20 กุมภาพันธ์ 2553 00:39 น.
ปาณาดี
รอน รอน อ่อนแสงสุริยศรี
ห้วงฤดีก็จวนเจียนจะสลาย
เศร้าโศกอาลัย บ่เว้นวาย
เดียวดาย ด้วยฟ้า บ่ปราณี
ยามใดน้ำตาจะแห้งเหือด
หรือจนเลือดหมดกายจึงคลายที่-
พิษรักกระจายฝังทั้งฤดี
จนมิมีอันใด จะใฝ่ปอง
ค่ำคืนโถมมาเวลานี้
มืดมิดไปทุกทีที่เศร้าหมอง
ชาติหน้าฉันใดขอครอบครอง
หมายปองเป็นเจ้าของหัวใจเธอ
ครวญคราสุริยาจะลาลับ
แม้แสงดับลับตาให้มาเพ้อ
เพียงฝันข้ามภพบรรจบเจอ
ฉันรักเธอเสมอ ...นิรันดร
3 กุมภาพันธ์ 2553 14:06 น.
ปาณาดี
เมื่อราตรีโอบล้อมด้วยอ้อมฟ้า
จันทร์ฤากล้าฉายแสงแห่งห้วงแข
เพ็ญคืนแรมแกมหม่นบนดวงแด
ฟ้าก็แปรเพราะรอยดำแห่งค่ำคืน
ดาริกาวิบวับนับร้อยแสง
กระจ่างแจ้งท่ามเวหานภาผืน
ดวงดาราน้อยใหญ่ได้ระรื่น
กระพริบแสงแห่งค่ำคืนอย่างชื่นใจ
ไร้ซึ่งหมอกเมฆาฟ้าแจ่มแจ้ง
ดาราเอย....แสนรักแพง...กว่าคืนไหน
ฟ้ากระจ่างมีดารางามจับใจ
ด้วยเพราะดาวพริบไหวหรือไร้จันทร์
ฟ้างามพราวพรายเรียงรายฟ้า
ราวกับว่าท้องนภาถูกรังสรรค์
เมื่ออรุณต้องพานพบสบตาวัน
ฟ้ากระจ่างดาวนั้น...ราวฝันไป
หน้าส่วนตัว
1887
