6 สิงหาคม 2545 21:51 น.
ปาน
เมื่อไหร่หนอ เธอจะบอก ฉันว่ารัก
รอฟังนัก คำว่ารัก ให้สนอง
หัวใจเธอ เท่านั้น ฉันหมายปอง
เป็นเจ้าของ ครองคู่เธอ ไปนิรันดร์
อยากบอกรัก เธอนัก สักหมื่นครั้ง
แต่ใจยัง กลัวผิดหวัง ไม่เหมือนฝัน
หวังเล็กเล็ก เธอคงรู้ ในสักวัน
แล้วคำนั้น ไม่จำเป็น ต้องพูดไป
ถ้าวันนั้น มาถึง เร็วเร็วนี้
เราคงมี ความสุข ความสดใส
จะบอกรัก เธอเสมอ ให้ขึ้นใจ
แต่ไม่รู้ ว่าเมื่อไหร่ จะลงเอย...
6 สิงหาคม 2545 20:39 น.
ปาน
ลาก่อน ผืนฟ้า เวลานี้
ลาก่อน ท้องนที ที่เย็นหนาว
ลาก่อน พระจันทร์ และดวงดาว
ลาก่อน พวกเรา ก่อนจากไป
ลาก่อน ผืนดิน ที่เคยมี
ลาก่อน ที่ตรงนี้ เคยสดใส
ลาก่อน เพื่อนรัก เราจำใจ
แต่จำไว้ ความทรงจำ ไม่จากลา...
5 สิงหาคม 2545 23:06 น.
ปาน
พระจันทร์ลับ เลื่อนหาย ในราตรี
ในคืนที่ ฟ้ามืด ไร้แสงดาว
มีบางอย่าง เคลื่อนไหว อย่างแผ่วเบา
อยู่ในเงา มุมอับ ลับสายตา
ไม่มีใคร มองเห็น ความเป็นมัน
ว่าสิ่งนั้น คืออะไร ให้ค้นหา
ไร้คนรู้ ไร้คนรัก คนเมตตา
มองไม่เห็น จึงไร้ค่า กับทุกคน
บางอย่านั้น คือหัวใจ ที่อ่อนล้า
ดั่งไร้ค่า ไร้คนแล ไร้คนสน
เดินผ่านมา แล้วก้อผ่าน ไปทุกคน
ต้องยอมทน เหงาซ้ำซ้ำ อยู่ร่ำไป
อยากได้เพียง แสงสว่าง สักครั้งหนึ่ง
แสงที่ซึ่ง ส่องให้เห็น บางอย่างได้
เป็นลำแสง ที่ส่องมา แต้มหัวใจ
ให้ใครใคร ยอมรับ งามจับตา...
5 สิงหาคม 2545 22:48 น.
ปาน
ไม่มีวัน ที่ฉัน จะรักเธอ
ประโยคเผลอ ของเธอ พูดกับฉัน
ให้รับรู้ ว่าเธอ ไม่รักกัน
หัวใจมัน อ่อนล้า แทบขาดใจ
ฉันรักเธอ คนเดียว เองหรือนี่
ทุกทุกสิ่ง ที่เคยมี นั้นไปไหน
เมื่อไม่รัก ให้ความหวัง กันทำไม
ความสำคัญ ของฉันหาย ไปนิรันดร์
หัวใจชา หยาดน้ำตา ไหลเป็นสาย
น่าเสียดาย ความสัมพันธ์ ที่ให้ฉัน
สุดท้ายนี้ แค่เพียง รู้จักกัน
ทั้งทีฉัน รักเธอ สุดหัวใจ
เธอพูดว่า เสียใจ ฉันรับรู้
เมื่อไม่รัก ฉันจะสู้ ไปถึงไหน
ขอเพียงแค่ ได้รักเธอ ก็พอใจ
เธอเสียใจ ฉันเสัยใจ ไม่ต่างกัน
5 สิงหาคม 2545 22:22 น.
ปาน
จะหลับตา อย่างไร ในคืนนี้
ฟ้าไม่มี แสงจันทร์ ที่ฝันหา
หมู่เมฆเคลื่อน คลอนลับ ทับจันทรา
ทั่วนภา ราตรีนี้ ไม่มีดาว
ลมหนาวพัด พลิ้วผ่าน ม่านสั่นไหว
ดั่งดวงใจ ไร้ความรัก ต้องลมหนาว
เหมือนท้องฟ้า ค่ำคืนนี้ ที่ไร้ดาว
ปล่อยยจันทร์เหงา เอาผืนฟ้า มาห่มกาย
สักกี่คืน นานเพียงไร ใจโหยหา
ให้สักคน เห็นคุณค่า เห็นความหมาย
ให้ความรัก ความอบอุ่น ข้างเคียงกาย
จันทร์ไม่เหงา อีกต่อไป ถ้ามีดาว...