอบอวลในมวลอากาศธาตุ 
ผึ้งและผีเสื้อหลายตัวบินโฉบเฉี่ยว 
แต่ฉันคิดไม่ออกว่า 
กุหลาบควรจะอยู่ ณ ที่ใด 
คิดจะจัดดอกไม้แบบเซ็น 
ฉันโง่,ฉันทึ่มและฉันไม่เข้าใจ 
ครั้นจะจัดแบบตะวันตกคลาสสิค 
บาร็อค,เรเนส์ซองส์เขลาไปกันใหญ่ 
กุหลาบควรจะอยู่ ณ ที่ใดหรือ 
ฉันทุบแจกัน				
23 เมษายน 2547 10:55 น.

จากมวลดอกไม้ที่ผลิบานด้วยตนเอง

ปุถุซน

ผีเสื้อตัวหนึ่งมาเพื่อจบชีวิต 
ระหว่างก้อนหินสองก้อน 
ณ ตีนเขา 
ขุนเขาได้ทาทาบเงา 
เหนือมัน 
เพื่อปิดบังความลับแห่ง 
ความตาย 


อิเทล อัดนาน 
กวิณีอาหรับชาวเลบานอน				
22 เมษายน 2547 14:11 น.

จุดสุดท้ายแห่งอสงไขย

ปุถุซน

ณ จุดหนึ่งในเอกภพอันอจินตัย
ที่ซึ่งห้วงเกลียวคลื่นแห่งอัตตา
วนเวียนวนดุจเลี้ยวกงล้อ
ฉันพยายามก้าวกระโดด
เพื่อหลุดโพ้นจากตัวตน
จากจุดหนึ่งไปยังอีกจุด
จากร่างหนึ่งไปยังอีกร่าง
จากมิติหนึ่งไปยังอีกมิติ
จากห้วงหนึ่งไปยังอีกห้วง
จากกาลหนึ่งไปยังอีกกาล
แต่หาได้พบสิ่งใดไม
พบเพียง...
จุดสุดท้ายแห่ง อสงไขย
ที่ต่อไปยังจุดเริ่มต้นแห่งอสงไขยกาล...				
17 เมษายน 2547 14:51 น.

เศษเถ้าปีกผีเสื้อที่ถูกไฟป่าไหม้เป็นจุล

ปุถุซน

ลิขิตเอาไว้ 
ด้วยเธอเคยโบยบิน 
ฉวัดเฉวียนแหวกอากาศธาตุ 
เหนือหมู่มวลดอกไม้ 

ลิขิตเอาไว้ 
ด้วยเธอเคยท่องไป 
ตามแนวป่าที่รกครึ้ม 
ด้วยหมู่แมกไม้ขจีเขียว 

ลิขิตเอาไว้ 
ด้วยเธอเคยฝ่าข้าม 
ท้องทุ่งกว้างและหุบเขาอันไพศาล 
ที่เต็มไปด้วยดอกหญ้าและดอกบัวดิน 

ลิขิตเอาไว้ 
ด้วยเธอเคยเหินไต่ 
ริมโตรกผาน้ำตกเชี่ยว 
อันมากหลายด้วยเกลียวเถาวัลย์ 

ลิขิตเอาไว้ 
ด้วยเธอเคยแต้มแต่ง 
สีสรรพ์อันงดงาม 
ชุบชีวิตแก่ฤดูใบไม้ร่วง 

ลิขิตเอาไว้ 
ด้วยเธอเป็นเครื่องบัดพลี 
สังเวยให้แก่โศกนาฏกรรม 
ทุกขภัยแห่งมนุษยชาติ...				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟปุถุซน
Lovings  ปุถุซน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟปุถุซน
Lovings  ปุถุซน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟปุถุซน
Lovings  ปุถุซน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงปุถุซน