7 มิถุนายน 2547 00:23 น.
ปากกาเวทมนตร์
หากฉันเหนื่อย..............................
หยาดเหงื่อเปียกชุ่มตัวเปล่า.หนาว
กรีดบาดท่ามกลางห่าเหว.......ยืนยาว
ลึกร้าว..ราวแทงทิ่ม ที่ใจ
ฉันจะยืนต้าน แรงถมทับ
ก้นเหวลึกฉันจึกปีน ให้จงได้
เหงื่อทุกหยาด ไหลบ่าทั่ว ทั้งตัว-ใจ
ความเข้มแข็งจะกลับฟื้น คืนใหม่ ..ในทันที
5 มิถุนายน 2547 00:16 น.
ปากกาเวทมนตร์
มุมที่ฉันยืนตรงนี้..
ต่างจากมุมที่เธอคนดีอยู่..แค่ไหน
ความเห็น..ต่างคน..ต่างไป
แต่สิ่งที่ยึดเหนี่ยเราไว้..คือความเข้าใจ..ตรงกัน
ไม่จำเป็นที่เธอต้องคิดเหมือนฉัน
ในทางกลับกัน
ฉันก็ไม่ตองคิดแบบเธอ..ใช่ไหม
หากแต่..บนความต่าง..เรายืนอยู่ตรงทาง
ของความเข้าใจ..
ไม่ว่ามุมที่เธอยืนอยู่จะไกล..หรือ..ใกล้
แต่มุมในหัวใจ..จะมีเธอและฉันอยู่ขางใน
ตรงที่เดียวกัน
20 พฤษภาคม 2547 23:08 น.
ปากกาเวทมนตร์
ฝังตัวเองอยู่กับความเจ็บช้ำ
จมอยู่กับน้ำคำ...ที่เคยห่วงหา
กอดความรัก..ที่มีแต่รอยน้ำตา
ใช้เวลา..อยู่กับคำว่า.ห่วงหา..เดียวดาย
ไม่เคยลบเธอทิ้งได้..ในความรู้สึก
เพียงแค่ได้นึกถึง....น้ำตาก้อรินไหล
ปวดร้าว...ไปทั่วทุกห้วง..ของลมหายใจ
หวั่นไหวในทุกๆความเป็นไป..ของทุกวินาที
นั่นเป็นเพียงความรู้สึกที่ผ่านมาครั้งก่อน
นอนกอดหมอนร้องไห้...เมื่อเธอหน่ายหนี
เจ็บร้าว....เกินจะเอ่ยได้เลย..เคยรู้บ้างไหมคนดี
กว่าฉันจะผ่านมันมาถึงตรงนี้.เจ็บสิ้นดี...แสนทรมาน
นับจากนี้..ต่อไปในวันข้างหน้า
ฉันสัญญา...ไม่มีแล้วน้ำตาของความห่วงหา..ร้าวฉาน
จะมีก้อเพียงหัวใจที่กร้าวแกร่ง..ทิ้งทั้งหมดทุกความต้องการ
จะเป็นคนใหม่...ที่ไม่มีชีวิตอยู่ใต้คำบงการ
ของหัวใจร้าวราน.........................ดวงใด
17 พฤษภาคม 2547 22:51 น.
ปากกาเวทมนตร์
ฉันคงตายจากเธอไปแล้ว..นับแต่วันนั้น
เธอถึงได้ลืมกัน..ง่ายดายขนาดนี้
ลืมหมดเลยหรือ..ความรู้สึกที่เคยมี
หรือแม้แต่ความทรงจำดีๆ ..
เธอก็ไม่มี..ให้กัน
ฉันจะหายสาบสูญไปจากชีวิตเธอ..
จะไม่มีคำพร่ำเพ้อถึงเธอ..แม้แต่ในฝัน
จะล้างความทรงจำเก่าๆ..
กับครั้งหนึ่ง คำ รัก ที่เธอให้กัน..
นับแต่นี้..ในชีวิตเธอจะไม่มีฉัน..
เหมือนเราตายจากกัน..
ไปแล้วจริง-จริง
15 พฤษภาคม 2547 23:27 น.
