7 มิถุนายน 2545 12:43 น.
ปุถุซน
ดาวน้อยดวงหนึ่ง
ในเวิ้งฟ้า
จักรวาลกว้างใหญ่
ทุกย่ำค่ำคืน
ฉันเฝ้ารอเพื่อมองเจ้า
ฉันคิด....เจ้ากำลังเข้าใกล้
ใกล้เข้ามายังโลกของฉัน
เจ้าคงเหนื่อยซิน่ะ
เดินทางมาแสนไกล
จากจักรวาลอันไกลโพ้น
อีกนานไหมหนอ
ที่ฉันจะได้ชิดใกล้
มันคงอบอุ่นน่าดู
ที่ได้มีดวงดาว
อยู่ใกล้ใกล้ตัว
.....................
แต่พลันดวงตะวัน
โผล่ขึ้นที่ขอบฟ้า
เจ้ากลับหายจากฉันไป
แต่ฉันก็ยังเชื่อว่า
เจ้าไม่ได้หายไปไหน
เจ้ายังคงอยู่ที่เดิม
ตรงนั้นตรงที่ฉัน
เห็นเจ้าในทุกย่ำคืน
...............................
แต่ไม่รู้ว่าคืนนี้ ฉันจะได้เห็นเจ้าอีกไหมหนอ?
7 มิถุนายน 2545 12:28 น.
ปุถุซน
1
ฉันยืนเบื้อใบ้
เบื้อใบ้ท่ามกลางฝูงชน
ฝูงชนที่ยัดเยียดมุ่งสู่สุสาน
สุสานที่ฝังร่างซากศพไร้วิญญาณ
2
ฉันยืนเบื้อใบ้
เบื้อใบขยาดที่จะร่วมทาง
ร่วมทางมุ่งสู่ความตาย
ความตายที่พรากคนรักจากกัน
3
ฉันยืนเบื้อใบ้
เบื้อใบ้ที่อยากให้พรุ่งนี้คงอยู่
คงอยู่ให้ฉันเริงร่าเพ้อพร่ำกับชีวิต
กับชีวิตที่สุขสมระเริงสำราญใจ
4
ฉันนอนเบื้อใบ้
เบื้อใบ้เมื่อความตายมาเยือน
มาเยือนโดยที่ฉันมิได้ตระเตรียม
ตระเตรียมเสบียงนำพาสู่โลกหน้า
5
ฉันนอนเบื้อใบ้
เบื้อใบ้ท่ามกลางฝูงชน
ฝูงชนที่ร่วมกันมาส่งฉันยังสุสาน
สุสานที่กลบร่างฉันนอนเดียวดาย
6
ฉันมิอาจนอนเบื้อใบ้
เบื้อใบ้ต่อไปอีกแล้ว
เพราะเวลาและโอกาสของฉัน
มั น สิ้ น สุ ด ล ง แ ล้ ว
5 มิถุนายน 2545 16:37 น.
ปุถุซน
ไกลสุดไกลแสนไกล
แต่ใจฉันมันใกล้เธอ
ไม่มีสิ่งใดกั้นไว้
ฉันรักเธอ-
เคยได้ยินน่ะ
เสียงใครร้องน่ะ?
จำไม่ค่อยจะได้แล้ว
หรือว่าน้าหง้าแห่งวงคาราวาน
ที่ขับขานดนตรีเพื่อชีวิต
จำได้ก็วรรคนี้ที่กินใจ
วันนี้ไร้เธอที่คอยเอื้อนวาจา
ผ่านแป้นสู่จอแล้วผ่านเคเบิล
เดินทางไกลแสนไกลเป็นพันพันไมล์
มาปรากฏเป็นถ้อยอักษรเจรจาผ่านจอ
เธอหายไปไหนวันนี้
ไม่เห็นนิคเนมเธอเลยที่รัก
หรือว่าเธองานยุ่ง
หรือครูที่มหาลัยให้การบ้าน
จนเธอไม่มีเวลามาออนไลน์
กับคนที่คิดถึงเธอมากที่สุด
ถึงมากที่สุดเลยและมากที่สุดสุด
คิดถึงเธอมากน่ะคนดี
อากาศที่โน่นเป็นงัยบ้าง
หนาวมากไหม?
ถ้าหนาวมากสวมใส่เสื้อ
หลายหลายชั้นหน่อยน่ะ
จะได้อบอุ่นกายอบอุ่นใจ
วันนี้คิดถึงเธอมากที่สุดเลย
มารอเธอ มาออนไลน์
ตั้งแต่เช้าตรู่ของวันใหม่
ยังไม่เห็นร่องรอย
ของนิคเนมของเธอเลย
.......
ที่รักจ๋า
เธอหายไปไหนมาล่ะ
วันนี้เธอปล่อยให้ผมดูเวลา
สองทวีปหลายรอบแล้วน่ะ
ดูกี่ครั้งก็ไม่เห็นเธอมาสักที
คิดถึงจัง
คิดถึงคนไกลจังเลย
ปานนี้ไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่
ถ้าเธอออนไลน์
ผมรู้ว่าเธอกำลังกดแป้นพิมพ์
แต่นี้ไม่รู้ว่าเธอทำอะไรอยู่
ทานอะไรหรือยังล่ะ
วันนี้ยิ้มหรือยังล่ะ
คิดถึงเธอมากน่ะ
คิดถึงคนไกล
.......
5 มิถุนายน 2545 10:52 น.
ปุถุซน
ปลื้มปีติดีใจเบิกบานสำราญใจ
ปนเจือระทมทุกข์ระคนโศกสลด
วันนี้หัวเราะเริงร่ายิ้มละไม
พรุ่งนี้อาจต้องร้องห่มร้องไห้
5 มิถุนายน 2545 10:29 น.
ปุถุซน
ตรอกจน
เป็นชื่อตรอกหนึ่ง
ที่ชื่อก็บอกไว้แล้วว่า
เป็นที่รวมของคนจนจน
ที่รวมของความยากจนข้นแค้น
แต่มิวายที่คนรวย
คนรวยเกิดอิจฉาขึ้นมา
อิจฉาที่ยากได้ตรอกจน
มาเป็นสมบัติส่วนตัว
คนรวยเริ่มวางแผน
ทั้งแผนบนดินและใต้ดิน
งัดเอากฏหมายทุกมาตรา
ที่ว่าด้วยการโยกย้าย
และการไล่ที่ไล่ทาง
เมื่อหาจนหน้าสุดท้าย
ก็ไม่พานพบกฎหมาย
มาตราใดใด
ที่จะมาไล่คนจนจน
ออกจากตรอกจนแห่งนี้
คนรวยเริ่มใช้สารพัดแผน
ทั้งแผนโสโครก
แผนใต้โต๊ะ
ฯลฯ
สุดท้าย
คนในตรอกจน
ทนไม่ได้
อดทนมานาน
เลยงัดเอา
ไม้ตายท่าสุดท้าย
คือ .....จนตรอก!!!
- - - - - - - - -
หน้าส่วนตัว
797
