สอเรา(ตอนนี่ 1)

ปากกาออนไลน์

้ 
กลีบดอกไม้หล่นเรียงรายตามทางเท้า ถนนหนทาง หลากหลายสีหล่นจากต้นที่เพิ่งจะเริ่มมีสีสันจากการที่ต้องอยู่ลำพัง)ราศจากใบและดอกมาหลายเดือน


มดดำ  หญิงสาวร่างบางเจ้าของนัยน์ตาโตสีน้ำตาลอ่อนรับกับใบหน้าสวยรูปไข่ ผิวเนียน ผมยาวสีน้ำตาลอ่อนๆกลางหลังในชุดเสื้อคอเต่าสีดำกับกางเกงยีนเอวต่ำตัวโปรด หญิงสาวนั่งสบายๆในมือถือหนังสือพิมพ์ที่แจกฟรีทุกวันอยู่หน้าสถานีรถไฟกลางเมือง แต่หนังสือพิมพ์นั้นกลับไมไ่ด้รับความสนใจจากหญิงสาวดวงตาโตเลยแม้แต่น้อย สายตาเธอกลับเหม่อมองดูผู้คนที่เดินผ่านไปมา ในหัวเต็มไปด้วยสิ่งที่คิด...


คู่รักคู่นั้นดูท่าทางรักกันจังแหะ...

เอ...ชายคนนั้นเขามารอใครเหมือนเราหรือเปล่านะ

ทำไมหล่อนแต่งตัวแบบนั้นฟ่ะ กลับบ้านไปเปลี่ยนใหม่ดีก่าม้างง...

เด็กคนนั้นเล่นสเก็ตบอร์ดเก่งจัง...แหวะ..เทห์ตายละโชว์อยู่ได้

โหย..ยายกะตาจูงมือกันไปไหนอ่ะ น่ารักจังเลย..


"มด..มด" เสียงชายคนหนึ่งร้องเรียก


อืม..ทำไมยัยหัวแดงนั่นแต่งตัวโป้จัง...

ตาแก่คนนั้นเล่นกีต้าร์เพราะแหะ..เอาตังค์ไปให้ดีกว่า

แล้ว......

หญิงสาวคนเดิมยังคงอยู่ในความคิดของตัวเอง

"มดดำ..ไอ้มดโว้ยยย" เสียงชายคนเดิมเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวที่นั่งคอยอยู่

"เฮ้ย  นายเบนจามิน เรียกซะดังลั่น อยู่กันคนละโลกไงย่ะ เรียกซะ" มดดำหลุดจากภวังค์พลางตวัดเสียงตอบเมื่อได้ยินเสียงคนที่เป็นเพื่อน

"อ้าว ก็ตัวเองเล่นนั่งเหม่ออยู่ได้ เรียกตั้งนาน ไม่ได้ยิน..เฮ้อ" เสียงตอบมาจากชายหนุ่มร่างสูง ใบหน้าหล่อเหลาคมคายสมกับเป็นลูกครึ่ง จมูกสันโด่ง คิ้วโกงยาว นัยน์ตาสีสนิมเข้ากับผมสีน้ำตาลเข้มที่ตัดเรียบร้อยแต่ดูยุ่งเหยิงนิดหน่อยเพราะความไม่ได้พิถีพิถันในการแต่งตัวมากนัก

เบนจามิน เรนเซลมดดำเจอกับนายเบนบนเครื่องขากลับมาที่นี่เมื่อซัมเมอร์สามปีก่อน เธอมาเรียนที่เกือบ 6 ปี มีแต่เพื่อนผู้หญิงเสียเป็นส่วนมาก แต่สามปีหลัง..หลังจากเจอกับเบนจามิน..ชีวิตเธอก็มีนายเบนเป็นเพื่อนผู้ชายคนแรกที่เธอยอมซี้ปึกด้วย ความจริงนายเบนมาเรียนโทจบไปแล้ว..แต่นายนี่เกิดบ้าไรไม่ทราบอยากจะเรียนโทมันอีกใบ ชีวิตปริญญาโทต่างประเทศของนายเบนก็เลยยาวมาเรื่อยจนถึงทุกวันนี้

"นี่ๆ แล้วที่ฉันต้องมานั่งเหม่อ เฝ้าดูคนเดินไปมาเนี่ยะ เพราะรอใครย่ะ รอครายย" หญิงสาวตอบ

"นัดบ่ายโมงนะ ไมไ่ด้นัดบ่ายโมงครึ่ง นาฬิกาตายไง เดี๋ยวมีโวย" หญิงสาวย้อนขำๆ เพราะไมไ่ด้จริงจังมากนัก

"ขอโทษคร๊าบบ..มดคนดี..คนมันสายกันได้แหม..ป่ะ เดี๋ยวเลี้ยงข้าว" ชายหนุ่มเบนคนเดิมกล่าว

"แหงดิ..ลองไม่เลี้ยงดิ หิวตาลายแล้วเนี่ยะ เร็วๆเลย" หญิงสาวตอบพร้มกึ่งลากกึ่งจูงชายหนุ่มเดินอย่างรวดเร็วเพื่อไปร้านอาหารที่ต้องการจะไปทาน