19 พฤษภาคม 2547 14:38 น.

เหนือโชคและชะตา

ปุถุซน

บนถนนสายหนึ่ง 
ที่ทอดยาวไกล 
จนมิอาจล่วงรู้ว่า 
เริ่มต้นและสิ้นสุดที่ใด 
ระหว่างความฝัน 
กับความหลับใหล 
ระหว่างความตาย 
กับการมีชีวิต 
ระหว่างความมืด 
กับความสว่าง 

มนุษย์ทุกผู้ทุกนาม 
ล้วนมีทางเดินเป็นของตนเอง 
เป็นมรรคาที่นำพาชะตาตน 
สำหรับผู้ชาญฉลาดแล้ว 
เขาจะพยายามกำหนดชะตา 
ด้วยสองมือของเขาเอง 
แต่ผู้ฉลาดน้อยกว่ามักปล่อยให้ 
สิ่งอื่นมาขีดชะตาของเขา... 
และมักเรียกมันว่าชะตากรรม 

ส่วนนักเดินทางที่ฉลาดกว่านั้น 
ชอบที่จะร่อนเร่โดยไร้จุดหมาย 
แต่มิได้หมายความว่าไร้ทิศทาง 
เพียงแต่ทุกทิศทางล้วนเป็นเป้าหมาย!				
15 พฤษภาคม 2547 13:03 น.

กาแฟกับกล้วยหอม

ปุถุซน

กาแฟหนึ่งถ้วย 
กับกล้วยหอมสองลูก 
กาแฟเพื่อสุขภาพ 
กล้วยหอมไว้แก้ง่วง 
คาเฟอีนในกล้วย 
จะช่วยกระตุ้น 
ต่อมประสาท 
ให้ตื่นตัว 
โปแทสเซียมในกาแฟ 
จะช่วยป้องกันตะคริว 
นักเทนนิสจึงชอบดื่ม 
กาแฟ 
นักเขียนจึงชอบกิน 
กล้วยหอม 
ฉันกินกล้วยหอม 
และดื่มกาแฟ 
เพราะฉันเพิ่งตื่น 
จากการหลับใหล 
ถ้าฉันเขียนอะไรผิดผิด 
ก็เพราะคาเฟอีนยังไม่ออกฤทธิ์ 
แต่โปแทสเซียมพล่านตามนิ้วมือฉันแล้ว				
14 พฤษภาคม 2547 13:23 น.

ห้วงมหรรนพ

ปุถุซน

ณ ที่เธอขว้าง
ฉันลงไป
กระพืมคลื่นก่อเกิด
ห้วงสงบเงียบสงัด
ก็มาเยือน...				
8 พฤษภาคม 2547 14:11 น.

ฟัก

ปุถุซน

ต่อมา ตอนบ่าย 
ใกล้เวลาตะวันโยก 
ร้องเท้าบู๊ตที่ลุยไป 
รอบอาณาบริเวณ 
เขตอภัยทาน 
เสียงออกคำสั่งที่แหบห้าว 
ช่วยตรวจดูทุกศพ 
ว่ายังมีลมหายใจ 
อีกหรือเปล่า 

ไม่มีอาณาจักรใดหรอก 
ฟัก 
ที่เสียงโห่ร้องของฝูงชน 
จะเป็นเกราะกำบังชีวิต 
ฤ จะหยุดวิถีกระสุนไปได้				
29 เมษายน 2547 11:09 น.

ในนามของกวีผู้ไม่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง

ปุถุซน

ประวัติศาสตร์จารึกไว้ 
ความน่ากลัวเกิดขึ้นได้เสมอ 
การฆ่าห้ำหั่นกันด้วยนามของเหตุผล 
ฉุดกระชากพรากวิญญาณจากชีวิต 
สงครามเล็กและใหญ่จึงเกิดขึ้นได้เสมอ 
เพียงแค่สะดุดต้นหญ้าแห่งเขตแดน 
ธงรบก็ถูกชักขึ้น 

ในนามของกวีผู้ไม่มีชื่อเสียงคนหนึ่ง 
ฉันอยากเขียนบทกวีไว้สักบท 
แต่มันล้วนเป็นความรู้สึก 
อาจเป็นเพียงบันทึกทางประวัติศาสตร์ 
ยุคที่มนุษยชาติมีอารยธรรมรุ่งเรือง 
และพากันออกจากถ้ำมาสู่เมือง 
แล้วอวดอ้างว่ามีวัฒนธรรม 
มนุษย์เราอาจฆ่ากัน 
ด้วยเหตุผลหลายหลายอย่าง 
ซึ่งก็น่ากลัวมากพอแล้ว 
แต่สิ่งที่น่ากลัวกว่า 
คือการถูกทำให้เชื่อ 
ว่าการฆ่านั้น 
เป็นเรื่องที่ถูกต้องและชอบธรรม 
และก็ปล่อยให้ใครสักคนตัดสินใจ 
ว่าใครที่ควรจะฆ่าและถูกฆ่า 

๒๘ เมษายน ๒๕๔๗
ป.ล.แด่โศกนาฏกรรมของสรรพชีวิตที่ถูกพรากวิญญาณด้วยอยุติธรรม				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟปุถุซน
Lovings  ปุถุซน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟปุถุซน
Lovings  ปุถุซน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟปุถุซน
Lovings  ปุถุซน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงปุถุซน