27 มีนาคม 2553 18:15 น.
ปาณาดี
ขอสักนิดของเศษรักจักได้ไหม
เพื่อเป็นไปในการดำรงอยู่
เพียงเศษน้อยหนึ่งนิดให้คอยรู้
ว่าหวังดีนั้นมีอยู่อย่างบางเบา
ช่วยเติมเต็มหัวใจใครคนหนึ่ง
ผู้ที่ซึ่งอาวรณ์ซ่อนความเศร้า
โลกใบนี้..ที่ผ่านมาเป็นสีเทา
ใจว่างเปล่า..ไหนเธอเล่า..จะเข้าใจ
ขอสักน้อย..เพียงนิดคือ มหาศาล
เพื่อบรรดาลความฝันอันสดใส
ดังหนึ่งเสียงขับขานของเรไร
กระซิบอยู่ข้างๆใจ...ไม่รู้ลืม
25 มีนาคม 2553 22:23 น.
ปาณาดี
ทุกลมปราณ ที่ผ่านมา คือค่ารัก
ทุกตระหนัก ของรู้สึก คือนึกถึง
ทุกกระทำ ที่สัมผัส กระหวัดดึง
ความคำนึง ระลึกถึง และศรัทธา
ใจตั้งมั่นภักดีอารีเอื้อ
คอยแผ่เผื่อรู้สึกดี...ที่คุณค่า
มอบทั้งมวลดั่งวารีในคงคา
หวังเธอชื่นกายาและดวงใจ
มอบให้แล้ว มอบใจ ให้หมดสิ้น
ขอได้โปรดอย่าถวิล...ด้วยสงสัย
รับรู้เถิด แต่เพียงสิ่งที่ให้ไป
ให้ด้วยใจ ให้เอาไว้ ให้กับเธอ
แม้จะดูไร้ค่าน่าหัวร่อ
ไม่อาจก่อความยินดี...ที่เสนอ
อาจไม่ทำให้สุขใจใฝ่ละเมอ
หากแต่ รัก หวังดี เสมอ จากดวงใจ
17 มีนาคม 2553 23:48 น.
ปาณาดี
โรยเสียแล้ว...ราตรีเอย..สิ้น..ดอก...กลิ่น
ร่วงเสียสิ้น...ความภักดี...ไม่มีค่า
เคยหอมหวน...เด็ดดอม..ย่อมโรยรา
ไม่ปรากฏ...คุณค่า...ที่ว่ามี
ดอกขาวร่วง..พวงพลิ้ว..ก็ปลิวว่อน
ดังอาทรเคยให้...กลับหน่ายหนี
เมื่อสิ้นแล้วเมตตา...เคยปราณี
ต้นราตรี ... ก็กลับโศก ...วิโยคใจ
เอ๋ย...นับแต่ค่ำคืนนี้....
จะหักห้ามดวงฤดี...มิมีใฝ่
ราตรีสิ้นซึ่งพวงดอก....เหลือเพียงใบ
ดังหัวใจ....ให้อาลัย...แต่เพียงนี้
หน้าส่วนตัว
928
