23 ธันวาคม 2552 22:31 น.
ปาณาดี
แสนคำนึง....
ดังประหนึ่งหัวใจสลาย
ทรมาน...ยามคิดถึง อยู่ไม่วาย
จนกว่าชีพ...จะมลาย...หรืออย่างไร
เมื่อดาวกระพริบแสง
น้ำตา....ไม่เหือดแห้ง...รินสาย
ราตรี เป็นพยาน..แห่งห้วงใจ
หากแต่..หายใจ...อยู่ได้...ด้วยคำนึง
2 ธันวาคม 2552 16:46 น.
ปาณาดี
เมื่อหายใจย่อมตระหนักว่ารักอยู่
แม้สินธูใหญ่กว้างมาขวางกั้น
ฟังเสียงเต้นของหัวใจย่อมคล้ายกัน
เฉกนภากับตะวันนั่นอย่างไร
รักหนอรักอยู่ไกลให้เกินรัก
หากประจักษ์แล้วซึ่งจิตพิศมัย
แม้หนทาง ยากจะรัก สักเท่าใด
ก็ไม่อาจ ห้ามหทัย มิให้รัก
ฤาแม้ปราณสิ้นไปก็ไป่หยุด
สวาทนุช น้องนี้ ที่จำหลัก
ฝังในห้วง ดวงฤดี สามิภักดิ์
ว่าจงรัก ภักดิ์ที่ พี่ผู้เดียว
หน้าส่วนตัว
1428