ปากกาเวทมนตร์
รุทธรส
คือรสแห่งความโกรธ เกรี้ยวกราด ร้ายกาจ ขุ่นเคือง น้อยใจ เสียใจ
ในการกระทำของคนอื่น จนคั่งแค้นกระแนะ กระแหน ประชดประชัน
หวงแหน แข็งขึง หรืออากับกิริยาที่ค้อนมอง ยิ้มร่าน้ำตาริน ประหวั่นพรั่นพรึงในความเขิน
เป็นบทกลอนที่มีรสปะปนเคล้าระคนกับรสอื่น ๆ อยู่ในที และสามารถใช้กลบทต่าง ๆ ได้อย่างน่าอัศจรรย์
ซึ่งภาวะอาการเหล่านี้ก่อให้เกิดอาการหัวใจเต้นแรง เม้มริมฝีปาก
หน้านิ่วคิ้วขมวด สายตาค้อนมอง หน้าเชิดหยิ่งกร้าว...
ลองมาดูกลอนแนวประชดประชันของ อักนิษฐ์ อนรรฆธีรพันธ์
ชื่อกลอนว่า อีหนู นะครับ
ดัดจริตคิดดีหรืออีหนู
แก่อย่างกูเห็นงงเหลือสงสัย
อกเพิ่งงอกออกเห็นพอเป็นไต
แต่ทำไมเอ็งดูกล้าผู้ชาย
กลอนแนวเจ็บใจแล้วประชดประชัน ของ ชัชรินทร์ ไชยวัตน์
แค่ชื่อกลอนก้อรู้แล้วว่าประชดชันแน่นอนครับ เพื่อนผู้ถือปากกามาฆ่าเพื่อน
ถึงเพื่อนผู้ถือปากกามาฆ่าเพื่อน
จะบิดเบือนซัดทอดใครอีกภายหน้า
จรรยาบรรพิสูจน์ได้ด้วยเวลา
พรุ่งนี้เพื่อนคิดว่าจะฆ่าใคร
บางบทก้อบอกถึงความเสียใจในการกระทำของผู้อื่น
น้ำตาพ่อ ของ สรศักดิ์ มีชื่น
น้ำตาพ่อคลอหน่วยด้วยผิดหวัง
แล้วเริ่มหลั่งร่วงไหลด้วยใจเศร้า
เลี้ยงลูกไม่ได้ดี...ชีวิตเรา
ลูกผ่าเหล่าริเรียน ตัดเศียรพระ
กลอนของ สานิตย์ สมสุขถนอม ที่กระแนะกระแหนการเมือง
เรียนหรือซื้อปริญญา
เหล่าดอกเตอร์เกร่อกระทรวงทบวงรัฐ
มากจนขัดกันเองล้วนเก่งกล้า
ไปเมืองนอกเรียนหรือซื้อปริญญา
แก้ปัญหาอะไรไม่ได้เลย
บางบทใช้คำสมัยโบราณแต่ข้าพเจ้าคิดว่าคำพวกนี้ให้ความรู้สึกชัดเจน
คุณสมจินตนา เทียมวิไล กับกลอนชื่อ เอ็งทำได้สวย
พวกเอ็งก็มีความรู้มีอยู่มาก
กูเหมือนสากท่อนไม้ไม่ประสา
คนอย่างเอ็งตีนบางๆไร้ยางทา
คนอย่างกูตีนหนาแต่หน้าบาง
กลอนของคุณ วีระ ศิริอาชาวัฒนา อ่านแล้วดูหวงแหนแข็งขึง
แต่ขำในเลือดสีไทยที่เข้มข้นจริง ๆ เกิดเป็นไทย
อย่าตีโพยโพนทนาเกินกว่าเหตุ
หาประเทศอย่างนี้ได้ที่ไหน
คนทั่วโลกทุกข์ตรมมีถมไป
เกิดเป็นไทยต้องทนอย่าบ่นโว้ย!!!
