หยดน้ำ ใจคน ทานทน ความรัก?

ปากกาดอกไม้(2)

หนึ่งน้ำหยดเผาะเซาะผาหิน                    
กี่วันกี่คืนมิรู้สิ้น                                        ทลาย

บุปผชาติผงาดกล้ากลางผืนทราย
ทรายยังมิอาจต้านแรงภาย                        ในทะลวง

ความรักกระแทกกระทั้นเต็มทรวง
มีฤาอุระอุราและดวง                                  หทัยจะทน

ยิ่งรักก็หวาดก็หวั่นและสับและสน
เพราะรักมาดาลมาดลให้ดวงกมล               มิอาจจะทัดทาน

แม้รู้ว่ารักมิอาจจะยั่งจะยืนอยู่นาน
แต่ไฉนละใจเจ้าเอ๋ยจะยืนจะกราน               ปฏิญาณในรักเอย

แม้เจ็บเพราะรักเพียงลมให้ชมให้เชย
แต่ใยละอกเจ้าเอ๋ย                                     จึงเต้นจึงสั่นระริกรัว
 
พิษรักกำเริบมิทันจะตั้งตัว
จะแกร่งจะกล้าก็กลับกลัว                            ว่าเวลาของหัวใจจะหยุดเดิน


ปล.ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นฉันทลักษณ์ของอะไรนะ เพราะแต่งขึ้นมาเอง
มั่วๆ
ปล.2  สังเกตดีๆ วรรคสุดท้ายของบทที่ 1 จะเริ่มที่ 2พยางค์  บทต่อๆมาจะเพิ่มทีละพยางค์ ยกเว้นบทสุดท้ายเป็นบทจบอยากให้ลงเลขสวยคือ9 เลยข้าม8ไป