30 พฤษภาคม 2554 14:06 น.

ฝืน

ฉันไม่อาจหลั่งน้ำตาต่อหน้าเธอ
ข่มใจไว้เสมอ ไม่ให้ความปวดร้าวที่เจอมันรินไหล
ฝืนไว้ในความรู้สึก ก่อนเธอจะคิดนึกอะไรไกล
เหินห่างกับความใกล้ . . .
เพราะไม่อยากให้อะไรมันสายเกิน

คราวอ่อนไหวที่ใจมี
ขอให้ความรู้สึกเหล่านี้ เป็นเพียงนาทีอันผิวเผิน
อย่าเอาความใจง่ายมาแลก ให้กับแขกผู้ไม่ได้รับเชิญ
เส้นทางของเธอยังต้องดำเนิน
ฉันเป็นเพียงส่วนเกินที่ผ่านมา

แท้แล้ว...ฉันไม่เคยมีรัก
ตรงนี้จึงไม่ใช่ที่พิงพัก เพื่อทอถักความปรารถนา
ลืมมันเถิดสิ่งดีๆ ภาพฝันเหล่านี้มันลวงตา
หลอนใจคนผู้อ่อนล้า เพื่อรอเวลาเราพ่ายแพ้

เธอไม่คิดจะผูกพัน ส่วนฉันไม่ใช่ความจริง
เหมือนเนื้อร้ายที่ควรเฉือนทิ้ง หมดเวลาอ้อยอิ่งแยแส
ความสุขชั่วครั้งคราว ควรหรือที่คนปวดร้าวต้องดูแล
หากเราต่างก็อ่อนแอ มีความผิดเป็นบาดแผลบนหัวใจ

ถูกแล้วที่เธอเลือกเดินจากมา
เมื่อการพบกันได้บอกเราว่า . . .
ใครสักคนอาจเสียน้ำตาร่ำไห้

ก็ถึงเวลาที่ควรหยุดพัก
กับการมีรักเพื่อทำร้ายใคร
ไม่อาจปรารถนาอะไร
รู้เพียงต้องหักห้ามใจ - - ไม่ให้รัก