30 พฤศจิกายน 2547 17:35 น.
...ปีกหงส์...
อาจมองว่าฉันนั้นดูวุ่นวายมากไปหน่อย
ที่คอยชอบมาถามไถ่
เพราะห่วงเธอมาก รักมากเกินจะอธิบาย
มีแค่เพียงเธอเท่านั้น ภายในใจ ที่เฝ้ารอ
เป็นเพราะรัก ถึงได้คอยใส่ใจ
เลยทำให้เธอทุกอย่างเรื่อยไป โดยที่เธอไม่เคยร้องขอ
ให้ได้แม้ชีวิต ของคนทางนี้ ที่ยังคงเฝ้ารอ
อย่างไม่เคยย่อท้อ ต่อความเป็นจริง
เธอให้ฉันเป็นเพียงเพื่อน ฉันเข้าใจ
ถึงแม้เธอจะมองข้ามไป ในทุก ทุก สิ่ง
อยากแค่ได้ไกลชิดตัวเธอ แม้เป็นเพียงฝันเพ้อ ในความจริง
ขอแค่ได้แอบอิง แม้จะเป็นแค่ฝันไป
ขอแค่อย่ามองข้าม ความเป็นฉัน
คนที่เคยร่วมเคียงข้างกัน ไม่เคยหวั่นไหว
แม้เธอทุกข์ร้อน หรือมีใครมาบั่นทอน ให้ต้องเสียใจ
ฉันยอมรับหมดหัวใจ ว่าเจ็บมากมายกว่าเธอ
ไม่ได้เรียกร้องให้เธอมารัก....
แค่ได้เป็นคนที่เธอ เข้ามาทายทัก เสมอ เสมอ
แค่ใครก็ได้ ในฐานะไหน ยอมรับ ถ้าให้ฉันนั้นดูแลเธอ
ถึงแม้จะทำได้แค่ห่วงเธอ เสมอ ก็เต็มใจ
เป็นเพราะฉันคนนี้ มันมีเพียงเธอเป็น สุดที่รัก
ถึงแม้ต้องเจ็บยิ่งนัก กับรัก ที่หวั่นไหว
เป็นเพียงคนที่อยู่เบื้องหน้า แต่ไม่มีค่า กับอีกใจ
เป็นเพียงแค่คนหนึ่งที่อยู่ในแววตา ก็พอ
ฉันอาจไม่มีค่าเท่าใด กับเธอนัก
แต่เธอคือคนที่ฉันรัก โดยไม่เคยร้องขอ
ขอแค่ได้รักเธอ เท่านี้ที่ฉันเฝ้ารอ
เพราะรักเธอเท่านั้นที่ฉันจะขอ รออย่างสุขใจ
30 พฤศจิกายน 2547 09:17 น.
...ปีกหงส์...
หากเธอยังเห็นใจกัน
โปรดอย่าทำร้ายฉันอย่างนี้
อย่าพาเขามาเจอกัน มันโหดร้ายสิ้นดี
ทนไม่ไหวหรอกนะ คนดี...เมื่อเห็นเธอมีใคร
แม้ว่าเราสองคนจะเลิกลากัน
แต่ฉันก็ไม่อาจลืมว่าเคยรักเธอ มันทนไม่ไหว
เจ็บปวดเมื่อต้องแกล้ง เสแสร้งว่าตัดแล้ว ตัดเธอออกจากใจ
เปลี่ยนฐานะจากคนเคยใกล้ใจ เป็นแค่เพียงเพื่อนกัน
เพราะว่ารักเธอมาก เลยเต็มใจที่จะเจ็บ
ยอมที่จะเก็บความเจ็บ ไว้เพียงข้างเดียวเท่านั้น
ขอเพียงได้ใกล้ชิดเธอ แม้เพียงเพื่อนกัน
ฉันเต็มใจรับมัน ขอให้ฉันได้แอบรักเธอ ต่อไป
ขอเพียงอย่างเดียว อย่าพาเขามาให้เจอฉัน
เพราะมันทำให้ฉันทนไม่ไหว
แค่เธอไม่รักกัน เท่านั้น ก็เจ็บมากแล้วหัวใจ
แต่เธอเป็นของใคร มันยิ่งโหดร้ายสิ้นดี
ขอแค่แอบรัก มันยังมีความสุข แม้เพียงฝัน
ทำได้เท่านั้นก็ยังดีกว่า ไม่มีเธอในวันนี้
เพราะฉันเลือกที่จะรัก แค่เธอเพียงคนดี...
ขอแค่ได้รักเธอต่อจากนี้...ก็ยอมทน
เธอเองก็ไม่เคยจะสน ว่าฉันต้องทนเจ็บแค่ไหน
เห็นเธอแล้วหวั่นไหว กลั่นน้ำตาที่มันเอ่อล้น
เพราะหัวใจมีใครได้เพียงหนึ่งคน
ขอแค่ได้รักเธอก็เป็นสุขเหลือล้น...แล้วใจ
16 พฤศจิกายน 2547 20:52 น.
...ปีกหงส์...
