29 มีนาคม 2551 14:06 น.
ปางสีฝุ่น
เธอ.เห็นไหม..ใน.รูปฟ้า.
นั่น!..มหากาพย์..ลีลา..แห่งเมฆไหล
โดย.รูปลักษณ์..สลักทาบ..ภาพอำไพ
โดย.รูป.นัย...ธ.วิถี..ที่.สัญจร
ฤ.เห็นไหม..ภพ-ฟ้า..เพลาค่ำ
นั่น!..มหกรรม..นำ.ดาว..พราวสลอน
และ.ท่วงทาง..วาง.ถัด..ระยะทอน
ล้วน.แสร้งซ่อน..เสน่หา..ปรากฏการณ์
เธอ.เห็นไหม..ใน.เบื้องฟ้า
นั่น!..สนาม..นักล่า..ผู้กล้าหาญ
สยายปีก..ฉีก-หาว..ท่าว.ทะยาน
ฉายแววตา..ระอุ.ฉาน..อันกร้าน.เกร็ง.
ด้วย.กริบกรง..เล็บ-คม..เหิน.ลมล่า
เพื่อ.รอที...บีฑา....บ่า.!..กุมเหง.
พริบ!..เร็ว.รี่...ขยี้-ยับ..ระงับ.เกรง
ล้วน.ลีลา..บรรเลง..เหนือเพลง.ไพร
ฤ.เธอ.รู้..วิธี...วิถี.ฟ้า
ใช่เพียงภาพ..มายา..มาเลื่อนไหล
ใช่เพียงภาพ..ทาบ-ทุกข์..ทุรภัย
นั่น.!.ขอบฟ้า..จะเคลื่อนไหว..ไปพร้อมกัน ฯ
.......................................................................
คือคน...เขียนคำ............โดย......"ปางสีฝุ่น"
20 มีนาคม 2551 18:27 น.
ปางสีฝุ่น
คือ.ภาพพิศ..วิจิตรจันทร์.
คือ.เสน่นำ..จำนรรย์..จำเนียรนัย
จากเวิ้งดาว..วาว-ว่าง..สว่างไหว
จากเวิ้งใจ..แจ่มกระจ่าง..ระหว่างจร
คือ.รูปแสง..แห่งจันทร์ฉาย
อันพรึบพร่าง..ขจ่าง-พราย..ไล้โขดขอน
และสาดสาย..ส่อง.สดมภ์..ห่ม.สาคร
ปรับองศา..ระอุร้อน..ให้.อ่อนริน
คือ.เล่ห์.รส..แห่งบทจันทร์
มาปลุก.เห่..เปล.ฝัน..อันประคิ่น
ให้เลื่อมลักษณ์..สลักค่า..น้ำ,ฟ้า,ดิน
ให้กลอมกลิ่น..จินตนา..มายากาล
คือ.รอยพราง..แห่งทางจันทร์
จาก.เรียวช่อง..ร่องชั้น..จึงปันสาส์น
เปิดทำนบ..ภพ-สะพรั่ง..อลังการณ์
เปิดวิมาน..ดาร-ระยิบ..ขลิบ.สีทอง
และนั่น.!!.
คือ.รูปลักษณ์..แห่ง.จันทรา
คือ.มหกรรม..นำค่า..มาสนอง
ปริ.ฟ้าเปรื่อง..เรืองปลั่ง..จน.รังรอง
แล้วทำนอง..พ้อง-สนาน..จัก.ขานเพลง..ฯ
..............................................................
คือคน...เขียนคำ.........โดย..."ปางสีฝุ่น"
17 มีนาคม 2551 15:12 น.
