2 พฤศจิกายน 2543 07:38 น.

เพราะมีเธอ...

ปีกฟ้า

ฉันยืนอยู่ฉันยืนหยัดจนบัดนี้
ก็เพราะมีเธอเคียงข้างไม่ห่างเหิน
ทุกทุกก้าวทุกทุกย่างบนทางเดิน
เราเผชิญฝ่าผองภัยไปพร้อมกัน
เมื่อฉันล้มเธอปลอบใจให้ลุกขึ้น
เธอหยัดยืนอยู่เคียงข้างร่วมสร้างฝัน
เธอดุจน้ำหล่อเลี้ยงใจให้ชีวัน
ให้ตัวฉันมีกำลังสู้ต่อไป
แม้คืนวันจะผันผ่านจนนานเนิ่น
เธอยังเดินเคียงข้างฉันไม่หวั่นไหว
เธอยังอยู่เคียงคู่อย่างรู้ใจ
ขอมีเธอร่วมทางไปก็เพียงพอ.....				
2 พฤศจิกายน 2543 07:39 น.

ลมหนาว

ปีกฟ้า

ลมหนาวพัดพริ้วผ่านไปในยามเช้า
น้ำค้างพราวจับต้นหญ้าใต้ฟ้าใส
เจ้านกน้อยบินเป็นคู่ดั่งรู้ใจ
บินผ่านไปสู่ตะวันอันงดงาม
ลมหนาวพัดผ่านหัวใจไปอีกครั้ง
ชีวิตยังคงเวียนวนบนคำถาม
ชีวิตยังคงไขว่คว้าพยายาม
ชีวิตยังคงขาดน้ำหล่อเลี้ยงใจ
เพราะชีวิตยังขาดเธอเติมทุกสิ่ง
เพราะความจริงยังขาดเธอผู้สดใส
เพราะชีวิตที่สมบูรณ์ขาดหายไป
เพราะขาดใครคนหนึ่งซึ่งคือเธอ.....				
2 พฤศจิกายน 2543 07:50 น.

แรกพบ

ปีกฟ้า

เพียงแรกพบสบตาผวาจิต
กลับมาคิดถึงเธอนอนหลับฝัน
เสียงหัวใจเต้นโครมครามทุกคืนวัน
กายหนาวสั่นโดนไข้รักจับดวงใจ
อยากจะเจอเธอคนดีที่เคยพบ
อยากประสบพบอีกครั้งจะได้ไหม
เพราะอยากบอกเธอให้ดูรู้ความใน
เพราะหัวใจมันร่ำร้องเรียกหาเธอ....				
1 พฤศจิกายน 2543 22:26 น.

เหงา

ปีกฟ้า

คืนหนึ่ง...
ค่ำคืนนี้ไร้ดาวเดือนเป็นเพื่อนพ้อง
แม้เหม่อมองหาเท่าไรก็ไม่เห็น
นอกหน้าต่างช่างว่างเปล่าสุดหนาวเย็น
จันทราเร้นหลบซุกซ่อนด้วยอีกดวง
มีก็แต่เหล็กดัดสีข๊าวขาว
มุ้งลวดยาวขวางราตรีที่ใหญ่หลวง
สีหมองหม่นปนคล้ำคล้ำดำทั้งปวง
ดาวตกร่วงแบบนิยายก็ม่ายมี
นั่งเหม่อลอยบนโต๊ะไม้คล้ายท่อนซุง
ตามองมุ่งสู่เบื้องหน้าฟ้าหมดสี
ยิ้มแหยแหยไร้เมตตาไร้ปราณี
โคตรคิดถึงเธอคนดีเหงาจังเลย.......                

คืนต่อมา...
ค่ำคืนนี้มีดวงดาวพราวฟ้ากว้าง
อยู่รอบข้างดวงเดือนเพื่อนคู่หู
ช่างสวยงามตามใจใคร่มองดู
เพียงอยากรู้ทำอย่างไรไข่วคว้าเดือน
เธอดุจดาวดวงเดือนย้ำเตือนฉัน
เธอคือฝันอันล่องลอยคอยเชือดเฉือน
เธอคือฝันที่เป็นจริงหรือลางเลือน
หรือฉันเหมือนหมาน้อยน้อยคอยดูดาว...				
ไม่มีข้อความส่งถึงปีกฟ้า