30 พฤษภาคม 2546 02:19 น.

นี่ที่ไหนดูคล้ายเคยได้เห็น

มีใครเคยอย่างฉันบ้างไหม
ที่ละล่องไปในห้วง สรวงสวรรค์
คราใดที่หลับตา ก้อเห็นภาพมายานับร้อยนับพัน
แต่หนึ่งเดียวในความฝันนั่น คือที่แห่งหนนั้นในจิตใจ

เงียบ..........ไร้สำเนียง
เงียบจนได้ยินเสียงของความเงียบว่าช่างสดใส
สายลมพัดผ่าน หอมหวานกลิ่นอุ่นไอ
แว่วยินเสียงหรีดหรี่งเรไร ยามเช้าทำไมเจ้ายังเสียงดี

ภาพแม่น้ำ ภูเขา ต้นไม้ ทะเล ใบหญ้า
ราวกับเห็นนางฟ้า เทพธิดาออกมาเริงระบำแต่งแต้มแสงสี
งดงามเกินคำขาน รสหวานของลำนำคำกวี
พระเจ้าองค์ใดกัน ทรงปั้นที่นี่
มิอาจมีวจีกล่าวคำพรรณนา

ที่นี่ที่ไหนราวกับว่าเคยได้เห็น
ยะเยียบเย็น หนาวสะท้านให้โหยหา
กี่ร้อยปีแล้วนะ ที่ฉันไม่ได้กลับมา
หรือต้องคำสัญญา ว่าจะมารอพบใคร

จึงได้มาที่นี่บ่อยครั้ง
จนวันหนึ่งได้พบเธอ แต่เธอกลับหันหลังให้
หันมาทางนี้สักนิด เธอจะมีโทษผิดหรือไร
ฉันอยู่ทางนี้โปรดจงได้ หันกลับมา

เธอคงมีใจดวงเดียวกับฉัน
รู้สึกได้โดยพลัน เพราะผูกพันห่วงหา
ได้ยินเสียงหัวใจของฉันแล้วใช่ไหมจึงได้หันกลับมา
เหมือนต้องมนต์สะกดฉันเห็นหยดน้ำตา

ภาพของเธอกลับเลือนพร่า................

จากม่านน้ำตาของฉันเอง