ปางสีฝุ่น
คือ.มหา.ค่า.แขนง..แห่งรากเหง้า
หยั่งระยะ..ทะแยงยาว..ลงผ่าวผืน
หล่อเลี้ยง-ยวง..รวง-ระย้า..ลำต้นยืน
ให้.ครึ้มครื้น..ระรื่นช่อ..เหนือ.ธรณิน
ทุกเรียวราก..ที่ลงแรง..แทงผลึก-ภพ
จะอิ่มซาบ..อาบ-ซบ..ละออง-สินธุ์
เพื่อหยุดยั้ง..พัง-ครืน..ผืนแผ่นดิน
เพื่อสืบฐาน..ผสานถิ่น..พวย.กลิ่น.ไพร
ให้เหยียดหยัด..ถัดเถาว์..เนาว์เทือกถ้ำ
ท่ามดิบด่ำ..ที่พร่ำ-บ่า..ชลาไหล
และรากเหง้า..เข้าซับซ่าน..ท่าว.ธารใด
จะต่อเยื่อ..เพื่อบ่มใบ..ให้เถื่อนแนว
จากแรงราก..แรงหยั่ง..จึงหวังยอด
ให้ท่วงทอด..ถอด-ระย้า..ระโยงแถว
ให้ตื่นตอบ..ตะวันฉาย..สยายแวว
ให้รู้แนว..พิกัด-ลม..ที่.พรมพาย
..............................................................
คือคน...เขียนคำ..........โดย..."ปางสีฝุ่น"
3 มีนาคม 2551 19:30 น.
ปางสีฝุ่น
ท่ามทิวเขา..เถาว์ไม้..ทะเลหมอก
ท่ามดวงดอก..ลอกผิว..ผลิ-ริ้วสี
ท่ามสัตว์ร่ำ..ระส่ำร่าย..ส่าย-วลี
ท่ามวิถี..ธาตุถิ่น..ของดินดาน
เรา.สดับ..กับสำเนียง..เสียงน้ำตก
อันอาบปริ่ม..อิ่มปรก..อุทกซ่าน
เรา.สดับ..กับ.เวิ้งวัง..ที่กังวาน
ท่ามเทือกแถว..แนวธาร..ผ่านป่าภู
และตื่นรับ..กับเส้นแรง..ของแสงเช้า
มาแต่งเร้า..ป่าวปลุก..ทุก.รุ่ง.ตรู่
และตื่นรับ..กับฝนเปี่ยม..เหลี่ยมฤดู
ตามรอยลู่..ที่เลื่อน-ลาม..สนามลม
ณ.ลานดิน..มีกลิ่นหอม..มากล่อมเห่
เห็นสายป่าน..สานเปล..ดั่งเล่ห์ขม
ติดตรึงภาพ..ที่ทาบจับ..ทับอารมณ์
ครั้งเคยชม..เธอข่มโอน..และโยนไกว
ขณะเธอ..มาติด-ผลึก..เมืองตึกตั้ง
และย่างเท้า..ก้าวหยั่ง..กระแสสมัย
ขณะเธอ..ผละฝัน..จากวันวัย
เพื่อช่วงชิง..สิ่งนำชัย..ในกลุ่มชนม์
และเปลี่ยนเส้น..เล่นแสง..แสวงโชค
ไปสู่โลก..สว่าง-วาว..สักคราวหน
และเปลี่ยนภาพ..ทาบวาด..ธาตุ.ถิ่นตน
ไปประจญ..ก่นประจัญ..กับชั้นเชิง
เธอหมายเช่น..จะเป็นหงส์..แห่งดงหาว
ไปอิ่มดาว..พราว.ดวง..ท่วงเถลิง
เธอบ่มเพาะ..กระเปาะฝัน..อันดำเกิง
ด้วยสำเริง...ระริก.เร่ง..แห่งคืนวัน
เรา.จึงมอบ..ตอบสาส์น..ผ่าน.ฟ้าฟาก
สู่เบื้องฉาก..เฉลิมฉลอง..ของ.ฟ้านั่น
จากเบื้องลึก..ของพฤกษ์พุ่ม..ชะอุ่มพรรณ
ไปยลเยือน..เตือนฝัน..อันเริงรุม
ว่า..ทิวเขา..เถาว์ไม้..ทะเลหมอก
พอ.ดวงดอก..ออกพวง..เป็นรวงพุ่ม
จะเชิดช่อ..และรอช่วง..เป็นรวงชุม
ไว้ล้อมรุม..สุมรับ..เธอกลับมา...
และ.ทิวเขา..เถาว์ไม้..ทะเลหมอก
จะทิ้งดอก..ลอกดวง..ด้วยห่วงหา
จะปลิดช่อ..พอถึงช่วง..แห่งร่วงรา
ให้เธอซึ้ง..ถึง.คุณค่า.." ธุ.ลี.ดิน "
.........................................................
คือคน...เขียนคำ..........โดย..."ปางสีฝุ่น"
หน้าส่วนตัว
1631
