27 เมษายน 2553 16:47 น.
ปาณาดี
ด้วยรูปเงาผ่านกรอบขอบแนวนั้น
ก็ตื้นตันด้วยหยาดงามแห่งความหมาย
เสมือนหนึ่งของน้ำใจไม่เคยคลาย
เสมือนชื่นมิรู้วายของสายลม
ย่อมโชยพัดผ่านใจให้ดื่มด่ำ
แห่งลำนำไมตรีที่สั่งสม
จึงรู้รื่นชื่นหทัยในอารมณ์
แล้วค่อยบ่มเมล็ดพันธุ์อันศรัทธา
หอมแผ่วๆ หอมล้ำ น้ำคำที่
ปรารถนาดีและปลอบขวัญวันทุกข์หนา
สะอื้นร่ำกับอกไห้ป้ายน้ำตา
มีสองมือคอยเมตตาเอื้ออาทร
นิ่งเสียเถิดจอมขวัญวันที่กล่อม
ใจของเจ้าอย่าจมจ่อมพร้อมไฟร้อน
ทุกข์ใดๆ เกิดขึ้นแล้วอย่าอาวรณ์
ย่อมจะผ่อนตามที่ใจใคร่นำพา
จะรับขวัญเจ้านี้ตรงที่ตัก
หากหนาวนักจะกอดไว้ใช่หนีหน้า
หากร้อนนักจะพัดวีไม่มีรา
จะอยู่ข้างเจ้าขวัญตาอย่าท้อใจ
ทุกน้ำคำทุกกระทำที่สัมผัส
แจ่มจำรัสเรืองรองของความหมาย
ตราตรึงอยู่แนบหทัยไม่รู้วาย
ดังดาวรายเรียงอยู่คู่นภา
ดังนั้นทุกความรักจึงจักให้
ด้วยหัวใจด้วยภักดีด้วยมีค่า
ความหวังดีจะปกป้องทุกภัยมา
ในมิตราจะนิรันดร์ฉันนั้นเอย
14 เมษายน 2553 23:20 น.
ปาณาดี
หากไม่รัก...ขอเธออย่ามาให้รัก
สงสารเถิด...ใจไม่อาจ..จักรับไหว
น้ำกับฟ้าห่างไกลนักสักเท่าใด
ความข่มขื่นและอาลัยยังไม่เทียม
หากไม่รัก...ขอเธออย่ามาให้รัก
ไม่อยากเห็น ไม่อยากรู้จัก จึงคอยเสี้ยม
ใจดวงน้อย จะคอยตัด อย่างคนเจียม
แม้เต็มเปี่ยมในหทัยว่าใจภักดิ์
จะตัดไฟตั้งแต่ลม ให้สมจิตร์
ยากเหลือเกินจะหักพิษสวาทหนัก
ขอเธอโปรดอย่ามา... หากไม่รัก
ใจดวงนี้ คงได้พักจากรักเธอ
หน้าส่วนตัว
1071
