28 กันยายน 2554 14:39 น.
ปาณาดี
หากวันหนึ่งฉันสลายมลายดับ
ความทรงจำจะประทับกับเธอไหม
หากไม่มีฉันอยู่ ณ ที่ใด
เธอจะคิดถึงฉันไหมเมื่อไกลกัน
เมื่อสิ้นแสงตะวันส่องของฟากฟ้า
วันเวลาก็จะจางอย่างความฝัน
แล้วเธอจะระลึกไหม....ในผูกพัน.....
ในวารวันเก่ากาล...เนิ่นนานมา
อันนิรันดร์รักนี้ที่ฉันให้
ย่อมปรากฏแก่หัวใจในเบื้องหน้า
หากเธอย้อนพินิจพิจารณา
จะเห็นว่า...ความภักดีนี้เพื่อใคร
อัสดงยามนี้ที่ต้องจาก
แว่วเสียงฝากปรารถนาผู้ยากไร้
ประทับลงความทรงจำในดวงใจ
คิดถึงฉัน...บ้างได้ไหม....ในวันลา
9 พฤษภาคม 2554 21:45 น.
ปาณาดี
บ้านนาฟ้าห่มดาว
ฝนพร่างพราวร้อนหนาวมี
เรไรร้องเพราะดี
กล่อมราตรีทุกคืนนอน
ต้นข้าวใบยาวเรียว
รอก้มเกี่ยวเมื่อถึงตอน
ลมหนาวมาเว้าวอน
เหมือนคราก่อนที่อ้อนใคร
บรรเลงเพลงบ้านนา
คล้ายบ่นหาผู้อยู่ไกล
ฟ้าโน้นเป็นเช่นไร
อยากจะใคร่ได้ข่าวกัน
ยินดีในคำนึง
ระลึกถึงผู้เกินฝัน
หลากถ้อยร้อยรำพัน
รอคอยวันจำนรรจา
หอมนวลยังกรุ่นกลิ่น
เฝ้าถวิลริมบ้านนา
คิดถึงตามประสา
ธรรมดาของคนคอย
บ้านนายังฟ้าใส
มีเมฆไอของหมอกลอย
ดวงใจดวงน้อยๆ
ก็ปลดปล่อยความคิดถึง ........
19 มกราคม 2554 15:31 น.
ปาณาดี
หอมนวลนวลอวลชื่น ณ คืนค่ำ
กลิ่นแก้วร่ำกำจายมิคลายหอม
ลมพัดพริ้วผ่านสายใจที่ตรมตรอม
หมายให้พี่ ดมดอม ด้วยคำนึง
หรือลืมแล้วสเน่หา ไม่ปรากฏ
มธุรสหอมหวาน คร้านฝันถึง
กลิ่นของแก้ว ดอกนี้ไม่ตราตรึง
จึงมิมี ระลึกถึง คำนึงนวล
ส่งกลิ่นแก้วกำจายหมายถึงพี่
ความภักดี ความอาลัย เมื่อไม่หวล
สวาทนี้ของน้อง..พี่เรรวน
กลีบดอกแก้วทุกกลีบล้วน ไม่ควรมี
23 สิงหาคม 2553 15:25 น.
ปาณาดี
"ดอกไม้ขาวดอกนี้พี่จักให้
แทนน้ำใจไม่ตรีพี่ให้เจ้า
สวาทนุชนวลน้องปองนงเยาว์
จึงหมายเอาลีลาวดีเป็นพี่แทน"
ครั้งหนึ่งของวจีพี่เคยบอก
ใยกลับกลอกหลอกให้ช้ำใจ แสน
แม้นหากกลีบสีขาวเป็นตัวแทน
ย่อมร้าวรานถึงเมืองแมนทุกแผ่นดิน
3 กรกฎาคม 2553 11:18 น.
ปาณาดี
โลมรมรื่นชื่นฉ่ำยามโปรยสาย
ต้องแสงจันทร์เป็นประกายเมื่อบ่ายหา
แต่ละเม็ดแต่ละหยดรดลงมา
ก็คำนึงสิเนหา ... คราวันวาน
หรือวสันตฤดูมิรู้รัก
จึงแสร้งผลักหยาดฟ้า...น่าสงสาร
ให้ตกลงจากฟ้าสู่บาดาล
อวสานความรักจักอย่างไร
ด้วยยังมีใบหญ้าว่าหลงรัก
รับหยาดฝนลงบนตักมิผลักไส
พสุธาผืนดินยินเสียงใด
ล้วนเต็มใจต้อนรับสดับมา
โอละเห่..หยาดน้ำฟ้าคราวสันต์
มิมีวันจะสิ้นสุดสน่หา
แม้นผืนดิน..ใบหญ้า...จะเมตตา
แต่ทว่า...ดวงใจ...ให้ฟ้าเดียว
หน้าส่วนตัว
2249
