4 มกราคม 2548 16:50 น.
ปากกาดาวชมพู
ไม่ต้องการคำพูดที่หวานซึ้ง
ไม่ต้องการสิ่งของที่หามาให้
ฉันคนนี้ขอเพียงความจิงใจ
มีบ้างไหมในใจเธอ
ไม่รักไม่เคยว่า
เพียงบอกมาแค่คำเดียว
แล้วฉันจะไม่มาข้องเกี่ยว
จะก้าวเดินคนเดียว
เพียงลำพัง
จะเอายังงัยกับผู้หญิงคนนี้
คนที่ไม่มีอะไรดีพอให้คบหา
ไม่มีค่าพอที่เธอจะมาเสียเวลา
ไม่มีค่าที่เธอจะมาผูกพัน
3 มกราคม 2548 22:16 น.
ปากกาดาวชมพู
ดวงดาวมากมายเกลื่อนฟ้า
คิดถึงคนไกลตา**จนรู้สึกเหงา
คิดถึงคนที่เคยอยู่เคียงข้างเรา
คนที่เป็นดังเงาของใจ
ยังจำได้ไหมคนไกลตา
หรือระยะทางกับเวลา
ทำให้เธอลืมกันอย่างนี้
อย่างน้อยคิดถึงกันบ้างก็ยังดี
ขอร้องแค่นี้หวังว่าคนดีคงไม่ลืม
3 มกราคม 2548 22:03 น.
ปากกาดาวชมพู
รักเธอเป็นห่วงเธอเสมอ
คิดถึงเธออยากเจออยากเหนหน้า
อยากบอกกับเธอทุกเวลา
เธอมีค่ามากกว่าคำบรรยาย
เธอคงไม่รู้หลอกว่า
การรอคอยใครที่จะกลับมา
มันทรมานมากมายแค่ไหน
เพียงแค่รู้ว่าเธอกำลังจะจากไป
แค่นี้ก็ทนไม่ไหวแล้วคนดี
2 มกราคม 2548 18:02 น.
ปากกาดาวชมพู
ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่เคยคิดถึง
ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่เคยห่วงหา
ก็เธอนั้นอยู่ไกลจนลับตา..***
ฉันคนนี้จึงห่วงหาอาทรเธอ
ไม่รู้ว่าเธอจะรู้บ้างไหม
ว่ามีใจดวงนี้ส่งไปหา
ส่งไปถามความรู้สึกอยู่ทุกครา
ว่าคิดถึงกันมั้ยเวลาห่างไกลกัน
ในวันที่เธอเหงา
เธอจะมีฉันอยู่ข้างๆๆ
ในวันที่อ้างว้าง
เธอจะมีฉันอยู่ใกล้ๆ
และไม่ว่าเธอจะทำอะไร
ฉันจะคอยเป็นกำลังใจให้เธอ