ด้วยวันเวลาของสองเรา พ้นผ่าน
ด้วยความรักที่มีให้กันมานาน เริ่มจางหาย
เป็นเพราะสองเราใกล้ชิดกัน จนมองข้าม คนของใจ
ลืมใส่ใจ ลืมว่าใคร อยู่เคียงข้างกัน
พอเริ่มห่าง ใจเริ่มหวั่นไหว
กลัวจะต้องกลายเป็นใคร ห่างไกลอะไรทำนองนั้น
เพราะเคยมองข้าม แต่ไม่ใช่ไม่เห็นความสำคัญ
แต่เพราะเธอคือคนที่สำคัญ คือคนที่ฉันนั้นมั่นใจ
รักหมดใจ ไม่มีอะไร นอกจากถ้อยคำนี้
อยากขอโทษเธอคนดี จะได้ไหม ?
รักเธอมาก ฉันไม่อยากเสียเธอไป
อยากอยู่ข้างๆ คอยเป็นกำลังใจ ให้กับเธอ
วันเวลาที่แสนดี ที่มีให้แก่กัน...
จึงทำให้ฉัน นั้นมั่นใจ ในเธอ คนนี้ เสมอ เสมอ
เพราะเราเกิดมา เพื่อกันและกัน ฉันมั่นใจในตัวเธอ
เพราะเธอคือคนที่ทำให้ฉันเจอ รักแท้จริง...
อยากให้รักของเราสองคน อยู่คู่ฟ้า
ไม่มีสิ่งใดมีค่ามากกว่า รักสร้างศรัทธาในทุกสิ่ง
มีไหล่กว้างของเธอไว้สบอิง
ฉันมีความรักที่แท้จริง...อยู่เรื่อยมา...
ฉันไม่ขออะไร มากไปกว่าการมีเธอ
ความสุขที่ฉันเจอะเจอ ขอมีเธอ คนที่มีค่า
ฉันพบรักแท้ เพราะเธอนั้น ทำให้ฉันมีช่วงวันและเวลา
รักเธอหมดใจเกินกว่า จะเอ่ยออกมาด้วยถ้อยคำ....
4 พฤศจิกายน 2547 17:08 น.
...ปีกหงส์...
. . . เมื่อเธอหมดรัก ที่มีต่อฉัน . . .
จะยื้อฉัน ทำไม ในตอนนี้
ปล่อยฉันไป ให้เป็นอิสระ เสียที
ดีกว่า ฉุดรั้งกันไว้อย่างนี้ เพราะอะไร . . .
หรือเป็นเพราะเธอรัก ตัวเธอเองมากกว่า
หรือต้องการยื้อเวลา เพื่อให้เธอพบใครคนใหม่
เคยบอกว่าเธอนั้นรักกัน แล้วมันคืออะไร!!!
การกระทำของเธอไง มันฟ้องว่าไม่เคยรักกันเลย
เธอคบฉัน เพียงเพื่อเวลาที่เธอเหงา
เวลาเธอปวดร้าว หรือเป็นเพียงเพื่อน เฉย เฉย . . .
เป็นคนใกล้สายตา กลับเย็นชา เหมือนว่าเธอนั้นละเลย
หรือเพียงแค่เธอนั้นอยากเอ่ย . . . คำว่ารักกัน
อย่าบอกว่ารักกัน เพื่อให้ฉันนั้นใจอ่อน
อย่าอ้อนวอน ว่าขาดฉัน แล้วมันเหงาอะไรแบบนั้น
ในเมื่อเธอรักความต้องการ มากกว่าเธอนั้นรักกัน
หยุดพูดว่ารักฉัน . . . เพราะมันไม่จริง
. . . เธอรักฉัน . . . หรือเธอรักตัวเอง . . .
เลยมาข่มเหง และทอดทิ้ง
ความรู้สึกที่ได้ มันไม่ใช่ของจริง
เธอคบฉันเพียง เพราะสิ่ง ที่คิดว่าเรารักกัน
หากเป็นแบบนั้นจริง . . . ว่ามันใช่
ขอเถอะอย่าทำร้ายหัวใจ . . . ของฉัน
ปล่อยฉันคืนสู่การไม่มีเธอ เหมือนเมื่อวาน
ยังดีกว่ามีเธอในความต้องการ เพียงแค่กาย
. . . ให้ฉันเพียงแค่ความสงสาร . . .
เมื่อเธอต้องการ ก็เรียกหาได้โดยง่าย
เหมือนว่าฉันนั้นเป็นแค่ของตาย
หรือว่าฉันนั้นกลายเป็นแค่เพียงตุ๊กตา
. . . ถ้าหากเธอนั้นรักตัวของเธอเอง . .
หยุดข่มเหง หรือเกรงว่าฉันจะพบใครที่ดีกว่า
อย่าอึดอัด ถ้าเธอจะเข้าใจผิด ว่ารักกันตลอดมา
ฉันจะไม่ถือสา . . . จะลืมว่า . . . ฉันเคยมีเธอ . . .
4 พฤศจิกายน 2547 16:54 น.
...ปีกหงส์...
อย่าให้เขารู้เรื่องราวระหว่างเรา
ขอให้ฉันเป็นฝ่ายเจ็บและเหงาจะดีกว่า
อย่าทิ้งเขาไปเพราะความมักง่ายของเงาตา
ที่เธอเคยเอ่ยออกมา . . . ว่ารักกัน . . .
อย่าให้ความใกล้ชิดเป็นตัวทำร้ายความรัก
อย่าใช้คำว่าเรา แล้วผลักเขาลง จากที่ตรงนี้
ฉันมาทีหลัง ต้องหลีกทาง และพอกันเสียที
ก่อนที่ฉันจะเสียเพื่อนที่แสนดี ไปพร้อมกับเธอคนนี้ ตลอดไป . . .
หน้าส่วนตัว
1118
