9 ตุลาคม 2542 10:10 น.
ปีกฟ้า
เคยสงสัยว่าอะไรคือความรัก
อยากรู้จักอยากเข้าใจอยากไขว่หา
ได้แต่รอใครสักคนผ่านเข้ามา
ให้รู้ว่าความรักนั้นคืออะไร
แล้ววันนี้ความคลุมเคลือก็เลือนลาง
ทุกทุกอย่างได้คลี่คลายหายสงสัย
เพราะมีเธออยู่ค้างกลางหัวใจ
ให้ฉันได้รู้ว่ารักคือรักเธอ.....
9 ตุลาคม 2542 10:08 น.
ปีกฟ้า
ฉันไม่ได้รักเธอหรอกจะบอกให้
น้ำตาไหลเพราะบังเอิญโดนฝุ่นผง
ฉันไม่ได้รักเธอหรอกบอกตรงตรง
นวลอนงค์เข้าใจผิดคิดอื่นไกล
เพราะเธอรักกับฉันแค่เพียงเพื่อน
คอยย้ำเตือนตัวเองอย่าหวั่นไหว
เพราะแอบดูรู้ว่าเธอรักกับใคร
คอยปลอบใจฉันไม่ได้ไปรักเธอ
อยากจะบอกความในใจก็ไม่กล้า
เกือบเกินกว่าจะหยุดยั้งใจพลั้งเผลอ
จนเหินห่างร้างไปไกลจากเธอ
เสียงพร่ำเพ้อก้องหัวใจทุกคืนวัน
ฉันไม่ได้รักเธอหรอกจะบอกให้
กอบเก็บไว้ในดวงใจแค่ความฝัน
ไม่กล้าบอกหลอกตัวเองอยู่ทุกวัน
ความจริงนั้น.....ฉันรักเธอเสมอมา.....
9 ตุลาคม 2542 10:08 น.
ปีกฟ้า
อยากจะมี...เธอทุกครั้งยามเงียบเหงา
อยากจะมี...เธอเป็นเงาทุกแห่งหน
อยากจะมี...เธอข้างกายยามร้อนรน
อยากจะมี...เพียงสักคนคอยปลอบใจ
แต่ไม่มี...เธอสักครั้งยามเงียบเหงา
แต่ไม่มี...เธอแม้เงาเศร้าหวั่นไหว
แต่ไม่มี...เธอข้างกายยามทุกข์ใจ
แต่ไม่มี...เหลือสิ่งใดให้กลับมา
คงมีเพียง...ความรักยังคงมั่น
คงมีเพียง...ความฝันความห่วงหา
คงมีเพียง...ภาพของเธอเดินจากลา
คงมีเพียง...หยดน้ำตาเต็มหัวใจ
แต่ยังมีชีวิตที่เหลืออยู่
เตือนให้รู้สึกตัวอย่าหลงใหล
บอกตัวเองเธอจากไปไกลแสนไกล
เรายังมี...หนทางใหม่ให้เลือกเดิน.....
9 ตุลาคม 2542 09:51 น.
ปีกฟ้า
แม้รักได้ก็เลิกได้ไม่เห็นแปลก
เพราะความแตกต่างกันมีหลากหลาย
เพราะความคิดไม่ตรงกันมีมากมาย
เพราะเรื่องราวร้ายร้ายรุมเข้ามา
แม้คืนวันเคยผันผ่านหวานชื่นฉ่ำ
แต่วันนี้แสนเจ็บช้ำใจผวา
เสียงของเธอภาพของเธอยังติดตรา
ความเหว่ว้าคืบคลานผ่านมาเยือน
เหมือนคมแก้วบาดค้างกลางชีวิต
เหมือนความผิดติดตามรอยคอยเชือดเฉือน
เหมือนท้องฟ้าว่างเปล่าไร้ดาวเดือน
ใจลอยเลื่อนหยดน้ำตาเต็มดวงใจ
เพิ่งจะรู้ว่าตัวเธอมีคุณค่า
มากเกินกว่าจะห่างเหินจนหวั่นไหว
เพิ่งจะรู้ว่ารักเธอเต็มหัวใจ
มากเกินกว่าจะจากไปไกลจากเธอ...
9 ตุลาคม 2542 09:47 น.
ปีกฟ้า
ความรักคือความหวานชื่นบานจิต
ความรักคือความคิดสื่อภาษา
ความรักคือดวงใจในดวงตา
ความรักคือศรัทธาจากฤทัย
แต่ความรักคือความขมระทมจิต
แต่ความรักคือยาพิษที่วางไว้
แต่ความรักคือความทุกข์เศร้าหมองใจ
แต่ความรักคือความไกลของแผ่นดิน
ดอกกุหลาบสีแดงบานสะพรั่ง
เหมือนฉันยังรักเธอเป็นถวิล
หัวใจฉันเรียกหาเธอเป็นอาจิณ
ทุกที่ถิ่นอยากมีเธออยู่เคียงกาย
ผ่านวันคืนล่วงเลยยังพร่ำเพ้อ
เสียงของเธอก้องในหูไม่รู้หาย
แววตาเธอสีดำเป็นประกาย
แม้ชีพวายจักรักเธอนิจนิรันดร์...
Lovers
1 คน เลิฟปีกฟ้า
หน้าส่วนตัว
1998