กลอนบทนี้ยกให้กับผู้ส่งสารนะครับ
สันดอนคน ของ คุณปรีชา ชื่นสุวรรณ
ช่างคิดค้นจนชนะธรรมชาติ
แต่ประหลาดเหลือกล่าวที่เล่าขาน
สันดอนคนจนมันเป็นสันดาน
ไม่คิดอ่านเอาชนะขุดซะที
กลอนบทนี้เป็นบทที่แสดงออกถึงความเศร้า
จนระบายความเสียใจด้วยการกระทำที่เป็นไปไม่ได้ปากกาเวทมนตร์
กลอนไร้ชื่อ ครับ
...ในวันนี้มีน้ำตามาวางขาย
ใครก้อได้โปรดด้วยช่วยซื้อหา
มีความเศร้าขื่นขมสมราคา
ซื้อน้ำตาของฉันช่วยบรรเทา...
เอาล่ะครับ
คราวนี้มาดูกันที่กลอน รุทธรส ในแบบความรักกันบ้าง
มีทั้งแนวประชดประชัน แกร่งกร้าว ท้าทาย ประชดประชัน คับแค้นใจ
โกรธ คั่งแค้น เสียความรู้สึก เจ็บแปล็บแสบทุกอณูของหัวใจ
สุดแล้วแต่บักกลอน กวีต่างๆ จะพรรณนาให้เห็นความรู้สึกนั้น ๆ
ข้าพเจ้าค้นมาได้พอสมควร
และทั้งหมดนี้หามาเพื่อให้กับใครบางคนครับ
เริ่มกันที่การตัดพ้อต่อว่าขิงก็ร่าข่าก็แรง คุณรัสมี ปฐมพรวิวัฒน์
เขาเป็น........เราก็เป็น
เขาสามารถปราดเปรื่องในเรื่องรัก
เราโง่นักในเล่ห์เสน่หา
เมื่อเขาเก่งในการสร้างมารยา
เราก็หน้าด้านเป็น...เล่นละคร
กลอนที่กล่าวได้ว่าเขียนขึ้นอย่างปรtณีตและเป็นที่โด่งดังเพราะ
การให้อารมณ์สุนทรีย์ทั้งยังน่ารัก กระแนะกระแหนอย่างน่าประทับใจ
คมตา กลอนของ สวัสดิ์ ธงศรีเจริญ
แม้ไม่เอื้ออาถรรพณ์สมานแผล
โปรดลงแส้ซ้ำใจเสียให้สม
หวดตรงขั้วหัวใจให้สิ้นลม
อย่าให้คมตาเฉือนแล้วเบือนเลย
กลอนที่ดูฮึกเฮิม แข็งกร้าวของ ธัญญา (วิเศษแพทยา) ศรีรักษา
เถอะ? ประเดี๋ยวก็รู้
รีบขุดหลุมฝักรักตักดินกลบ
ปลดธงรักปักธงรบไม่หลบหาย
ประกาศว่าเป็นวันอันตราย
ใครจะตายใครจะอยู่...ได้รู้กัน
กลอนแบบหึง หวง ห่วง ของ รุ้งเพชร เกล็ดมณีชื่อ วันสิ้นสีทอง ซึ่งไพเราะมากในความงามของบทกลอน
ไม่เคยคิดอยากเห็นใครเป็นหนึ่ง
และไม่พึงอยากเห็นใครเป็นสอง
รักไม่ใช่เพื่อรอการต่อรอง
และมิใช่เป็นของสำรองใคร
อิทธิ รอดพึ่งผา คงเสียใจที่เสียความรู้สึกที่ดีเมื่อเจอะเจอใครบางคน
จึงได้สนองใจด้วยคารมไว้ได้อย่างน่าจดจำ เธอนะเธอ
ด้วยรักด้วยคิดถึงจึงมาหา
ด้วยใจเปี่ยมศรัทธาจึงมาเห็น
ถ้าหากรู้ล่วงหน้ามาลำเค็ญ
สิบเธอเป็นดวงใจ...ก็ไม่มา...
กลอนบทนี้โกรธมากจริงๆ แต่ทำอะไรไม่ได้
คุณชัชวาลย์ อินทรภาษิต จึงได้แต่ประชดเท่านั้น คำขอร้อง
สิ่งสุดท้ายที่เหลือเพื่อความรัก
คือใจภักดิ์หวังดีนี้เสมอ
แต่จากไปแล้วอย่ากลับมาเจอ
ขอให้เธอมีผัวเป็นตัวตน
ส่วนคุณ ชูเกียรติ วรรณศูทร กลับประชดประชันตัวเอง
บทนี้คงมีใครหลายคนเคยได้ยิน
และคงเคยได้ยินที่ดัดแปลงหลายแบบด้วยกระมังครับ
รักต่างมิติ
เรารักเขาข้างเดียวเหมือนเกลียวเชือก
เขารักเราเผื่อเลือกพาลเสือกไส
ปลงตกแล้วที่แล้วมาก็แล้วไป
คิดเสียว่าบำบัดใครให้ตัวเอง
กลอนท้าประลองที่ผ่านมาโดยความที่ว่า ฆ่าฉันเสียดีกว่า อย่าทำแบบนี้
นับว่าเป็นเรื่องที่น่าอ่านเป็นอย่างยิ่ง
ข้าพเจ้าขอยกตัวอย่างอีกสี่บทที่ข้าพเจ้าประทับใจมาก
เป็นกลอนท้าประลอง ท้าทายทั้งประชดประชัน
ทั้งแสดงถึงอาการตัดพ้อต่อว่า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก้อทำอะไรโต้ตอบอีกฝ่ายไม่ได้
ไม่ได้มีอะไรมากมายแค่ประทับใจ ในความรู้สึกเท่านั้นครับ
กลอนที่โดนทำร้ายใจนอยากตายเสียดีกว่าอยู่เป็นกลอนท้าทายที่อ่านแล้วก้ออดสงสารทั้งรอยยิ้มไม่ได้ครับ
สันทนา ทองบุญส่ง ชื่อ เพลงยาวสำนวนชาย
โอ้หนาวเย็นเป็นไข้ทั้งในนอก
คมรักยอกใจรอหมอสมาน
แม้หมอไม่เมตตาพยาบาล
โปรดให้ทานยาพิษอีกนิดเอย
กลอนที่โดยใครบางคนหลอกลวงมาแล้วมาระบายถึงความคับแค้นใจ
กลอนไร้ชื่อ ของปากกาเวทมนตร์ ครับ
ให้ต้องดาบฟาดฟันหมื่นพันหวาย
เฆี่ยนจนตายหมายชีวิตมิคิดหวง
หรือจะล้วงดวงฤทัยจากในทรวง
ก้ออย่าลวงให้รักแล้วหักใจ
บทนี้ก็ลวงอีกครับ คับแค้นใจเสียความรู้สึกที่เคยได้กระทำมา
เพียงเพราะใครบางคนหลอกลวงให้เจ็บใจ ชื่อกลอนน่ารักมากครับ
ขอบใจ ของ คุณนฤมล (วิจิตรรัตนะ) เกตุพงศ์
ถ้าเธอตบหน้าฉันวันละครั้ง
ก็พอชั่งน้ำหนักความรักได้
แต่นี่เธอตบตาระอาใจ
ลวงเรื่อยไปใครเล่าเขาจะทน
กลอนบทสุดท้ายที่ข้ายเจ้าเลือกมาเพียงเพราะว่า
อยากบอกสองวรรคสุดท้ายให้กับใครบางคน
คุณคำนวน วงศ์สง่า แต่งกลอนด้วยความคับแค้นหรือไม่ ไม่ทราบ
แต่ข้าพเจ้าชอบสองวรรคสุดท้ายมากครับ
ขาด
ลมเหนือผ่านม่านฟ้ามาโลมผิว
อารมณ์ลิ่วโลดไปไกลเหลือที่
รู้ไว้นะถ้าฉันตายวันนี้
ก็อย่าตีหน้าเศร้ามาเผาเลย
ข้าพเจ้าขอจบการยกตัวอย่างแต่เพียงเท่านี้ครับ
ไว้ครั้งหน้ามาดูรสต่อไปนะครับ ไม่รู้จะมีคนอ่านสักกี่คน
วีรรส รสแห่งความกล้าหาญ
ขอคุณครูอย่าถือโทษโปรดอภัย ผิดเพี้ยนไปเพราะศิษย์หลงผิดเอง
หน้าส่วนตัว
1450
